1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اعطاى جايزه صلح آخن سال ۲۰۰۴

۱۳۸۳ شهریور ۱۹, پنجشنبه

جايزه صلح آخن كه هر سال به فعالان راه صلحى كه لزوما مشهور نيستند اعطا مىشود امسال، سال ۲۰۰۴ ، به ارن كسكين Eren Keskin وكيل دادگسترى ترك مدافع حقوق بشر و سازمان مادران سربازان روس در سنت پطرزبورگ داده شد.

https://p.dw.com/p/A635
برندگان جايزه صلح آخن ۲۰۰۴ از چپ به راست: مادران سربازان روس سنت پطرزبورگ النا فيلانووا و الا پولياكووا و حقوقدان ترك ارن كسكين
برندگان جايزه صلح آخن ۲۰۰۴ از چپ به راست: مادران سربازان روس سنت پطرزبورگ النا فيلانووا و الا پولياكووا و حقوقدان ترك ارن كسكينعکس: AP

از سال ۱۹۸۸ ميلادى‌ تا كنون هر سال در روز اول سپتامبر، يازدهم شهريور ماه، جايزه‌اى به نام ”جايزه صلح آخن“ به شخص يا سازمانى‌ اهدا مى‌گردد كه از باصطلاح پايين در راه برقرارى صلح جهانى تلاش كرده باشد. ”از پايين“ يعنى‌ انسانهايى‌ كه لزوما در زمره شخصيتهاى معروف و از اعضاى دولت نيستند، بلكه انسانهايى هستند كه فعال در سازمانى مدنى‌اند و در كشورهاى گوناگون جهان به عنوان شهروند كشورشان در راه صلح فعاليت مى‌كنند. جايزه صلح آخن سال ۲۰۰۴ ، به ارن كسكين Eren Keskin وكيل دادگسترى ترك مدافع حقوق بشر و سازمان مادران سربازان روس در سنت پطرزبورگ داده شد.

اوتمار اشتاين بيكر Ottmar Steinbicker رييس كميته جايزه صلح آخن در سخنرانى خود در روز اهداى جايزه گفت كسانى‌ كه جايزه امسال از آن‌شان گشته، زنانى‌ برجسته هستند، زنانى‌ هستند كه سالهاست براى برقرارى حقوق بشر مبارزه مى‌كنند. اشتاين بيكر گفت: ” درهر دو مورد كسانى را داريم كه در زمينه حقوق بشر فعاليت مـى‌كنند. اين جايزه به مادران سربازان سنت پطرزبورگ داده مى‌شود، چون آنان در زمينه تبليغ براى خوددارى از شركت در جنگ بسيار فعال بوده‌اند. ارن كسكين اين جايزه را به خاطر تلاش فراوانش برا‌ى حقوق بشر در تركيه دريافت مى‌كند.“

ارن كسكين وكيل دادگسترى ۴۵ ساله‌اى است كه به نظر مى‌رسد ديگر هيچ چيز نمىتواند به هراسش بيافكند. وى به خاطر مبارزه‌اش براى‌ حقوق بشر و به ويژه به خاطر دفاعش از زنان خشونت‌ديده در تركيه بسيار زير فشار بوده و حتى ۹ سال پيش بدين خاطر به زندان رفته است. سال پيش اجازه كار كردن از وى گرفته شد، اما اينك باز مىتواند به كار خود به عنوان وكيل دادگسترى ادامه دهد.

ارن كسكين دومين زن اهل تركيه است كه جايزه صلح آخن را دريافت مى‌كند. در سال ۱۹۹۵ اين جايزه به سياستمدار ترك خانم ليلا زانا Leyla Zana اعطا شد. ارن كسكين كمى پيش از دريافت جايزه از اهميت آن براى مدافعان حقوق بشر سخن گفت. وى گفت: ”“اين جايزه براى من اهميت معنوى بسيارى دارد، چون از سويى نشان مى‌دهد كه چقدر كار ما مهم و موفق است. از سوى ديگر با اين جايزه مىبينم كه در اين فاصله دست‌كم موضوع كردها يا تجاوز به زنان مطرح مىشود. براى همين اين جايزه براى من بسيار مهم است. در ضمن اين جايزه‌ها نوعى پشتيبانى از فعالان حقوق بشر در برابر نظامهاى سركوبگر هستند.“

كسكين از دولت تركيه به شدت انتقاد مىكند و مىگويد كه تركيه از بيرون كشورى دموكراتيك به نظر مىرسد، اما از درون قدرتى است نظامى، كه در آن نه دولت، بلكه ارتش حرف اصلى را مىزند. به گفته كسكين هنوز هم در تركيه اصولى عمل مىكنند كه در زمان كودتاى نظامى‌ سال ۱۹۸۰ به تصويب رسيده‌اند.

كسكين به دگرگونيهاى مثبتى نيز كه در پى كوششهاى تركيه براى عضويت يافتن در اتحاديه اروپا انجام گرفته با ديدى انتقادى مى نگرد و مىگويد: ”دگرگونيهايى كه صورت گرفته‌اند، زياد نيستند. پيش از اين اصلا وجود كردها را انكار مىكردند، اما اكنون هر هفته نيم ساعت در تلويزيون به زبان كردى اخبار پخش مى‌كنند. اما اينها تحولات عميقى نيستند و بيشتر سطحى هستند. و همه اين كارها را هم براى راه يافتن به اتحاديه اروپا مىكنند نه براى آنكه به نيازهاى مردم پاسخ گفته باشند.“

كسكين مىافزايد كه لغو مجازات اعدام نيز تحولى مثبت بوده است. وى اشاره مىكند به اينكه البته نقض حقوق بشر را نه تنها در تركيه بلكه در بسيارى از كشورهاى اروپايى مىتوان مشاهده نمود.

”من مىبينم كه در اروپا نيز حقوق بشر را پايمال مىكنند. در اروپا نژادپرستى به مشكل تبديل شده است. ما از اينكه زندانيان را در زندانهاى تركيه در سلول انفرادى حبس مىكنند انتقاد مىكنيم، اما در اروپا نيز زندانيان را در انفرادى نگاه مىدارند. علاوه بر اين اروپاييها براى ساليان طولانى به تركيه اسلحه فروخته‌اند. اروپاييها از طرفى مىگويند كه بايد مسئله كردها را حل كرد، اما از طرف ديگر تركيه ساليان دراز با اسلحه‌اى كه از اروپاييها خريده عليه كردها جنگيده است.“

ارن كسكين تنها كسى نبود كه از سياست اتحاديه اروپا انتقاد مىكرد. الا پولياكووا Ella Polyakova از ”سازمان مادران سربازان روس سنت پطرزبورگ” نيز از اين سياست انتقاد نمود و گفت كه كشورهاى اروپايى بايست بيش از اين براى برقرارى حقوق بشر تلاش كنند.

پولياكووا از جايزه صلح آخن به عنوان هديه‌اى سياسى نام برد. مادران سربازان از آغاز دهه ۱۹۹۰ ميلادى تا كنون از حقوق مشمولين خدمت سربازى و خانواده‌هاى آنان در برابر ارتش روسيه دفاع مىكنند. آنها خبر مىدهند كه وضعيت سربازان روس بسيار دردناك است، شكنجه، كتك تا حد مرگ چيزى است كه طبيعى قلمداد مىشود. النا فيلونووا Elena Filonova، يكى ديگر از مادران عضو اين سازمان، مىگويد كه اين ارتش است كه تصميم مىگيرد چه كس مىتواند به جاى خدمت در ارتش در جايى ديگرمثلا در بيمارستان يا خانه سالمندان خدمت كند.

”قانون در باره خدمت وظيفه در جايى غير از ارتش آشكارا هنجارهاى حقوقى بين‌المللى را ناديده مىگيرد. مسئله اين است كه سازمان بين‌المللى كار كار اجبارى را ممنوع كرده است. اما كسانى كه در روسيه به خدمت وظيفه غيرنظامى مشغولند، كارى كه به درد كل جامعه بخورد نمىكند، كار آنها تنها به نفع ارتشيان در سربازخانه‌هاست.“

خانم فيلونووا مىگويد كه جايزه صلح آخن باعث مى شود كه اين سازمان تقويت شود. چون هم اكنون اين سازمان از جوانب گوناگون زير فشار است و بنيادهاى بين‌المللى ديگر همچون گذشته پول براى پشتيبانى از پروژه‌هاى اين سازمان در اختيار آن قرار نمىدهند.