آزار و اذیت جنسی زنان در ترانسپورت شهری پاکستان

وقتی زنان از آزار و اذیت جنسی در وسایط نقلیه شهری (عمومی) پاکستان شکایت می‌کنند، با شنیدن عباراتی چون "در خانه بنشینید چه نیازی به بیرون رفتن است، وقتی مردان به خانه پول می آورند، زنان چه علاقمندی برای بیرون رفتن از منزل دارند" و امثال این خاموش گردانیده می‌شوند. فاطمه شیخ، یک وبلاک نویس پاکستانی می‌گوید که در اغلب موارد تا زمان وقوع یک حادثه بزرگ، عاملین آزار و اذیت جنسی زنان مورد بازجویی و پیگرد قانونی قرار نمی‌گیرند.

این هم مشخص است، زنانی که با بس های شهری رفت و آمد می‌کنند، اغلب دانشجویان، خدمتگاران و کارمندان ادارات اند.

به قول فاطمه شیخ: «استفاده از وسایط نقلیه عمومی برای من همیشه یک درد سر است. بی تفاوت است که با بس، ریکشا و یا هم تکسی های که از طریق آنلاین می‌توان خواست، در راه باشم. چند روز پیش، من با یک ریکشا که آن را از طریق آنلاین خواسته بودم، در راه بودم. راننده بعد از اینکه حرکت کرد، سگرت اش را روشن نمود. هر از گاهی، او مرتباً سعی می‌کرد با حرکت دادن شیشه ها یا آیینه های عقب نما از زوایای مختلف به حرکت دادن آن به جلو و عقب، به آزار و اذیت جنسی من بپردازد. یک ساعت در راه بودم و این زمان را در خستگی، اضطراب  افسردگی و رنج روحی سپری کردم.»

ناراحتی های ذهنی زنان در وسایط نقلیه عمومی تنها به ریکشا محدود نمی‌شوند. در بس ها، زنان مجبور اند در شرایط حتی بدتر، رفت و آمد کنند؛ جایی که راکبین مرد، همچنین کلینر و رانندگان، زنان را آزار و اذیت می‌کنند.

پاکستان: دو تن به جرم تجاوز جنسی به اعدام محکوم شدند

فاطمه شیخ در یکی از روزهای زمستانی که سوار بر یک بس شهری بود، از یک منطقه به محل دیگری از شهر در مسیر راه بود. فاطمه شیخ می‌گوید که او در چوکی کنار راننده که ویژه زنان است، نشسته بود. تصادفا زنی دیگری در بس نبود. ناگهان راننده شروع به خودارضایی کرد. فاطمه شیخ افزود که "فضای ترس حاکم گردید و به اصطلاح نفس بالایم بالا و نفس پائینم پائین مانده بود. چند دقیقه بعد، زنی در ایستگاه بود و سوار بس شد و وقتی راننده ایستاد، من نفس راحت کشیدم."

صحبت با زنان مختلفی که روزانه با بس رفت و آمد می‌کنند، مشخص می‌شود که رانندگان اغلب این روش ها را برای آزار جنسی زنان استفاده می‌کنند. کلینرهای بس ها هم، زمانی که پول کرایه را جمع می‌کنند، تلاش می‌کنند که هنگام گرفتن پول و یا دادن پول باقی مانده از عقب به زنان خود را بچسپند و زنان را به شکلی لمس کنند. بر اساس فاطمه شیخ، اکثر کلینرهای بس ها تلاش می‌کنند از میان زنان عبور کنند و به بخش مردان بروند، در چنین حالاتی زنان کمتر شانس دارند از اذیت آنها خود را نجات دهند.

فاطمه شیخ علاوه کرد، وقتی زنان در چوکی های مردان می‌نشینند، با مشکل جدیدی روبرو می‌شوند. مردان با قرار دادن انگشت شان در وسط چوکی زنان را آزار و اذیت می‌کنند. اگر زنان در چوکی هایی بنشینند که مردان به راحتی چهره شان را دیده بتوانند، تمام راه این مردان به زنان خیره می‌شوند و به اصطلاح عکس اکسری می‌گیرند. در بس های عمومی، یک چوکی بسیار به راننده نزدیک است و اکثر خانم ها از آن اجتناب می‌کنند. اما بیشتر روزها زنان خسته روی این چوکی می‌نشینند و رانندگان به گونه عمدی، زنان را که کنار شان نشسته اند، لمس می‌کنند. فاطمه شیخ افزود که  "نمی‌توانم درک کنم هدف موجودیت چنین یک چوکی برای زنان در کنار راننده چیست؟"

سوء استفاد جنسی گسترده از کودکان در مدارس دینی پاکستان

همچنین موارد زیادی از آزار و اذیت جنسی زنان در تکسی هایی که از طریق آنلاین می توان خواست، گزارش شده است. وسایط حمل و نقل عمومی در شهرهایی مانند راولپندی و اسلام آباد به گونه ای بود که تقریباً سه دهه تنها دو چوکی برای زنان اختصاص داشت. علاوه بر این، آنها همچنین در هنگام رفت و آمد با آزار و اذیت جنسی روبرو بودند.

در سال ۲۰۱۴، طبق مطالعه بانک توسعه آسیا، در یک سال ۸۵ درصد از زنان شاغل، ۸۲ درصد از دانشجویان دختر و ۶۷ درصد از زنان خانه در شهر کراچی مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند. محققان اتفاق نظر دارند که مشکلات وسایط نقلیه عمومی اغلب منجر به صرف نظر کردن زنان از فرصت های آموزش عالی، محل کار بهتر و سایر فعالیت ها در پاکستان می‌شود.

زنان پاکستانی به یک سیستم حمل و نقل دولتی نیاز دارند که در آن زنان بتوانند از آزار و اذیت جنسی و آزار روحی و روانی جلوگیری گردد.