«رئیس جمهور آینده امریکا باید دوباره به اروپا روی بیاورد»

اگر کسی بخواهد جئواستراتژی بارک اوباما را در هشت سال ریاست جمهوری اش نامگذاری کند، احتمالا آن را "چرخش به آسیا" می نامد. هرچند هنوز مشخص نیست که این رویکرد چقدر در ایجاد تعادل در آسیا و اقیانوسیه موفقیت آمیز بوده، با آن هم یک چیز روشن است و آن این که برخی مسائل مانند "همکاری دو سوی اقیانوس (اطلس)" همچنان پا در هوا مانده است. حالا وقت آن رسیده که امریکا بار دیگر به سوی اروپا رو بگرداند.

اریکا چنووید، دانشمند امنیت بین الملل در دانشگاه دنوور می گوید: «اروپا در واقع باید اولویت درجه یک برای رئیس جمهور آینده امریکا باشد، چون این مهمترین و حیاتی ترین متحد استراتژیک ایالات متحده است». او در ادامه توضیح می دهد: «رئیس جمهور آینده باید بار دیگر رفتاری را با اروپا پیش بگیرد که از دهه ۱۹۹۰ تاکنون نداشته است».

جیمز جی کارافانو، کارشناس امنیت بین الملل در "بنیاد هریتیج" با این نکته موافق است که تامین صلح و ثبات در اروپا باید یک منفعت کلیدی برای رئیس جمهور آینده امریکا باشد.

احیای پیوندهای فرا اقیانوسی

کارافانو می گوید: «مسئله درجه اول در ارتباط با نگرانی های امریکا در راستای صلح و امنیت باید سیاست خارجی روسیه در قبال منطقه باشد؛ چه این سیاست در مورد انرژی، تبلیغات ضد اطلاعاتی و یا مسئله اوکرایین یا فعالیت ها و تهدیدات نظامی باشد».

با این همه نمی توان گفت که احیای پیوندهای اروپا تنها مسئله حیاتی برای امریکا است، بلکه کارشناسان، بحران سوریه و جنگ علیه تروریسم، مسئله برنامه اتومی ایران، مدیریت روابط با چین، مبارزه با تغییرات اقلیمی و جلوگیری از ناسیونالیسم را نیز اولویت های کلیدی رئیس جمهور آینده می دانند.

هرچند کارافانو و چنووید هر دو بر سر تمام این نکات توافق ندارند، اما این کارشناسان بر تقویت و احیای دوباره روابط دو سوی اقیانوس اطلس، نه تنها به خاطر اروپا بلکه در راستای مقابله با دیگر مسائل بین المللی، تاکید می ورزند.

کارشناسان می گویند یکی از مسائل کلیدی در روابط دو سوی اقیانوس، به ویژه در رابطه با امنیت، تقویت ناتو است.

بازگشت به ریشه های ناتو

کاریفانو می گوید: «آنچه که مهم است ایالات متحده بر آن تمرکز کند یک ناتوی متحد است که هدف مرکزی آن دفاع از کشورهای دو سوی اقیانوس اطلس بوده است».

چنووید اما می گوید: «فکر می کنم ماموریت هایی را که ناتو در لیبیا و دیگر نقاط انجام داد، منحرف شده بود و باید ناتو به ریشه های اصلی خود که همانا در اصل یک توافقنامه امنیتی در قاره (اروپا) برای امنیت این قاره می باشد، برگردد».

چنووید توضیح می دهد که این ائتلاف نظامی در خارج از منطقه خود ماموریت انجام داده که در دو زمینه غیرسازنده بوده است. آنها اول از همه مسکو را عصبانی و تحریک کردند و آن را کمک نمودند تا موقف نظامی خود را بازنگری کند و علاوه بر آن از هدف اصلی خود دور شدند و اصطلاحا مانند آزمونگر رفتار روسیه عمل کردند.

هیچ یک از این دو کارشناس علاقمند نیستند تا رویکرد هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ را ارزیابی کنند، بلکه بیشتر به نیاز به رویکرد دوباره امریکا به اروپا تاکید می روزند.

چنووید نهایتا پیشنهاد می کند: «من فکر می کنم کلینتون در موقعیت بهتری برای احیای دوباره روابط با اروپا قرار دارد زیرا او در گذشته وزیر خارجه ایالات متحده بوده است. اما می خواهم همچنان بگویم که این مسئله باید اولویت بسیار زیادتری در سیاست خارجی او نسبت به وضعیت اکنون، داشته باشد».

میشائیل کنگه / ع. ح.