اعطای جایزه‌ی بین‌المللی صلح آخن
۱۳۸۷ شهریور ۱۲, سه‌شنبه
هیچ کس مانند میتری راهب در بیت‌لحم چنین منشا تاثیر نیست. این مرد ۴۶ ساله، در ۱۳ سال گذشته در آنجا یک مدرسه، یک مدرسه‌ی عالی برای هنر، موسیقی، رسانه‌ها و جهانگردی، یک مرکز فرهنگی و سالن کنفرانس، همراه با رستوران و فروشگاه ساخته است.
راهب به عنوان رییس «کنسرسیوم دیار»، در اصل کشیش پروتستان بیت‌لحم است و امروزه «سومین کارفرمای بزرگ خصوصی در این منطقه». وی می‌گوید: «ایده‌ی ما این نیست که مردم را پروتستان کنیم، بلکه ایده‌ی ما این است که مردم را از تماشاگر به بازیگر تبدیل کنیم. آدم‌هایی را که با افسردگی در خانه نشسته‌اند و فکر می‌کنند تونی بلر راه حلی پیدا خواهد کرد، به آدم‌هایی تبدیل کنیم که آستین‌ها را بالا بزنند و خودشان دست به کار شوند».
آوازه‌ی ماموریت راهب تا آلمان هم رسیده است و به همین دلیل امسال جایزه‌ی صلح آخن به او تعلق گرفت. این جایزه‌ی ستایشی است که جنبش صلح آلمان از او به عمل می‌آورد. او می‌خواهد کاری برای خود فلسطینی‌ها انجام دهد و در پی طرح سنتی گفت‌وگو میان فلسطینی‌ها و اسراییلی‌ها نیست.
راهب معتقد است که اولویت‌های صلح را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد و اگر گفت‌وگو میان خود فلسطینی‌ها بی‌نتیجه بماند، گفت‌وگو میان فلسطینی‌ها و اسراییلی‌ها هم شکل نخواهد گرفت.
میتری راهب با ۱/۵ میلیون فلسطینی دیگر در کرانه‌ی باختری رود اردن، پشت زنجیر کاملی از دیوارهای بتونی، حصارها، نوارهای امنیتی و پست‌های کنترل زندگی می‌کند. گروهی ۴۰۰ نفره از زنان اسراییلی، دشواری‌های زندگی در پشت این دیوارها و قواعد رژیم نظامی را به خوبی می‌شناسند. هفت سال پیش، سه تن از آنان «ماخزوم واتچ» را تاسیس کردند. معنای آن «نظارت بر ایستگاه کنترل» است. آنان در گروه‌های کوچک رهسپار مناطق اشغالی می‌شوند، در نزدیکی پست‌های کنترل می‌ایستند و از فلسطینی‌هایی پشتیبانی می‌کنند که تلاش می‌کنند از این پست‌ها عبور کنند. این گروه نیز امسال جایزه‌ی صلح آخن را دریافت می‌کند.
رونی هامرمن یکی از بنیادگزاران این سازمان می‌گوید: «ما اجازه نمی‌دهیم که ما را دشمن یکدیگر کنند. ما به اینجا می‌آییم و اگر بتوانیم به فلسطینی‌ها کمک می‌کنیم. ولی مهم‌ترین کار این است که ما این جدایی را مستند می‌کنیم. اسناد این سیاست جدایی، توسط ما نوشته می‌شود».
Sebastian Engelbrecht / رادیو دویچه وله