"کمکهاي بشري نبايد از طريق نظامي به مصرف برسد"

رابرت واتکنز، معاون نمايندهي ويژه سرمنشي ملل متحد براي افغانستان، گفت کمکهاي بشري بايد توسط نهادهايي تطبيق شود که در اين عرصه فعاليت ميکنند.

واتکنز گفت: "ما نگرانيهاي زيادي در مورد افزايش نقش نظامي در ارايهي کمکهاي بشري داريم. ما به صورت مشخص در مورد توزيع کمکها توسط 26 تيم بازسازي ولايتي (پيآرتي) که بيشتر براساس تقسيمات جغرافيايي است تا نيازهاي مردم، نگراني داريم".

مصرف بودجهي بازسازي و کمکهاي بشري از سوي گروههاي بازسازي ولايتي در کنار فعاليتهاي نظامي شان، به عنوان بخشي از استراتژي نظامي در افغانستان تطبيق ميشود. همچنان، استراتژي توسعهاي دولت افغانتسان نيز قسمي بوده که بيشترين پروژههاي بازسازي در مناطق ناامن، تطبيق شده است.

ويل حاج ابراهيم، رييس دفتر هماهنگکنندهي کمکهاي بشري ملل متحد براي افغانستان، ميگويد که هم از نظر اصولي و هم از نظر کارکردي، کمکهاي بشري بايد توسط نهادهاي مربوط تطبيق شود. به گفتهي حاج ابراهيم، کارمندان نهادهايي که در بخش کمکهاي بشري فعاليت ميکنند، آموزش و تجربهي کافي در اين بخش دارند، درحالي که بخش نظامي، از آموزش و مهارت در اين عرصه برخوردار نيستند و مصرف کمکهاي بشري براساس استراتژي نظامي، نميتواند نتيجهي خوبي داشته باشد.

حاج ابراهيم گفت: "به حيث يک اصل، کمکها بايد براساس ضرورتها فراهم شود نه مطابق استراتژي نظامي يا سياسي. از نظر عملي، اگر کمکها براساس استراتژي نظامي يا سياسي به مصرف برسد، ماهيت بشري بودن کمکها را ازبين ميبرد".

در سالهاي گذشته هرچند طالبان مخالف فعاليت سازمانهاي غيردولتي و ملل متحد نيز بوده اند، اما در مناطق ناامن برخي پروژههايي را که توسط گروههاي بازسازي ولايتي انجام شده، تخريب کرده اند. همچنان گفته ميشود کمکهاي بشري از طريق استراتژي نظامي، مردم ملکي را در ساحاتي که طالبان نفوذ دارند، آسيبپذير ميسازد.

دفتر نمايندگي ملل متحد در کابل که برنامهي کمکهاي بشري سال 2010 را اعلام ميکرد، گفت براي تطبيق اين برنامه براي هفت ميليون فرد نيازمند، به 870.5 ميليون دالر امريکايي نياز است.

به گفتهي رابرت واتکنز، تاهنوز دو درصد اين رقم به دست آمده، اما قابل نگراني نيست زيرا تمويل کنندگان در پرداخت اين رقم تمايل نشان داده اند. به گفتهي واتکنز، آنها درخواست پول جديد نميکنند، اما از تمويل کنندگان ميخواهند که بخشي از وجوه مالي کنوني خود را، به کمکهاي بشري تخصيص بدهند.

وي ميافزايد که از اين کمکها، در بخشهاي تهيهي غذا، صحت، حفظ الصحه و آب آشاميدني و مصوونيت به مصرف ميرسد.

دفتر ملل متحد و نهادهاي کمککنندهي بشري ميگويند که براي دسترسي بهتر مردم به کمکهاي بشري، بايد اين کمکها از طريق نهادهاي غيردولتي (انجياو)ها به مصرف برسد.

دفتر هماهنگ کنندهي کمکهاي بشري ملل متحد ميگويد که از مصرف چهل درصد کمکهاي بشري از سوي نهادهاي غيردولتي، حمايت ميکند.

لوران سايارد، نمايندهي دفتر اکبر، نهاد هماهنگکنندهي کمکها براي افغانستان، ميگويد که در آستانهي تشديد فعاليتهاي نظامي، بايد کمکهاي بشري نيز افزايش يابد و براي دسترسي بهتر مردم به اين کمکها، نهادهاي غيردولتي با موسسات مربوط به ملل متحد، به صورت هماهنگ کار کنند.

اين درحالي است که مقامها گفته اند برعلاوهي نهادهاي دولتي، نهادهاي غيردولتي نيز به فساد آغشته اند. از سوي ديگر، فعاليت موسسات غيردولتي در چند سال گذشته، بازده چشمگيري نداشته است.

با اين وجود، لوران سايارد ميگويد که همهي نهادهاي غيردولتي يا "انجياو"ها به فساد آغشته نيستند و نيز تدابيري در بخش معياري بودن مصرف کمکها و حسابدهي به مراجع تمويل کننده، وجود خواهد داشت.

به گفتهي دفتر نمايندگي ملل متحد در کابل، برنامهي کمکهاي بشري براي سال 2010 با هماهنگي نهادهاي مختلف و وزارتخانههاي دولت افغانستان تهيه گرديده است.

آسيبپذيري

برعلاوهي مشکلات ناشي از جنگ، به دليل سطح پايين ميکانيزمهاي مراقبتي، افغانستان از حوادث طبيعي نيز بيشترين آسيب را ميبيند.

براساس بررسي ملل متحد، از نظر فقر و ساير مشکلات، افغانستان در ميان 192 کشور، در رديف 181 قرار دارد.

چند روز قبل، برفکوچ در سالنگ حدود دو صد کشته برجاي گذاشت. همچنان، فعلا در هلمند بر اثر جنگ با طالبان، به گفتهي دفتر نمايندگي ملل متحد در کابل، 1402 خانواده از ولسواليهاي تحت جنگ هلمند بيجا شده اند که از اين جمله، 675 خانواده کمکهاي لازم را توسط نهادهاي مختلف، به دست آورده اند.

عارف فرهمند، کابل

ویراستار: یاسر