آغاز فعالیت سازمان‌یافته شورای ملی صلح
۱۳۸۷ شهریور ۷, پنجشنبه
اعضای اصلی و علی‌البدل هیئت اجرایی شورای ملی صلح را، به گفته عیسی سحرخیز، نمایندگان گروه‌های مختلف اجتماعی تشکیل داده‌اند: فاطمه معتمد آریا، نرگس محمدی، پروین کهزادی، ثریا عزیزپناه، عبدالفتاح سلطانی، تقی رحمانی، عبدالله مومنی، هاشم آقاجری، بایزید مردوخی، حبیب‌الله پیمان، بابک احمدی،عیسی سحرخیز، سیدعلی صالحی، کیوان صمیمی، جلال جلالی زاده، حسین مجاهد، حسین شاه حسینی، کورش زعیم، صادق ربانی و حسین اکبری اعضای اصلی و علی‌البدل هیئت اجرایی هستند. هم چنین عزت‌الله سحابی، عباس عبدی، داوود هرمیداس باوند و ژیلا شریعت پناهی خاکساری اعضای هیئت بازرسی شورای ملی صلح هستند.
عیسی سحرخیز از اعضای هیئت اجرائی شورای ملی صلح می‌گوید: «دقت به این اسامی و پیشینه این افراد نشان می‌دهد که شورای ملی صلح به معنای واقعی کلمه یک شورای ملی است و نمایندگان جریان‌های مختلف فکری، سیاسی و اجرایی کشور را که غیردولتی هستند، دربرمی‌گیرد. نمایندگان این شورا، کنش‌گران اجتماعی استان‌های مختلف ایران هستند.
گفت‌وگو با عیسی سحرخیز:
آقای سحرخیز، شورای ملی صلح چه پیام روشن و یا به سخن دیگر چه خواست مشخصی را طرح می‌کند؟
شورای ملی صلح که در تاریخ ۱۳/ ۴/ ۸۷ اولین نشست خودش را برگزار کرد، اهداف و ماموریت مشخصی را دارد. چهار هدف اصلی را در نظر گرفته که عبارت است از ایجاد، تحکیم و تقویت مبانی صلح، حقوق بشر و توسعه‌ی پایدار در ایران. دومین مسئله جلوگیری از هرگونه برخورد نظامی، تروریستی و خشونت‌آمیز است. سومین مورد، زمینه‌سازی برای رفع مبانی هرگونه تحریم علیه ایران و جلوگیری از تشدید تحریم‌ها و چهارمین مورد، پایان دادن به شرایط نه جنگ و نه صلحی است که بر کشور سایه افکنده است.
اهدافی که برشمردید اهداف بسیار بزرگ و دشواری است، آن هم در کشوری که جامعه‌‌ی مدنی در آن ضعیف و گسسته است. چه برنامه‌ای دارید و از چه ابزاری می‌خواهید برای پیش‌برد اهداف خود استفاده کنید؟
همان طور که مطرح کردید، این‌ها در واقع اهداف بسیار سخت و یک چشم‌انداز است که شورای ملی صلح می‌خواهد به آن برسد. ماموریت‌هایی را که برای خودش در نظر گرفته شش یا هفت محور اصلی را در بر می‌گیرد. تلاش برای گذار از شرایط نه صلح و نه جنگ و رفتن به سمت صلح پایدار، ترویج و تقویت فرهنگ انسان‌دوستی، صلح‌طلبی و حقوق بشر و نفی باورهای جنگ‌طلبانه، خشونت‌آمیز و حرکت‌های تروریستی، بسیج کلیه‌ی امکانات و منابع برای ایجاد و تحکیم مبانی صلح و حقوق بشر، حمایت از شخصیت‌های حقیقی و حقوقی صلح‌طلب، همکاری با صلح‌خواهان جهان برای پیش‌گیری از تحمیل جنگ از سوی دو طرف منازعه به ملت ایران و همین طور تلاش برای ایجاد همگرایی و همکاری بین نیروهای اجتماعی صلح‌طلب و مخالفت با جنگ‌افروزان داخلی و خارجی. این در واقع ماموریت‌های اصلی‌است.
انتخابات انجام شد و هیئت پانزده نفره‌ی اجرایی را در نظر گرفتند. طبیعتا از اولین کارهایی که این هیئت باید انجام دهد، این است که برنامه‌ها و راه‌بردها و راه‌کارهای مناسبی را تدوین بکند که چگونه به این اهداف و ماموریت می‌خواهد برسد.
آن طور که شما می‌گوئید هنوز این راه‌کارها تدوین نشده. اما به نظر خود شما به عنوان کسی که سال‌هاست در ایران مشغول فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری است، در حال حاضر چه ابزار و امکاناتی برای این حرکت وجود دارد؟
مهم‌ترین مسئله این است که مردم را چگونه در واقع دخیل این ماجرا کنند و به عبارتی فرهنگ‌سازی لازم در جهت صلح و مخالفت با جنگ را انجام بدهند. از ابزارهای رسانه‌ای طبعا استفاده خواهد شد و امکانات لازم برای این که مردم آموزش پیدا کنند. از بچگی که، شاید نشود گفت از بدو تولد، ولی از زمانی که می‌تواند تشخیص بدهد و می‌تواند بفهمد که صلح، دوستی و امنیت چقدر برایش اهمیت دارد و جنگ و خشونت چقدر مضر است، این فرهنگ باید در جامعه ترویج پیدا بکند. کلاس‌های آموزشی، کارگاه‌های آموزشی و موارد دیگر. طبعا این‌ها کلیات است، ولی باید همان طور که گفتم هیئت اجرایی تصمیم بگیرد و مورد به مورد این‌ها را تصویب کند و به مرحله اجرا برساند.
برخی معتقدند که این حرکت با توجه به اهدافی که طرح کرده و همین‌طور هم خواست صلح که در جامعه به شدت وجود دارد، می‌تواند خودش در جهت سازمان‌دهی و تقویت جامعه مدنی باشد. این را تا چه اندازه در برنامه‌ی کار قرار داده‌اید و تا چه اندازه ترکیب خود شورا در راستای چنین هدفی است؟
اتفاقا در هیئت های اجرایی و بازرسی که در جریان رای‌گیری امروز انتخاب شدند، افرادی هستند که در واقع معرف جریان‌های مختلف اجتماعی کشور هستند که چه در سطح مرکز و چه در سطح وسیع‌تری در کل ایران فعالیت می‌کنند.