واتیکان توافقنامه "تاریخی" را با چین تصویب کرد

در بیانیه رسمی هردو جانب  از این توافقنامه میان چین و واتیکان، به عنوان یک توافق "تاریخی" یاد شده است. این توافقنامه باید به صورت متواتر از نو مورد ارزیابی قرار گیرد، باوجود آن نزدیکی میان چین و واتیکان، حاکی از یک تحول بزرگ است.

جمهوری کمونیستی خلق چین در سال ۱۹۵۱ روابط را با واتیکان بالاترین مقام رهبری دینی مسیحیت قطع کرد. از آن زمان به این سو انتصاب اسقف ها در حالت ابهام باقی ماند و همواره باعث ایجاد تشنج ها می شد.

گرِگ بورکه، سخنگوی واتیکان بعد از تصویب توافقنامه با چین توضیح داد که حالا هدف انتصاب اسقف ها است که "هم در خدمت وحدت همه کلیساها قرارداشته باشند و هم از جانب مقامات با صلاحیت کشور به رسمیت شناخته شوند." او افزود: «این امر پایان یک روند نیست، بلکه آغازش می باشد. گفتمان و با حوصله گوش دادن از هردوجانب مهم است؛ باوجود در نظرداشت این واقعیت که انسان ها دیدگاه های مختلف دارند. هدف توافقنامه سیاسی نیست، بلکه معنوی است که به آن وسیله به باورمندان اجازه داده شود که در میان شان اسقف هایی داشته باشند که در وحدت با روم، از جانب رهبری چین به رسمیت شناخته شود.»

حکومت چین در گذشته انتصاب اسقف ها از روم را "مداخله" در امور داخلی شان می پنداشتند. متن توافقنامه نشر نشده است. براساس گزارش رسانه ها، اسقف ها در چین باید در آینده در سطوح محلی، طبق پیشنهادهای ادارات محلی انتخاب شوند؛ بعداً نتایج آن به ادارات کلیسا در روم، جایی که  انتخاب اسقف ها مورد تایید قرار می گیرد، فرستاده شود. در صورتی که روم در مورد یک نامزد ویتو کند، سپس باید نامزد جدید جستجو شود.

اسقف ها در چین از سال ۱۹۵۷ به این سو همواره بدون تایید پاپ انتصاب می شدند. در ماه های گذشته نزدیکی های تدریجی میان چین و واتیکان رونما شد. از دید واتیکان توافقنامه جدید پیش شرط ها را برای همکاری در سطوح وسیع هردوجانب ایجاد می کند.

اما نزدیکی ها میان رهبری کمونیستی چین و پاپ در پیکنگ، حتی در میان کلیسای کاتولیک با انتقاد شدید مواجه شده است. یک سخنگوی اسقف ها در بانکوک درمورد توافقنامه "شدیداً ابراز یاس" کرد. پورسون چان، رئیس کمیسیون عدالت و صلح اسقف ها گفت: «این توافقنامه فقط زیان آور خواهد بود و به کلیسا در چین و در جهان کمکی نخواهد کرد.»

این کمیسیون به سرکوب پی هم و تخریب اجباری کلیساها در چین اشاره کرده توضیح داد: «کنترول شدیدتر توسط حکومت، به آزادی مذهبی فقط زیان می رساند. واتیکان باید دست کم از حکومت چین تقاضا کند که همه اسقف ها، کشیش های زندانی و گم شدگان را رها کنند و به آزارها و اذیت های پایان دهد.»

اما از دید بعضی ناظران، تصویب توافقنامه میان چین و واتیکان، قدم بزرگی در راستای بهبودی روابط میان هردوجانب است.

کیتسلر/ح.م