چرا مرکل را به بريتانيا دعوت نکردند؟

انگلا مرکل براي اين نشست به لندن دعوت نگرديده است.باوجوديکه جانب آلمان نشان ميدهد که مذاکرات دوجانبه يک امر کاملاً نورمال است و از اين بابت مشکلي وجود ندارد، ولي دعوت نکردن مرکل در اين نشست افزايش انتقاد برتانيا را در قبال سياست که دولت آلمان در قسمت اقدامات براي کنترول نوسانهاي اقتصادي، روشن ميسازد. در اين نشست خوزه مانويل باروزو رئيس شوراي اروپا نيز دعوت گرديده است. يکبار ديگر گوردون براون ميخواهد خودرا به حيث نجات دهند اقتصاد اروپا نشان دهد.او مي گويد:" ما کاري را انجام ميدهيم که تا حال هيچ کشور انجام نداده است." جملاتي از اين قبيل همواره از دهان وي به بيرون شنيده ميشوند. او طرح محافظتي بانک ها را ايجاد نمود، ماليات بر مصرف را کاهش داد و صندوق لازم کمکي براي کنترول نوسانهاي اقتصادي را بميان آورد، با اين چند مثال چنين معلوم ميشود که بريتانيا نقش رهبري را دردست دارد و متحد درجه اول اش سارکوزي رئيس جمهور فرانسه که رئيس شوراي اروپا نيز است ميباشد.

رئيس جمهور فرانسه با اظهارات غير ديپلوماتيک اش از انگلا مرکل صدراعظم آلمان فاصله گرفته است.چون: "هنگامي که آلمان فکر مي کند، فرانسه عمل ميکند.". اگرچه مرکل و سرکوزي شام يکشنبه باهم دريک مکالمه تلفوني طوريکه گفته مي شود، صحبت هاي دوستانه داشته اند ولي مزه تلخ آن باقي مانده است.

براون و سارکوزي با توجه به کمک ها براي رشد اقتصادي،مرکل صدراعظم آلمان را مانع سر راه خود مييابند.

آنها ترس از اين دارند که از بسته اي حاوي پيشنهاد ها براي بهبود اوضاع اقتصادي اروپا، مصرف کنندگان آلماني نيز سود بردارند، و آن در حالتي که آلمان در به جريان انداختن نبض اقتصادي با پول کمي سهيم باشد. بايد يادآورشد که اقتصاد هاي ملي اروپا باهم بستگي نزديکي دارند.

اينکه دولت آلمان در پرداخت پول زياد ترديد دارد، دلايل مختلفي موجود است:نخست اينکه اقتصاد آلمان به مقايسه کشور فرانسه، کاملاً شکل ديگري ساختاري دارد بدين معني که بيشتر متاثر از قشر متوسط جامعه است.

از طرف ديگر برتانيايي ها نظر به آلماني ها تمرکز شانرا بيشتر روي بخش مالي وبخش رهني وجايدادهادارند. دوم اينکه، اشتاين بروک وزير اقتصاد آلمان بار ها روي اين موضوع تاکيد نموده است که اگردر پهلوي اقدامات ملي کشور ها ، اتحاديه اروپا نيز يک بسته حاوي کمک ها براي بهبود اوضاع اقتصادي آماده گرداند، سهم آلمان بسيار بزرگ خواهد بود.وسوم اينکه آلمان نميخواهد قروض اش را چون برتانيا بالا ببرد. قروض برتانيا در سال آينده به 8 درصد محصولات نا خالص داخلي ميرسد.حزب محافظه کار برتانيا نيز از اين بابت هوشدار ميدهد. داويد کامرون رئيس حزب محافظه کار برتانيا ميگويد:

" ما در کشوري زندگي مينمايم که که قرضداري اش ما را عنقريب به يک ورشکستگي اقتصادي روبرو ميسازد."

اينکه کدام يک، مرکل صدراعظم آلمان که با احتياط تمام عمل مينمايد و يا برتانيا که خوش دارد وظيفه ايبرگردن گيرد، حق به جانب اند، براي ما سالهاي بعد معلوم خواهد گرديد.آنچه امروز واضح است فاصله ميان براون و مرکل بسيار بزرگ شده است.