تاثیر تحریم‌های امریکا علیه ایران بر وضعیت صحی مردم

به تاریخ ۱۱ فبروری سال ۱۹۷۹ میلادی پایان نظام سطنتی در ایران اعلام شد. یک ماه بعد جمهوری اسلامی ایران بنیانگذاری شد. آیت الله خمینی بالاترین مقام دینی به عنوان رهبر انقلاب، فروپاشی نظام سلطنتی را از تبعیدگاه اش در پاریس سازماندهی کرد.

چهلمین سالروز انقلاب اسلامی ایران زیر سایه تحریم های جدید ایالات متحده امریکا تجلیل می شود. این تحریم ها در ماه های اخیر ایران را  به یک بحران سیاسی و اقتصادی سوق داده است. ایالات متحده امریکا ایران را متهم می کند که در تلاش دست یافتن به سلاح اتومی است.

این تحریم ها وضعیت صحی مردم ایران را نیز با تهدید مواجه کرده است. به خصوص مردم از کمبود ادویه رنج می برند.

زینب به یک دوافروشی ۲۴ ساعته در جنوب غرب تهران مراجعه می کند. از آنجایی که این دواخانه همیشه دواهای مورد نیاز مردم را دارد، این آخرین امید زینب است که بتواند دوای مورد نیاز حیاتی برای مادرش را تهیه کند. مادر زینب از بیماری قلبی رنج می برد. حتی در این دواخانه نیز مشکل است تا به دواهای مورد ضرورت دست یافت.

زینب شکایت می کند: "متاسفانه هر وقتی ما به این دواخانه می آییم، نمی توانیم به دواهای مورد ضرورت ما دست یابیم. پس ما آنها را از کجا گیر بیاوریم؟ چه کار کنیم؟ وقتی دوای مورد نیاز حیاتی برای قلب وجود نداشته باشد، مملکت چگونه می تواند ادامه یابد؟ این چه وضعی است؟ پس من کجا بروم؟ اگر این دواخانه شبانه روزی این دوا را نداشته باشد، پس دواخانه ها عادی که اصلاً ندارند."

عامل اصلی این وضعیت، تحریمات وضع شده از جانب ایالات متحده امریکا است که در نوامبر سال گذشته تشدید شد. از آن زمان به بعد، جمهوری اسلامی ایران با فقدان دوا برای بیماری های قلبی، پارکینسون، بیماری های روانی و عمدتاً تمام دواهایی که  از غرب به این کشور وارد می شود، مواجه است.

در چارچوب تحریمات ایالات متحده امریکا، به واردات مواد مورد نیاز بشردوستانه، مانند ادویه اجازه داده شده است، اما محدودیت های شدید بانکی و ترس از تاثیرات جانبی تحریم ها باعث شده است که شرکت های خارجی از فروش تولیدات شان به ایران خودداری کنند. اتحادیه اروپا تلاش می کند تا از طریق یک کانال خاص مبادلاتی زیر عنوان (ابزار حمایت از مبادلات تجاری) تجارت با ایران را ساده سازد، اما این سازوکار تازه شروع شده است و امیدواری زیادی هم وجود ندارد که بتواند تاثیرات بزرگی در اقتصاد مردم وارد کند.

ستاره ایرانشاهی، کارمند دواخانه با ابراز تاسف از وضعیت مردم محتاج به ضروری ترین دواها می گوید: "این خیلی احساس بدی هست، زیرا آنها همنوع من اند، هموطن من و همخون من اند. به قول سعدی بنی آدم اعضای یکدیگرند. احساس بسیار بدی به آدم دست می دهد، به خاطر اینکه آدم می بیند که کسی جلو چشمش جانش را از دست می دهد و هیچ کاری از دست اش ساخته نیست، خیلی سخت است."

اما امروز او می تواند کمی به مشتری اش زینب کمک کند. یک قوطی از دوای مورد ضرورت را دارد و او می تواند ۲۰ تابلیت از آن را بخرد. باقی آنها برای مشتری های دیگر نگهداری شده است.

زینب دواخانه را ترک می کند، اما خشمگین است. خشمگین از تحریمات ایالات متحده امریکا و نیز از حکومت ایران. او می گوید: "بالاخره باید فکری به حال مملکت بکنند. این طوری نمی شود زندگی کرد. دوا از نان شب واجب تر است. از گرسنگی کسی نمی میرد، اما اگر دوا نرسد، نهایت اش مردن است."

به این ترتیب تجلیل از سالروز تاسیس جمهوری اسلامی ایران، برای بسیاری ایرانی ها با احساسی ناشی از درماندگی همراه است.

Tropper, Theresa/af/hm