کوچه برلن کافه‌ای ایرانی شبیه به خانه عروسک
۱۳۸۹ آذر ۵, جمعه
کافه یام یام در یکی از محله های پر رفت و آمد شهر بن قرار دارد، محله‌ای دانشجونشین که پر است از کافه و بار و رستوران. این کافه کوچک به خاطر ظاهر منحصر به فرد خود نگاه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند. دیوارهایی به رنگ بنفش که روی آنها درختان پرشکوفه با ظرافت نقاشی شده‌اند، فضایی ملیح و آرامش بخش را ایجاد کرده اند. علاوه بر میزهای کوچک سفید رنگ، در کنار دیوارها نیمکت‌هایی وجود دارند که رویشان کوسن‌های کوچکی چیده شده‌است و موسیقی ملایمی به گوش می‌رسد.
این کافه توسط یک خانواده ایرانی گردانده می‌شود. چیزی که نه می‌توان از ظاهر کافه و نه از نام آن حدس زد.
نژلا، دختر این خانواده که در آلمان بزرگ شده است، از انگیزه خود برای باز کردن این کافه می‌گوید: «مدت طولانی به هر کافه ای که می‌رفتم، احساس می‌کردم که همه چیز را قبلاً دیده‌ام و به نظرم فضای آنها سرد بود. فکر کردم اگر من زمانی کافه‌ای باز کنم، می‌خواهم طوری باشد که هر کس وارد می‌شود احساس کند پیش دوستانش آمده نه به جایی ناآشنا.»
کافه‌ای دنج با فضای گرم و صمیمی
نکته مهم دیگر برای نژلا این بوده است که کاری جدید و متفاوت ارائه دهد. به نظر نژلا بیشتر رستوران‌های ایرانی گویی از الگویی مشترک تبعیت می‌کنند و همه آنها به نحوی شبیه به هم هستند. او می‌افزاید: «من کشورم را خیلی دوست دارم و اینجا فضای ایرانی کاملا محسوس است. ما همینطور هر روز غذای ایرانی داریم و ساندیچ‌هایمان را به سبک ایرانی آماده می‌کنیم، ولی نمی‌خواستم فضای این کافه شبیه به رستوران‌های ایرانی باشد. اینجا فضایی خانگی دارد.»
با نگاهی به کارت غذای کافه مادام یام یام، هویت ایرانی این مکان نمایان می‌شود. ساندویچ‌های کوکو سبزی، کوکو سیب زمینی، کباب تابه‌ای و جوجه کباب از غذاهای ثابتی هستند که در این کافه ارائه می‌شوند. البته همه‌ی غذاهایی که در مادام یام یام وجود دارد، در منوی غذا نوشته نشده است. عطا، پدر نژلا که مانند خود او چهره‌ای خندان و صمیمی دارد، در این‌باره می‌گوید: «یکی از خصوصیات کافه ما این است که ما هر روز یک غذای متنوع داریم. یعنی چیزی به نام منوی غذای روز وجود ندارد. تقریباً سی روز، سی مدل غذا ارائه می دهیم.»
تأثیر الهام‌بخش عکس کافه‌های کره‌ای
نژلا همیشه آرزو داشته که کافه‌ای باز کند و از ۱۵ سالگی طرح‌های مختلفی را در ذهن خود می‌پرورانده است. در این میان دوستان نژلا که اهل کره جنوبی هستند، برای یافتن بهترین طرح به او کمک بسزائی کرده‌اند. آنها در سفرهای خود به زادگاهشان از کافه‌های مختلف عکس می‌گرفتند و به نژلا نشان می‌دادند. نژلا درباره این عکس‌ها می‌گوید: «در عکس‌ها کافه‌ها خیلی ناز بودند و همینطور خیلی شخصی و منحصر به فرد، مثل یک خانه کوچک عروسکی. من از این ویژگی خیلی خوشم آمد و گفتم من هم چنین کافه‌ای می‌خواهم.»
مادر و پدر نژلا ۱۸ سال است که در آلمان زندگی می‌کنند. آنها که تا به حال تجربه دو رستوران ایرانی و یک سوپر مارکت ایرانی را داشته‌اند، با پیشنهاد دخترشان موافقت کردند. آنها می‌خواستند که این بار مشتریانشان تنها ایرانیان نباشند. آنها قصد داشتند که با انتخاب دکوراسیونی متفاوت و ایجاد فضایی که باب میل همه باشد، فرهنگ و غذاهای ایرانی را به آلمانی‌ها و ملیت‌های دیگر نیز معرفی کنند.
واکنش مشتریان کافه مادام یام یام
نژلا در ابتدا می‌ترسیده که طرحش با استقبال رو‌به‌رو نشود، اما پس از مدتی تعداد مشتریان بیشتر شده و اکثرشان ابراز رضایت می‌کنند. خانمی آلمانی که هر از گاهی برای خوردن غذاهای ایرانی به این کافه می‌آید، می‌گوید: «من تا به حال غذاهای مختلفی را اینجا امتحان کرده‌ام. به نظرم واقعا خوشمزه‌اند.»
عطا در جایگاه یک آشپز موفقیت را در این می‌بیند که به آشپزی به عنوان یک هنر نگاه شود. به نظر او آشپزی نباید از روی وظیفه و اجبار، بلکه باید با علاقه همراه باشد و می‌افزاید: «باید از کاری که انجام می‌دهی و ترکیباتی که به دست می‌آوری لذت ببری. در این صورت می‌توان غذای موفق و خوشمزه تهیه کرد.»
آیدا آذرنوش
تحریریه: یلدا کیانی