ورزش سلامتي است وتبعيض جنسي ندارد

اگر پسر فوتبال بازي نمايد، برايش مي گويند از وقتت استفاده خوب مي نمايي و يا چه خوب گلي بود. ولي اگر دختري فوتبال بازي نمايد، برايش مي گويند: شرم نداري که توپ بازي ميکني، کلان دختر!...

همانطوري که در ديگر ساحات زندگي، بخش کار زنان از مردان جدا است، چون: براي زنان در قدم اول چهار ديوار منزل مناسب است و اگر خارج از منزل کار مي نمايند، پس بهتر است معلمي نمايند. همچنان بايد گفت؛ در ديگر مشاغل سهميه زنان نهايت پايين است. و بنام شغل مردانه شهرت دارد. در جامعه پدرسالاري چون افغانستان در چنين مشاغل -به اصطلاح مردانه- جاي براي زنان وجود ندارد. در ساحه ورزش هم چيزي به جز اين نيست. فوتبال از مردان است، بُکس" بکسينگ" از مردان است، بزکشي از مردان است، کاراته و پهلواني از مردان است. زنان بيشتر بسکتبال و يا واليبال مي کنند. اکثريت مکاتب دخترانه در گذشته ها بيشتر اين دو ورزش را براي دختران تقويه مي نمايند. امروزه در شهر کابل و يک تعداد شهرهاي بزرگ ديگري با محدوديت هاي موجود دختران با ديگر ورزشها نيز آشنايي حاصل نموده اند ولي بيشتر جنبه سمبوليک دارد. اکثريت مردم در برابر ورزش دختران و يا زنان با نظر بد و پايين برخورد مي نمايند. اگر زني ورزش نمايد، براي تعداد زيادي گويا عملي بدي انجام داده است و نامش را بد اخلاق مي گذارند.

چنين برخوردي يک نوع خشونت عليه زن است و سلب حقوق زن. يعني از دختران و زنان که از حقوق شان آگاه اندحق استفاده وعمل کردن براي حفظ سلامتي وجود شان گرفته مي شود. در جوامع چون افغانستان شايد نا آگاهانه ولي با آنهم واقعيتي است که از آن نمي توان چشم پوشي کرد.

بر عکس جوامع چون افغانستان، در کشور هاي غربي ورزش مقام وارزشي خاص خود را دارد. نه تنها به حيث وسيله سالم سرگرمي بلکه به حيث وسيله بقاي سلامتي وجود شان با آن برخورد مي نمايند.

درکشورهاي که حقوق انسانها مساوي اند از طفوليت مي آموزند که ورزش را جزبرنامه اي روزمره شان گردانند. نه تنها اطفال و نوجوانان بلکه ميانسالان و سالخورد گان براي اين که در اثر ضعيفي عضلات و استخوانها از پا نيافنتند، ورزش مي کنند ويا حد اقل پياده روي مي کنند . در کشور هاي صنعتي غرب مردم با کمبود وقت مواجه اند و بيشترينه وقت شانرا به کار کردن ميگذرانند. حرکت کم دارند. بنابران کم حرکتي و جنجال کار مي توانند افراد اين جوامع را به افسردگي هاي رواني و جسمي مبتلا گرداند. براي جلوگيري از اين افسردگي ها، همزمان راههاي رفع و حمايه از آن به ميان مي آيد. چون کلوپهاي ورزشي. در اين کلوپها دستگاههاي مختلف ورزشي موجود اند که با آنها مي توان اعضاي مختلف بدن را به حرکت درآورد و استخوان ها و عضلات را تقويه نمود. يکي از اين کلوپها در شهر بن آلمان به نام هلت ستي(شهرصحت) است. اين کلوپ که از جمله کلوپهاي جوان بشمار مي رود و مسوولين آن نيز افراد نسبتاً جوان اند، توانسته است در سه کشور اروپايي ديگر و شهر هاي مختلف آلمان نمايندگي ها و يا کلوپهايش را داشته باشد. مسوول يکي از اين کلوپها در شهر بن آلمان ،خانم گابي شيرر است. او خود در رشته بادي بلدينگ(بدنسازي) يک بارقهرماني جهان را ازآن خود نموده است.

گابي مي گويد:" بعد از 9 سال تمرينات مسلسل در رشته بدنسازي و هم ورزش هاي ديگر، در بخش مديريت ورزش آموزشهاي خاص ديده است و بلاخره موفق گرديد بحيث مدير اين کلوپ ايفاي وظيفه نمايد.

او اضافه مي نمايد:" زماني که من در سال هاي 1982 بدنسازي مي کردم، بيشتر اين ورزش و تمرينات در کلوپهاي ورزشي مردانه بودند. به حيث زن مشکلاتم را داشتم. وفعلاً هم به حيث زن در مقام رهبري بودن کار ساده نيست ولي با آنهم در ساحه ورزش نسبت به ساحه سياست و اقتصادکار آسانتر است."

گابي شيرر عقيده دارد که ورزش براي زنان چون مردان مهم است. زنان از لحاظ روحي و جسمي زير فشار بيشتر قرار دارند و از طرف ديگر زنان در ورزش نظم بيشتر دارند.

در کلوپ که او مديريت آن را بدوش دارد، زنان نسبت به مردان بيشتربصورت منظم براي تمرينات ورزشي مي آيند. اما وي عقيده دارد که مردم آلمان هنوز هم با آگاهي زياد با جسم شان برخورد نمي کنند و توجه زياد به سلامتي و قدرت فزيکي وجودشان، ندارند.

گابي مي گويد:" ما در آلمان آگاهي کافي براي برخورد با جسم ما نداريم و جسم ما را جدي نمي گيريم. آگاه نيستيم ورزش که در دوران جواني مي نمايم چقدر در دوران که سالخورده مي شويم ما را ياري مي رساند و قدرت استخوانها و عضلات ما را بلند مي برد. اگر منظم ورزش نماييم در دوراني که سالخورده مي شويم ازحرکت فزيکي نمي مانيم و بدون کمک ديگران مي توانيم حرکت نماييم و درد استخوان و درد هاي عضلاتي کمتري خواهيم داشت."

به عقيده ي گابي باورزش مي توانيم مدت بيشتر جوان بمانيم. در اکثر چنين کلوپ ها براي زنان بخشهاي ويژه اي دارند تا زنان بتوانند با خاطر آرام ورزش نمايند.يکي ازز نان 70 ساله افغانستان تبار در مورد اين که زنان با وجود مشکلات که دارند، چگونه مي توانند حتا در درون چهارديواري منزل شان حرکات ورزشي را براي حفظ سلامتي وجود شان انجام دهند مي گويد:" ما اگر امکانات اين را نداريم که در کلوپ ورزشي برويم، مي توانيم در داخل خانه يا حويلي که داريم ورزش نماييم. مثلاً ريسمان بازي نماييم . ما زنان در دوران کودکي و نوجواني هميشه ريسمان بازي کرديم. ريسمان بازي به خوصوص براي شانه دردي و جريان خون ما بسيار خوب است. ويا با يک موسيقي که مارا آرامش مي دهد براي 10 دقيقه در روي خانه خود را دراز بياندازيم و نفسهاي عميق بکشم. روح ما بسيار آرامش پيدا مي کند."