آمریکا: چگونه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بحران مالی را حل می‌کنند؟

اواخر ماه سپتامبر جان مک کین تلاش کرد با اقدامی بی‌سابقه در بین رای‌دهندگان امتیاز بدست آورد. او مبارزه انتخاباتی خود را قطع کرد و عازم واشنگتن شد تا نظر مثبت اکثریت نمایندگان جمهوریخواه به طرح دولت در زمینه کمک ۷۰۰ میلیارد دلاری به سازمان‌های مالی را جلب کند. بدین منظور او حتی می‌خواست یک مناظره تلویزیونی را هم به تعویق بیاندازد.

با این حال مک‌کین در مناظره تلویزیونی شرکت کرد و طرح دولت در دور اول رای نیاورد و تازه در دور دوم رای‌گیری بود که حائز اکثریت آرا شد. هر دو کاندیدا نه از سر اعتقاد، بلکه به خاطر شرایط بحرانی با کمک دولت موافقت کردند.

مک کین می‌گوید: «ما باید به خسارت‌هائی که از طریق فساد مالی و ناتوانائی‌هائی که در واشنگتن و وال استریت به اقتصاد ما وارد می‌شود، خاتمه دهیم. اقتصاد ما هنوز هم زیان می‌بیند و باید کار بیشتری صورت گیرد».

اوباما نیز بر طرح دولت که بر مبنای خرید سهام بی‌ارزش بود این نکته را اضافه می‌کند: «ما باید سعی کنیم که پائولسون، وزیر دارائی، خرید این سهام بی‌ارزش را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که از مالیات دهندگان حفاظت شود، این موضوع خیلی مهم است».

بدین ترتیب به نظر می‌رسد هر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری موافق دخالت دولت در بحران مالی هستند. اما اکثریت رای‌دهندگان در نظر خواهی‌ها بر این باورند که اوباما بر موضوعات اقتصادی تسلط بیشتری دارد.

این نظر در مورد مالیات هم صدق می‌کند. هر دو از کاهش مالیات سخن می‌گویند. طبق برنامه اوباما همه افرادی که کمتر از ۲۵۰ هزار دلار درآمد سالانه دارند، مالیات کمتری خواهند پرداخت. بدین ترتیب ۹۵ درصد از خانوارهای آمریکائی مشمول این طرح خواهند شد. اما طبق طرح مک کین همه مشمول معافیت‌های مالیاتی خواهند شد. که البته بیشتر به نفع ثروتمندان خواهد بود.

باراک اوباما می‌گوید، قصد دارد رفاه را تقسیم کند. مک کین و سارا پیلین با حمله به او می‌گویند که این سوسیالیسم است. اوباما در جواب این حمله می‌گوید: «همه آن چیزی که من می‌خواهم این است که "جو" لوله‌کش مالیات کمتری بپردازد. برای اینکه روشن کنیم مک کین برای چه کسی مبارزه می‌کند باید گفت: او نه برای جو لوله کش، بلکه برای جو، که مدیر شرکت فروش سهام است مبارزه می‌کند».