مهاجران جوان ونزوئلایی در برازیل مورد استثمار قرار می گیرند

هنگامی که یوان گارسیا برای اولین بار خانه ای را دید که باید در آن زندگی می کرد، متوجه شد که این محل خانه مسکونی انسان ها نه بلکه یک طویله نگهداری حیوانات بوده است.

او می گوید که پیش از این در سرک های پاکاراییما در مرز میان برازیل و ونزوئلا به سر برده بود. در آنجا در زیر سایه بان ها و بر روی چوکی ها می خوابید و پول کافی نداشت تا روزانه بتواند دو وعده غذا برای خود تهیه کند. اکنون او شش روز در هفته در یک مزرعه کوچک در حومه شهر کار می کند و ماهانه  ۳۰۰ ریال برازیلی به دست می آورد.

 یوان می گوید: «آرزوی ما برای تهیه کردن غذا، تهیه سرپناه و امکانات و همچنان ارسال پول برای کمک به خانواده همه چیز به دست فراموشی سپرده شد. اکنون من به این فکر می کنم که چقدر مورد سوء استفاده و استثمار قرار می گیرم.» او ادامه می دهد: «اما حالا هیچ بدیل و راه چاره ای ندارم، در حالیکه در اینجا من بسیار بهتر نسبت به اکثر ونزوئلایی های دیگر هستم.»

خانه یی که یوان در آن زندگی می کند، هیچ در و پنجره ندارد. اینجا در حقیقت یک طویله کوچک چوبی با زمین خاکی است که پیش از آمدن یوان نیز در آن یک اسب نگهداری می شد. یوان می گوید که اینجا در شب سرد است و برای هر دو آنها یعنی خودش و اسب جای کافی وجود ندارد.

یوان برای فرار از سرما یک خیمه در سرپناهش ساخت و یک لین برق غیرقانونی به آن وصل کرد. غیر از او ده ونزوئلایی جوان دیگر نیز در مزرعه کار می کنند. هر یک آنها ماهانه معادل ۶۲ یورو ، یعنی یک سوم حداقل دستمزد در برازیل را به دست می آورند. فقط یک نفر در میان آنها استثناء است. او به عنوان سرکارگر ماهانه معادل ۱۲۵ یورو مزد دارد. او وظایف را تقسیم می کند و بر کارگران جدید نظارت می کند. به همه آنها روزانه سه وعده غذای ساده و بدون تنوع داده می شود. یوان زن و دو فرزندش را در ونزوئلا تنها گذاشته است. 

بسیاری از ونزوئلایی ها در برازیل وضعیتی مانند یوان دارند. آنها قربانی کسانی اند که با استفاده از فقر و ناداری آنها، به دنبال فرصتی می گردند تا آنها را مورد سوء استفاده قرار دهند. در سراسر ایالت رورایما مهاجران مجبورند کارهایی با ساعات کار زیاد و کمتر از حداقل دستمزد انجام دهند. در جریان امسال تا کنون ده ها ونزوئلایی از سوی مقامات برازیل از شرایط برده داری نجات داده شده اند.   

سافیرا کامپو، وکیل مسئول در بخش قانون کار در منطقه بواویستا در رورایما می گوید: «این مشکل همواره در حال افزایش است. تنها در سال روان شکایت ها در مقایسه با سال ۲۰۱۷ حدود ۱۰۰ درصد افزایش داشته است. ما فکر می کنیم که دلیل آن از جمله بهره برداری از کارگران، کار شاقه کودکان و استثمار جنسی است. برازیلی ها از ناامیدی و فقر آنها سود می برند و آنها را مورد استثمار و بهره برداری قرار می دهند.»

این مشکل نه تنها در مناطق روستایی بلکه در داخل شهر رورایما نیز وجود دارد. کمتر فروشگاهی در مناطق مرزی وجود دارد که در آن ونزوئلایی های غیرقانونی با دستمزد کم استخدام نشده باشند.

dw/pa/af