1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

"افزایش شمار نمایندگان مجلس مشکلی را حل نمی‌کند"

۱۳۹۵ بهمن ۱۷, یکشنبه

طرح افزایش نمایندگان مجلس با انتقادهایی روبروست. بعضی‌ها می‌گویند افزایش شمار نمایندگان دردی را دوا نمی‌کند و تغییر ساختار پارلمانی را پیشنهاد می‌کنند.

https://p.dw.com/p/2X0VL
Iran Parlament Abgeordnete Parlamentarier
عکس: Isna

در روزهای اخیر دو طرح با پیشنهاد افزایش شمار نمایندگان به کمیسیون شوراهای مجلس ارائه شد. یکی از طرح‌ها با افزایش ۴۰ نماینده و دیگری بر افزایش ۲۰ نماینده. این طرح بر اساس اصل ۶۴ قانون اساسی تنظیم شده است که می‌گوید با در نظر گرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آن‌ها در هر ده سال حداکثر بیست نماینده می‌تواند به تعداد نمایندگان مجلس افزوده شود.

اما طرح مخالفانی هم دارد. ابوالفضل ترابی نماینده نجف‌آباد به این طرح انتقاد کرده و خواسته است که مسکوت گذاشته شود، چون به عقیده او افزایش شمار نمایندگان نه تنها به حل مشکلات کمک نمی‌کند، بلکه هزینه‌ای سنگین‌تر را بر دولت تحمیل می‌کند.

این نماینده مجلس می‌گوید «تراز مجلس شورای اسلامی به سطح یک مجلس محلی تنزل یافته و دیگر آن جایگاه ملی را ندارد». استدلال او این است که «برخی از نمایندگان بیشتر تمرکز خود را بر روی کارهای محلی گذارده‌اند به دنبال افزایش تعداد نمایندگان هستند تا به آن‌ها در این زمینه کمک کنند.»

ابوالفضل ترابی پیشنهاد دیگری می‌دهد؛ "ایجاد پارلمان‌های محلی قدرتمند" برای این که نمایندگان مجلس شورای اسلامی به وظایف اصلی خود برسد. او می‌گوید: «مجلس محلی باید در جهت رفع مشکلات منطقه‌ای فعالیت کند و مجلس اصلی نیز باید به مسائل ملی مانند برنامه ششم توسعه و برجام رسیدگی کند، گفتنی است که قانون تجارت در حال حاضر ۳ دوره است که در کمیسیون مربوطه خود معطل مانده زیرا وقتی مهیا نشده تا این قانون در صحن مورد بررسی قرار گیرد.»

بحث عدم تمرکز در ایران تازگی ندارد و سابقه آن حتی به قانون اساسی دوران مشروطیت برمی‌گردد. در دوره محمد خاتمی، رئیس جمهوری پیشین ایران هم ایده‌هایی مبنی بر عدم تمرکز و ایجاد پارلمان‌های محلی مطرح شد و تشکیل شوراها گامی در  این راستا عنوان گردید.

بیشتر بخوانید:"برای قومیت‌های ایران انتخابات شوراها مهمتر است"

به عقیده برخی از کارشناسان در چارچوب همین قانون اساسی فعلی ایران هم می‌توان سیاست‌گذاری‌ها و تصمیمات بومی را بر عهده شوراهای قدرتمند با استقلال اداری و مالی گذاشت. اما چه به دلیل ضعف کار تخصصی و غیرجناحی در شوراها و چه به دلیل محدودنگه داشتن اختیارات آنها و چه به دلیل منافع محافل اصلی قدرت در ادامه تمرکزگرایی کارنامه شوراها تا کنون چندان موفق نبوده است.

بیشتر بخوانید: انتقاد به طرح مجلس برای کاهش اختیارات شوراهای شهر

بیشتر بخوانید:مردم در آستانه انتخابات شوراها جه ميگويند؟