اتریش:<br>در رؤیای معجزه‌ای از جنس یونانی
۱۳۸۷ خرداد ۶, دوشنبه
جام جهانی ۱۹۷۸ بود که "ادی فینگر" ، گزارشگر بازی آلمان و اتریش، فریاد شادی سر داد که آن‌چه را که می‌بیند، نمی‌تواند باورکند. ملی‌پوشان اتریش در آن زمان رقیب دیرینه‌ی خود، تیم ملی فوتبال آلمان، را با نتیجه‌ی ۳ بر ۲ شکست دادند.
آن سال‌ها، سال‌های طلایی بودند: زمانی که "کونسیلیا" درون دروازه ایستاده بود، "شاخنر" و "پروهاسکا" طراحان خط میانی بودند و "کرانکل" در نوک خط حمله‌ی تیم ملی اتریش قرار داشت. کرانکلی که در بازی تاریخی جام‌جهانی ۱۹۷۸ در مقابل آلمان، دو گل به ثمر رساند.
پس از آن اما به ندرت خبری از موفقیت تیم اتریش منتشر شد. آخرین حضور در جام‌جهانی، ۱۰ سال پیش در فرانسه بود که ملی‌پوشان اتریش در دور مقدماتی آن متوقف شدند.
کرنکل در پاسخ به این سؤال که چه کسی قهرمان جام ملت‌های اروپای ۲۰۰۸ خواهد شد، می‌گوید: «اتریش که قطعاً نه. این متأسفانه امروز هم قابل پیش‌بینی است» .
نظر این مهاجم ملی‌پوش کهنه‌کار، در واقع بازتاب صدای مردم این کشور است. اتریش در جام سیزدهم می‌تواند اندکی بزرگان را به زحمت بیاندازد و با کمی شانس در دور مقدماتی دوام بیاورد؛ اما هر کودک اتریشی می‌داند که این تیم شانسی برای موفقیت ندارد.
صحبت با یک اتریشی در مورد فوتبال این کشور، خواه و ناخواه پس از چند دقیقه شکایت در مورد وضع کنونی تیم، به موفقیت‌های گذشته کشیده می‌شود: ایده‌های مربی "هوگو مایسل" ، "تیم شگفتی‌ساز" به رهبری "ماتیاس زیندلار" ، مقام سوم در جام‌جهانی ۱۹۵۴، کوردوبا، ۱۹۷۸ و برد ۳ بر ۲ در مقابل آلمان. این‌ها خاطرات خوش هستند.
یوزف هیکرزبرگر، مربی تیم ملی اتریش، که بازی ۱۹۷۸ با آلمان، سی‌ونهمین و آخرین بازی ملی او بود، می‌گوید: «ما اتریشی‌ها آن‌قدر در گذشته غوطه‌وریم که از واقعیت غافل شدیم» .
تیم اتریش در رده‌بندی ماه آوریل فیفا، در جایگاه ۱۰۲ جهان قرار گرفت؛ در جایگاهی ۳ رقمی و پس از تیم‌هایی هم‌چون گابون، قطر و برمه. تنها ۸ تیم اروپایی وضعیت بدتری نسبت به اتریش دارند. تیم‌هایی مانند لیشتن‌اشتاین، مالت و آندورا که به "کوتوله‌های دنیای فوتبال" معروف‌اند و در این عرصه اساساً حرفی برای گفتن ندارند.
اتریش، غایب در فوتبال بین‌المللی
فوتبال اتریش در سال‌های اخیر به ندرت بازیکن خوبی به خود دیده است. "آندراس هرتسوگ" و" تونی پولستر" بوندس‌لیگایی، آخرین بازیکنانی بودند که نامی از فوتبال این کشور در عرصه‌ی بین‌المللی به میان آوردند.
پولستر ۹۵ بار پیراهن تیم ملی فوتبال اتریش را به تن کرد و ۴۴ گل ملی به ثمر رساند. امروز تیم اتریش به بازیکنانی مثل او نیاز دارد. وی می‌گوید: «شکی نیست که ما شانس چندانی نداریم و شاید حتی ضعیف‌ترین تیمی باشیم که تا به حال در جام ملت‌های اروپا حاضر شده. این مسئله برای همه روشن است. ما اما در طول دو سال و نیم گذشته هم کار چندانی برای تغییر این وضعیت انجام ندادیم» .
اظهار نظر پولستر، به نتایج بازی‌های تدارکاتی تیم اتریش اشاره دارد: یک بر یک در برابر مالت، تساوی بدون گل مقابل تونس و البته شکست خانگی و تلخ ۳ بر یک از سوئیس، دیگر میزبان جام سیزدهم، در اکتبر ۲۰۰۷.
ملی‌پوشان اتریش اگر هم اخیراً بازی قابل قبولی از خود نشان داده‌اند، تنها محدود به یک نیمه بوده است. این تیم به مربیگری "یوزف هیکرزبرگر" در بازی اخیر در مقابل ملی‌پوشان آلمان، حدود یک ساعت از حریف خود سر بود اما در پایان، چیزی جز شکست ۳ بر صفر عاید این تیم نشد؛ برد ۳ بر ۱ در مقابل هلند هم در دقیقه‌ی پایانی با شکست عوض شد.
تونی پولستر می‌داند که مشکل تیم ملی کشورش کجاست: «ما از آنجایی که چندان از نظر تیمی قوی نیستیم، باید بیشتر بدویم؛ و چون نمی‌توانیم این کار را ۹۰ دقیقه انجام دهیم، در نیمه‌ی دوم نفس کم می‌آوریم. (...) اگر بتوانیم ۹۰ دقیقه بدویم، یعنی همان کاری را که در نیمه‌ی نخست در مقابل آلمان و هلند انجام دادیم، می‌توان گفت که تبدیل به تیم خوبی شده‌ایم و دیگر لازم نیست از هیچ تیمی بترسیم. اما مشکل این‌جاست که حفظ این ریتم در طول ۹۰ دقیقه و بدون افزایش قابلیت‌های تیمی، تقریباً غیر ممکن است» .
اتریش در دور یک‌شانزدهم نهایی جام ملت‌های اروپای ۲۰۰۸ در گروه دوم و در کنار تیم‌های آلمان، لهستان و کرواسی قرار دارد.
پولستر ادامه می‌دهد: «هر اتریشی‌ای که عرق ملی داشته و علاقه‌مند به تیم ملی کشورش باشد، آرزو می‌کند که مشکل تیم برای رقابت‌های جام ملت‌های اروپا حل شود. شاید ما هم بتوانیم به پشتوانه‌ی مردم و شوروحال میزبانی، انگیزه و اعتماد به نفس پیدا کنیم. اما به اعتقاد من درست محاسبه نکرده‌ایم اگر از الان انتظار داشته باشیم که از این گروه مشکل صعود می‌کنیم» .
تیم اتریش در سال ۲۰۰۷ تنها یکی از دوازده بازی ملی را با برد پشت سر گذاشت؛ هیچ کدام از بازیکنان آن هم در ترکیب ثابت باشگاه‌های مطرح اروپایی حضور ندارند.
تیم ملی اما امیدوار است
کاپیتان "آندراس ایوانشیتز" می‌گوید: «وقتی یونان قهرمان می‌شود، باید باور کرد که ما هم می‌توانیم» . او هم مانند دیگر بازیکنان تیم ملی اتریش، چهره‌ی شاخته شده‌ای در عرصه‌ی بین‌المللی نیست. ایوانشیتزر بازی را در تیم "راپید وین" آغاز کرد. جایی که در سن ۱۶ سالگی به عنوان جوان‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه، نخستین بار به میدان رفت.
"دژان ساویسویچ" ، بازیکن سال ۲۰۰۳، در آن زمان گفته بود که ایوانشیتز استعداد ستاره‌شدن را دارد؛ وعده‌ای که البته هنوز محقق نشده است.
در سال ۲۰۰۵ "اندی" (ایوانشیتز) فرصتی پیدا کرد تا در قالب تیم راپید وین در چمپینز لیگ شرکت کند و خود را با بزرگان بسنجد، هرچند که نتوانست به تیمش کمک کند.
این بازیکن چپ‌پا مدتی هم به عنوان بازیکن قرضی به "پاناتینایکو"ی آتن رفت که در آن‌جا همواره از بهترین‌ها بود.
به اعتقاد هیکرزبرگر مربی که خود سابقه‌ی شش سال بازی در تیم‌های کیکرز اوفنباخ و فورتونا دوسلدورف بوندس‌لیگا را دارد، می‌توان در گروهی که آلمان و کرواسی و لهستان در آن حضور دارند شگفتی‌ساز شد.
او ستارگان مسنی هم‌چون "اویسا استیو" و "ماریو هاس" را از ترکیب کنار گذاشت. "پاول شارنر" را هم که هم‌بازیان خود را "بسیار ضعیف" خوانده بود، به خانه فرستاد و به‌جای آنها چند بازیکن مستعد از تیم زیر ۲۰ سال اتریش را به اردو فرا خواند.
هیکرزبرگر اخیراً شجاعت‌هایی هم در تغییر تاکتیک به خرج داد. او از سیستم دفاعی ۱-۵-۴ به دو مهاجم روی آورد و مزد خود را با ۳ گل در دیدار اخیر مقابل هلند گرفت. وی که دور جدید مربیگری خود در تیم ملی اتریش را از سال ۲۰۰۶ آغاز کرده، می‌گوید: «در تیم اتریش هم زمان تغییر فرا رسیده است» . او نمی‌خواهد تا ابد در مورد گذشته صحبت کند.