احتمال تعويق در برگزارى انتخابات رياست جمهورى آمريكا، در صورت يك سوءقصد تروريستى

• روزنامه ليبرال/چپ «گاردين» چاپ لندن در شماره امروز خود در آستانه آماده سازى و ارائه گزارش تحقيقات پيرامون فعاليت هاى سرويس هاى اطلاعاتى در مورد وجود تسليحات كشتار جمعى ادعا شده در عراق مى نويسد:

“تونى بلر، نخست وزير بريتانيا براى اينكه دوش به دوش آمريكا جنگى را براه اندازد، به يك رشته اطلاعات ناقص و شواهد ارائه شده از سوى سازمان هاى مخفى استناد كرد و او اين اطلاعات و شواهد را به چيزى بدل كرد كه ديگر قطعى و حتمى است. او البته مى تواند چنين استدلال كند كه اين اطلاعات هنگامى كه بدستش رسيد، ناقص بوده اند. ولى آنچه كه او اجازه نداشته اين است كه او ديگر نمى بايستى از خود سلب مسئوليت كند از اينكه، وقتى اين اطلاعات روى ميز كارش قرار گرفتند، در صحت آنها اغراق شده است. بايد گفت كه بدون اين اغراق گويى، ديگر نمى توانسته آخرين استدلال براى آغاز جنگ ارائه شود.”

• روزنامه بلژيكى De Standaard پيرامون گزارش كميسيون تحقيق درباره اطلاعات ارائه شده از سوى سازمان هاى امنيت پيش از آغاز جنگ عراق مى نويسد:

“اينكه تصادف بوده يا نه، ولى در عرض چند روز گزارش هاى تحقيقات هر دو سوى آتلانتيك براى استدلال لندن و واشنگتن براى آغاز يك جنگ عليه عراق فاجعه بار بوده اند. سناى آمريكا هفته گذشته كيفيت ناقص اطلاعات ارائه شده به دولت آمريكا از سوى سازمان مخفى «سيا» را بشدت مورد انتقاد قرار داد. حال در لندن هم اين مسئله روشن مى شود كه اطلاعات ارائه شده بشدت سهل انگارانه بوده اند و تصميم يورش نظامى به عراق بى پايه و اساس بوده است. و هر روز نيز بيشتر مشخص مى شود كه عراق در كنار ويتنام و واترگيت به يكى ديگر از افتضاحات سياسى بدل مى شود كه طى آن دولت مردم را فريب داده است. اينها رويدادهاى غمناكى هستند كه در سطح جهان به شكاف هر بيشتر ميان سياست و افكار عمومى دامن مى زنند.”

• روزنامه اتريشى و محافظه كار Die Presse پيرامون برخورد ايالات متحده آمريكا با زندانيان مظنون به تروريست مى نويسد:

“يك ابرقدرت تنها به موشك نياز ندارد، بلكه به اعتبار نيازمند است و اينكه افكار عمومى به او باور آورد. شكنجه جزو آن نيست و بى اعتنايى به دادگاه هاى بين المللى جزا نيز همين طور است. اين بدان معناست كه “با زندانيان جنگى بايد در هر زمان برخوردى انسانى داشت”. اينكه در زندان ابوغريب چنين برخورد انسانى صورت نگرفته را ديگر جهانيان مى دانند. ولى اين سقوط اخلاقى فراتر از اينها نمى رود؟ آيا اين درست است كه سازمان هاى امنيتى و مخفى آمريكا در جنگ عليه ترور افراد مظنون را بطور مخفيانه به كشورهاى خاورميانه انتقال مى دادند تا آنان را در آنجاها شكنجه كنند؟ آيا اين درست است كه در اين موارد از كشورهايى درخواست كمك مى شد كه در زبان ديپلماتيك آنان را “كشورهاى شرور” مى خواندند؟ حال حقوقدانانى كه مى خواهند تمام اينها را توجيه كنند، چه نقش غم انگيزى را ايفا خواهند كرد؟”

• روزنامه اتريشى چپ و ليبرال Der Standard چاپ وين در شماره امروز خود به طرح دولت آمريكا در مورد تعويق در برگزارى انتخابات رياست جمهورى اين كشور در صورت وقوع يك سوءقصد تروريستى آنهم طى يك تصميم سريع، پرداخته و چنين مى نويسد:

“درصورتى كه واقعا اجراى يك قانون اضطرارى ضرورت پيدا كند، كه تعويق در برگزارى انتخابات را مجاز بداند، بنابراين مى توان گفت كه تروريست ها به يك موفقيت دست يافته اند، بى آنكه نيازى به عمل داشته باشند: در واقع آنها بدين گونه در مورد تاريخ مشخص برگزارى انتخابات، تغيير پيشگيرانه در قانون اساسى كشور را تحميل كرده اند. البته استدلال كسانى كه موافق تعويق زمان برگزارى انتخابات هستند، هنوز دقيق نيست. چگونه است كه يك دمكراسى در موردى نمى تواند تصميمى را منوط به مواضع تروريست ها كند، ولى در يك مورد ديگر با ايجاد تغييرات تسليم آن شود. شايد هم اينگونه باشد كه رئيس جمهورى كنونى آمريكا قصد دارد با اغراق در خطر تروريسم، بار ديگر انتخاب مجدد خود را تضمين كند. اگر چنين شود و چنين تعويقى صورت گيرد، خرسندى اسامه بن لادن و هواخواهانش فراهم شده است، زيرا كه آنها دشمنى بهتر از جرج دبليو بوش نمى توانند پيدا كنند.”