افرایش خشونت‌ها در جریان اخراج پناهجویان از آلمان

گزارش های زیادی از اخراج های اجباری ناکام وجود دارند. شماری از پناهجویان با موفقیت مانع بازگشت برنامه ریزی شده به کشورهای شان یا کشورهای ثالثی که از آنجا به آلمان آمده اند، می شوند. شماری هم  قبل از اینکه توسط پولیس بازداشت شوند، خود را مخفی می کنند. بعضی اوقات به دلیل تشدید خشونت در هواپیماها، اخراج در آخرین لحظه به تعویق می افتد. تنها در نیمه اول سال ۲۰۱۹ پیلوتان شرکت های هواپیمایی آلمانی و خارجی از انتقال دادن ۳۳۵ پناهجوی اخراجی خودداری کرده اند.

این آمار از پاسخ حکومت آلمان به حزب چپ های آلمان به دست آمده است که در اختیار دویچه وله نیز قرار گرفته است. همچنین از این گزارش معلوم می شود که از کدام میدان های هوایی آلمان بیشترین اخراج ها صورت گرفته است. از میدان هوایی فرانکفورت ۱۳۱ نفر، از دوسلدورف ۱۱۱ نفر و از مونشن ۳۹ نفر اخراج شده اند. در بین خطوط هوایی، لوفتهانزا با ۸۷ نفر در صدر لیست و سپس یورووینگس با ۷۵ نفر و ایبریا با ۴۲ پناهجوی اخراجی در جایگاه های بعدی قرار دارند. واضح است که در پشت این ارقام ساده، مشکلی وجود دارد که از سال ها به این طرف در حال تشدید است. یعنی افزایش خشونت از جانب حکومت و افرادی که اخراج می شوند.

استفاده از زولانه و دستبند ۱۰ برابر شده است

اولا یلپکه، یکی از سیاستمداران حزب چپ های آلمان می خواست اطلاعات بیشتری کسب کند. بنابراین او به حکومت فدرال ۲۶ سؤال مفصل ارسال كرده بود. نکته ای که توجه او را جلب کرده این است که استفاده از به اصطلاح "ابزارهای خشونت جسمی" بین سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۸ تقریباً ده برابر شده، یعنی از ۱۳۵ مورد به ۱۲۳۱ مورد افزایش یافته است. منظور از «ابزارهای خشونت جسمی» اقداماتی مانند دستبند و زولانه زدن است که از این طریق پولیس تلاش می کند تا افراد خشن را تحت کنترول خود داشته باشد.

این افزایش قابل توجه است، به این دلیل که رقم اخراج ها نسبت به مدت مشابه تقریباً بدون تغییر باقی مانده است: ۲۳۹۶۶ نفر در سال ۲۰۱۷ و ۲۳۶۱۷ نفر در سال بعد آن از آلمان اخراج گردیده اند. در سال ۲۰۱۹ یک رقم مشابه پیش بینی شده است. از ماه جنوری تا ماه جون ۲۰۱۹، ۱۱۴۹۶ مورد اخراج پناهجویان گزارش شده است. وزارت داخله آلمان فدرال در پاسخ به این که با وجود کاهش اندک در تعداد اخراجی ها، چرا موارد بستن دست و پای آنها بیشتر شده است، توضیح داده است: «تعداد بیشتری از افراد در روند اخراج شان از خود مقاومت نشان می دهند.» در یک بخش دیگر این گزارش آمده است که "حکومت فدرال هیچ اطلاعات موثقی در این باره ندارد."

پاسخ وزارت داخله آلمان فدرال

الئونورا پترمان، سخنگوی وزارت داخله آلمان در پاسخ به دویچه وله گفت که افزایش استفاده از زور در هنگام اخراج ها «به سادگی» قابل توضیح است. او می گوید که اخراج ها داوطلبانه نیستند، به همین دلیل است که افراد متأثر از این امر نارضایتی خود را "شاید از طریق خشونت جسمی" ابراز کنند. به این دلیل، او گفته است که به منظور اجرای روند اخراج یا برای محافظت از افراد، می توان از دستبندها و یا وسایل دیگری استفاده کرد. اما سخنگوی هورست زیهوفر، وزیر داخله آلمان در ادامه گفته است که این اقدام البته "فقط به عنوان آخرین راه حل روی دست گرفته می شود."

اولا یلپکه، نماینده حزب چپ ها در بوندستاگ یا پارلمان فدرال آلمان، که در اصل این مساله را مطرح کرده است، درباره خشونت فزاینده از هر دو طرف کاملاً متفاوت اظهار نظر کرده است: «من این را غیرقابل تحمل می دانم که در برابر ناامیدی این افراد به طور فزاینده ای بی رحمانه و خشونت بار عمل می گردد، تا آنها را برخلاف خواست شان اخراج کنند. آنها در یک شرایط بسیار بد به کشورهای مبدا یا کشورهای ترانزیتی برگردانده می شوند." او در ادامه می گوید که همواره گزارش های تکان دهنده ای از روند خشونت آمیز اخراج ها به دست می آید.

یلپکه به عنوان نمونه از انتقاد کمیته ضد شکنجه شورای اروپا یاد آوری کرده است. این کمیته در ماه می از آلمان خواسته بود تا در روند اخراج ها از کاربرد زور خودداری کند. همچنین سازمان حامی پناهجویان "پروازول" از اقدامات شدید در روند اخراج ها از جانب هر دو طرف، گزارش داده است. برند میسوویچ، مسئول بخش حقوقی "پرو ازول" به دویچه وله گفته است که شکایات مبنی بر"استفاده بیش از حد از زور" از سوی پولیس فدرال که مسئول اخراج در میدان های هوایی است نمی باشد، بلکه مقامات اجرای قانون "که افراد را پیدا می کنند، به منظور اخراج بازداشت می کنند و به میدان های هوایی انتقال می دهند، مسئول استفاده از زور خوانده می شوند." او تمامی روند اخراج را "یک جعبه سیاه" می داند، چونکه جدا از پناهجویان اخراجی و شاید اعضای خانواده شان، به ندرت کسان دیگری از چگونگی این روند اطلاع می یابند. به همین دلیل است که فقط می توان از شکایات فزاینده در مورد واقعیت استنباط کرد. میسوویچ گمان می کند که پیش زمینه این تحولات می تواند انتظارات عمومی سیاستمداران باشد که بارها به طور علنی گفته اند میزان اخراج ها را به صورت موفقیت آمیزی افزایش می دهند و آن را اجرایی می کنند.

nka, af (Fürstenau)