1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

کلب ورزشی؛ فضای مصونی برای زنان در جامعه محافظه‌کار قندهار

۱۳۹۹ مهر ۳, پنجشنبه

یک فعال حقوق زنان در ولایت قندهار در جنوب افغانستان با ایجاد یک کلب ورزشی زنانه زمینه جدیدی را برای دادخواهی خود پدید آورده است. او نگران است که در نتیجه مذاکرات صلح حقوق زنان محدود گردد.

https://p.dw.com/p/3ivYv
Afghan women exercise in a fitness gym in Kandahar
عکس: REUTERS

مریم درانی، خانم ۳۶ ساله و فعال سرسخت حقوق زنان در جامعه محافظه‌کار قندهار است، جایی که گروه طالبان در آن از نفوذ زیادی برخوردار است. اکثر زنان در این ولایت برقع یا نقاب می‌پوشند.

خانم درانی مسئولیت یک ایستگاه رادیویی برای زنان را به عهده دارد و به عنوان عضو شورای ولایتی این ولایت نیز کار کرده است. او در سال ۲۰۱۲ جایزه بین‌المللی زنان شجاع را از سوی میشل اوباما بانوی اول سابق ایالات متحده امریکا دریافت کرد.

مریم درانی سال گذشته یک کلب ورزشی زنانه را در قندهار ایجاد کرد که روزانه حدود ۵۰ خانم در آن حضور یافته و تمرین می‌کنند.

Afghan women exercise in a fitness gym in Kandahar
زنان در حال ورزش در کلب ورزشی در قندهارعکس: REUTERS

او اندکی بعد از تمرین با گروهی از مشتریان‌اش گفت: «واکنش خانم‌ها بسیار مثبت بود، به خاطری که به آن نیاز دارند. آنچه برایم آزاردهنده بود، عکس‌العمل مردان بود... که به کلب ما واکنش منفی نشان دادند و حتی به من توهین کردند، چون فکر می‌کنند که این کلب خلاف شریعت است.»

بسیاری زنان نگرانند که با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان در نتیجه امضای توافقنامه‌ای با گروه طالبان، ممکن است این گروه مواضع سخت خود در قبال زنان را وارد عرصه سیاسی این کشور کنند.

Afghan women exercise in a fitness gym in Kandahar
کلب ورزشی زنانه در قندهارعکس: REUTERS

گروه طالبان در زمان حکومت خود از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ تعلیم و تربیه زنان را ممنوع کرده بود. حکومت طالبان حتی به زنان اجازه نمی‌دادند بدون عضو مرد خانواده به بیرون بروند.

حالا نمایندگان طالبان در اظهارات خود چنین وانمود می‌کنند که گویا در موضع شان نسبت به زنان تغییر آمده است، اما زنان به این مساله به دیده تردید می‌نگرند.

خانم درانی گفت: «تنها نگرانی من در مورد دیدگاه‌های آن‌ها راجع به حقوق زنان است و این که چه آزادی‌ها و محدودیت‌هایی را آن‌ها بر من وضع خواهند کرد.»

حالا او به خدمت به ده‌ها خانمی که به کلب ورزشی‌اش می‌آیند تمرکز دارد. این زنان از اقشار مختلف جامعه اند، از زنان خانه گرفته تا کسانی که در بیرون از خانه کار می‌کنند.

خانم درانی می‌گوید: «تنها آرزوی من این است که جامعه به من به عنوان یک انسان بنگرد.»

af/na (Reuters)