1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ايران: “قعاليت هسته اى ما شفاف است!”

۱۳۸۲ آذر ۲۷, پنجشنبه

البرادعى مى گويد: “نبايد فراموش كنيم كه ايران تعهدات خود را به مدت بيست سال تمام زير پا گذارده است و تهران اين شيوه خود را تغيير داده است. بطوريكه مى گويند: فعاليت ما روشن و شفاف است. ايرانى ها به بسيارى موارد اعتراف كرده اند و مى خواهند كه به غنى سازى اورانيوم پايان دهند. اين خوب است و ما نيز بايد فعاليت زيادى داشته باشيم تا بگوييم، ايران پاكيزه است و فن آورى هسته اى تنها كاربردى غيرنظامى دارد”.

https://p.dw.com/p/A4J9
محمد البرادعى و حسن روحانى، طرف مذاكره با آژانس بين المللى
محمد البرادعى و حسن روحانى، طرف مذاكره با آژانس بين المللىعکس: AP

«پروتكل الحاقى»، شايد كه اصطلاحى پيش پا افتاده به نظر آيد، ولى به هيچوجه مفهومى بى اهميت نيست. وقتى كه رئيس آژانس بين المللى انرژى اتمى، محمد البرادعى از سندى صحبت مى كند، هميشه اول توضيح مى دهد كه تا چه اندازه پرمهم است. در گذشته براى بازرسان آژانس بين المللى بارها ثابت شده كه هر اندازه هم نظارت تأسيسات اتمى طولانى باشد، ولى نمى توان توليد سلاح هاى اتمى را مانع شد. قرارداد منع گسترش سلاح هاى اتمى تنها بازرسى هايى را امكانپذير مى سازد كه از مدت ها پيش اعلام شده باشند و محدود به تأسيسات از پيش اعلام شده خواهند بود. بنابراين، اين قرارداد همچون شمشيرى كند عمل مى كند. به همين دليل بوده كه ايران و كشورهاى مشابه توانسته بودند، از زير بازرسى هاى هسته اى شانه خالى كنند و مانع آنها شوند.

رئيس آژانس بين المللى به شيوه اى ديپلماتيك به اين مسئله اشاره مى كند و مى گويد: “بدون اين پروتكل الحاقى نمى توانيم بخوبى كار كنيم. دولت هايى كه قرارداد منع گسترش سلاح هاى اتمى را جدى مى گيرند، بايد بتوانند اين امنيت را به ما بدهند”.

البرادعى مى افزايد: “اين پروتكل الحاقى به ما امكان دسترسى مستقيم به محل تأسيساتى و توليدى و ديگر تأسيسات را خواهد داد. در حال حاضر تلاش و اولويت در فعاليت ما اين است كه همه كشورها قانع كنيم، اين پروتكل را به تصويب پارلمان هاى خود برسانند”.

بايد گفت، تنها يك پنجم كشورهايى كه قرارداد منع گسترش سلاح هاى اتمى را امضا كرده اند، با امضاى پروتكل الحاقى نيز موافق بوده اند. دولت ايران در سال ۱۹۷۰ قرارداد منع گسترش را امضا كرد. وقتى قدرت در ايران بدست روحانيت افتاد، بدون اجازه آژانس بين المللى دست به غنى سازى اورانيوم زدند. و اين امر يك مرحله پيش از توليد سلاح هسته اى است، هرچند كه نمى توان آن را سندى دال بر توليد سلاح هسته اى دانست. ولى واشنگتن اطمينان دارد كه پژوهشگران هسته اى ايران در پى دستيابى به بمب اتمى بوده اند. و اين نيز مسلم و ثابت شده است كه تهران فعاليت هاى وسيع خود را لاپوشانى كرده است.

البرادعى در اين زمينه مى گويد: “نبايد فراموش كنيم كه ايران تعهدات خود را به مدت بيست سال تمام زير پا گذارده است و تهران اين شيوه خود را تغيير داده است. بطوريكه مى گويند: فعاليت ما روشن و شفاف است. ايرانى ها به بسيارى موارد اعتراف كرده اند و مى خواهند كه به غنى سازى اورانيوم پايان دهند. اين خوب است و ما نيز بايد فعاليت زيادى داشته باشيم تا بگوييم، ايران پاكيزه است و فن آورى هسته اى تنها كاربردى غيرنظامى دارد”.