گرجستان 6 سال بعد از "انقلاب گل سرخ"

ادوارد شواردنادسي و متحدين او، خويش را به عنوان برندگان در انتخابات پارلماني اعلام کردند. اما ميشايل ساکشويلي (رهبر جنبش معروف به "انقلاب گل سرخ") و ديگر سياست مداران اپوزيسيون، نمي خواستند ادعاي آنها را قبول نمايند. آنها اقدام به سازماندهي اعتراضات همگاني عظيم در تفليس کردند. در 22 ام نوامبر سال 2003، اعتراض کنندگان بر ساختمان هاي پارلمان هجوم آوردند. به تعقيب آن شواردنادسي حالت اضطراري اعلام کرد، اما اين حالت موجب خفه کردن اعتراضات نشد. رييس جمهور شواردنادسي که تحت رهبري گورباچف وزير خارجۀ روسيه شوروي بود و بعد از استقلال گرجستان، بر اين کشور مدت 12 سال حکومت کرد، مجبور به کناره گيري از قدرت گرديد.

وضعيت اقتصادي گرجستان در اين زمان خيلي نابسامان بود. ماه ها دولت قادر به پرداخت معاش متقاعدين نبود. تقريباً نيمي از جمعيت کشور زير مرز فقر زندگي مي کردند. اصلاحات همه جانبه، تحت کنترول درآوردن ابخازيا و اوسيتياي جنوبي، مبارزه عليه رشوت خوري و فساد اداري، از جملۀ وعده هاي مهم ميشايل ساکشويلي بودند. بعد از آن او در انتخابات رياست جمهوري 96 در صد آراء را از آن خود کرد.

از جملۀ نخستين اقدامات قابل توجه ساکشويلي، در سال 2004 مجبور کردن اسلان ابَشيدسي سرکش به تبعيد بود. او در منطقۀ خود مختار ادشاريا، رژيم مستقلي را پي ريزي کرده بود. گرجستان از کشور هاي غربي کرديت هاي جديد و کمک هاي مالي دريافت کرد. ساکشويلي وعده هايش را در زمينه ليبراليزه کردن اقتصاد عملي کرد. ماليات به اندازه زيادي کاهش يافتند و يا اصلاً از ميان برداشته شدند، تأسيس شرکت هاي اقتصادي خيلي آسان شد. به اين وسيله عايدات دولت نيز افزايش يافتند. در مبارزه عليه فساد اداري نيز موفقيت هاي زيادي صورت گرفت.

اما باوجود آن همه، انتقادات نيز از سياست دولت وجود داشت. مثلاً مامورين بالا مقام که متهم به رشوت خوري بودند، در اول دستگير مي شدند، اما بعد با پرداخت پول به کيسه دولتي از زندان رها مي گرديدند. مخالفان ساکشويلي با خشم مي گفتند که اين امر با مباني حقوقي د ولت در تناقض است. امور اقتصادي کشور نيز چنان پيش رفت نداشت که سياست مداران بر اريکه قدرت آرزوي آن را داشتند. ميزان بيکاري خيلي بالا بود، صد ها هزار انسان تحت مرز فقر زندگي مي کردند، شرايط زندگي به صورت اساسي تغيير نيافت. سرمايه گذاران خارجي نيز چندان علاقه اي از خود براي گرجستان نشان نمي دادند.

در آغاز سال 2005 سوراب شوانيا، نخست وزير و يکي از رهبران انقلاب گل سرخ به صورت مرموزي جان داد. اما ميشايل ساکشويلي در سياست خارجي خوش چانس تر بود. کشور هاي غربي با آغوش باز از او استقبال کرد ند و به او کرديت هاي هنگفت چندين ميليوني تقديم نمودند. اما آرزوي اين کشور جهت داخل شدن به ناتو تاهنوز برآورده نشده است و اين کشور در اپريل سال 2008 در ليست برنامه عملي ناتو نيز پذيرفته نشده است.

روابط گرجستان با روسيه در زمان حکومت شواردنادسي نيز متشنج بود. کرملين مي خواست به هرصورتي از داخل شدن گرجستان در ناتو ممانعت کند.

در سال 2007 در گرجستان اعتراضات وسيع همگاني به وقوع پيوست. اعتراضات با کاربرد خشونت از جانب پليس پايان يافت. در ماه اگست سال 2008 ميان گرجستان و روسيه به خاطر اوستياي جنوبي منازعه نظامي صورت گرفت. زماني که در همين ماه تانک هاي روسي داخل خاک گرجستان شد، اپوزيسيون به حمايت ساکشويلي پرداخت. فقط در اثر مداخلۀ غرب و به خصوص اتحاديه اروپا اين جنگ خاتمه يافت.

یورین/ مبلغ

ویراستار:ملک