بازار داغ نقل و انتقالات در لیگ فوتبال ایران • مصاحبه با مجید جلالی
۱۳۹۰ تیر ۱۶, پنجشنبه
برای شنیدن فایل صوتی این گفت‌وگو اینجا را کلیک کنید.
دویچه وله: آقای مجید جلالی دوره‌ی آماده‌سازی تیم‌ها برای فصل آینده‌ی لیگ برتر فوتبال ایران آغاز شده است. شما نیز با تیم‌تان خود را آماده می‌کنید. با توجه به این که فصل گذشته شما روی هم رفته عملکرد خوبی داشتید، تا نیمه‌نهایی جام حذفی ایران صعود کردید و در بین شش تیم نخست جدول لیگ برتر قرار گرفتید، حالا چه چشم‌اندازی برای فصل آینده دارید؟
مجید جلالی: ما به لحاظ این که بتوانیم دوره‌ی آماده‌سازی خوبی داشته باشیم، هفته‌ی دوم تمرینات‌مان را آورده‌ایم مشهد. چون اینجا می‌توانیم با آرامش بیشتر و در هوایی بهتر صبح و بعدازظهر تمرین کنیم. ولی ما هفته‌ی بعد تا اواسط هفته در اهواز هستیم. بعد یک هفته می‌رویم ترکیه و آنجا چند بازی تدارکاتی داریم. در برگشت مجدداً سه روز در تهران می‌مانیم، باز یک بازی تدارکاتی داریم و بعد می‌رویم اهواز و برای اولین بازی لیگ آماده می‌شویم. امسال هم استراتژی باشگاه‌مان این است که یک تیم جوان و خوبی داشته باشیم و به آینده هم امیدوار هستیم.
در عرصه‌ی نقل و انتقالات برای فصل آینده، تیم‌تان تا به‌حال چه عملکردی داشته؟
ما خیلی وارد آن بازار نقل و انتقالات نشدیم. چند تا یارمان را از دست دادیم که یکی علی حمودی بود که رفت استقلال، نوشابه معمار‌زاده بود که از ما جدا شد و همین طور چند تا از بچه‌های دیگر مثل رمضانی، سرلک، چمن‌آرا؛ تقریباً هشت نفر از یاران‌مان. یارهای جدیدی که گرفتیم، یارهای خیلی جوان و بی‌نام و نشان، ولی آینده‌داری هستند و تنها بازیکنی که شاید شناخته شده باشد، عبدالله کرمی است که از شاهین بوشهر.
چه طور شد تیم‌تان توانست رضا نوروزی، پدیده‌ی فصل پیشین لیگ برتر و آقای گل لیگ را حفظ کند؟
او فقط به این دلیل مانده چون قراردادش دوساله است. و گرنه او چون درخواست‌های زیادی داشت، شاید از ما جدا می‌شد. به‌هرحال این مشکلی‌ست که تیم‌های شهرستانی مخصوصاً تیم‌های خوزستانی دارند و حتی اگر بازیکنان‌شان خوزستانی هم باشند، آنها هم وقتی که درخواستی از بیرون خوزستان داشته باشند، متأسفانه می‌روند. نوروزی هم اگر مانده به این دلیل است که قرارداد دارد و الزاماً باید باشد.
نگاهی به نقل‌وانتقال‌های انجام شده در این دوره نشان می‌دهد که انتقال‌های بزرگی صورت گرفته است، مانند رفتن مهدوی کیا به داماش گیلان، بازگشت کریمی به پرسپولیس، رفتن قلعه‌نویی از سپاهان به تراکتورسازی، آمدن رحمتی و جلالی از سپاهان به استقلال و آمدن حمید استیلی به پرسپولیس. به نظر شما چه طور شد در این فصل چنین نقل و انتقالات بزرگی صورت گرفت؟ آیا پول واقعاً تنها نقش را در این انتقالات بازی کرد؟
این تا حدودی بیشتر به دلیل وجود قوانینی است که باعث این مسئله شده. در درجه‌ی اول شما می‌دانید که تمام بازیکنان زیر ۲۷ سال در لیگ باید قرارداد دو ساله داشته باشند. بنابراین لیگ هر دو سال یکبار با جابه‌جایی وسیعی مواجه خواهد شد. دلیل دوم هم قانون سخت قراردادها است که واقعاً به نفع یکسری تیم‌ها شده؛ مثل دو سه تیم "رنگی" بزرگ تهرانی.
چون وقتی شما یک بازیکن مطرح باشی و خیلی از تیم‌ها شما را بخواهند و حالا دو تیم تهرانی هم شما را بخواهند و مبلغ قرارداد هم یکسان مبلغ باشد، خیلی روشن است که شما ترجیح می‌دهید در این دو تیم باشید. بنابراین این تغییر و تحولات و رفت‌وآمدها بیشتر به این دلیل است. شاید بیشترین بهره‌مندی را هم دو تیم تهرانی از این مسئله بتوانند ببرند و شاید تیم‌های متوسط شهرستانی از این قانون بیشترین ضرر را ببینند، در این بازار نقل و انتقالات. همان‌طور که می‌بینید، شاید تنها تیم داماش که آن هم توسط بخش خصوصی اداره می‌شود، بتواند خریدهای بهتری داشته باشد نسبت به بقیه‌ی تیم‌های شهرستانی.
اما جالب و پرسش‌برانگیز این است که چرا سپاهان اصفهان، موفق‌ترین تیم ایران در دو سال اخیر که دو بار پی‌درپی عنوان قهرمانی لیگ برتر را به خود اختصاص داد و حالا هم به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان باشگاه‌های آسیا صعود کرده، ناگهان ازهم می‌پاشد. سرمربی این تیم قلعه‌نویی می‌رود تراکتورسازی. دفاع این تیم متلاشی می‌شود: جلال حسینی می‌آید استقلال، هادی عقیلی می‌رود امارات و مهدی رحمتی هم می‌آید استقلال. چرا این ثباتی که همیشه کلید کامیابی سپاهان بود، این‌بار در اوج موفقیت دیگر خودش را نشان نمی‌دهد؟
شاید کلاً سیاست‌گذاری‌ای که روی باشگاه سپاهان است، تا حدی تغییر کرده. وقتی سیاست‌گذاری تغییر کند، شاید سیاست‌گذاری‌های جدید نتواند آن هزینه‌های قدیم را داشته باشد. بنابراین روشن است که یک گروه از بازیکنان خواهند رفت.
آقای جلالی شما به موضوع سقف میزان قراردادها در لیگ برتر ایران اشاره کردید. اما طبق اخباری که در رسانه‌های داخل ایران رد و بدل می‌شود، خیلی تیم‌ها درصدد این هستند که این قانون سقف قرارداد را رعایت نکنند و از راه‌های دیگر، پنهانی یا "زیر میزی" مبالغ قراردادهای مورد نظر خودشان را به انجام رسانند. پس این قانون سقف قرارداد حالت سطحی و حالت شعار دارد، درست است؟
این راه‌هایی‌ست که باشگاه‌ها سعی می‌کنند پیدا کنند. چون شما ببینید، خیلی از بازیکنانی که چندین سال است در باشگاه‌های خودمان بازی کرده‌اند، الان دارند حتی راهی کشورهای دیگری می‌شوند که خیلی هم لیگ‌شان معتبرتر از لیگ ایران نیست، ولی بازیکنان ترجیح می‌دهند بروند. بنابراین برای این که لیگ و باشگاه‌ها بتوانند بازیکنان اصلی و مفید‌شان را حفظ کنند، دنبال راه‌هایی می‌گردند که به هر حال بازیکنان‌شان را راضی کنند و این برای آنها یک امر اجتناب‌ناپذیر است. چون باشگاه‌های دیگری که بیشتر زیرنظر و زیر ذره‌بین هستند، شاید آنها نتوانند تخطی کنند از این سقف قراردادها. ولی آنهایی که می‌توانند راه‌هایش را پیدا کنند، سعی می‌کنند بازیکنان‌شان را حفظ کنند.
چه تیم‌هایی به عقیده‌ی شما توانسته‌اند تاکنون خودشان را خوب آماده کنند و بازیکنان خوبی جذب کنند برای فصل آینده؟
الان به نظر می‌رسد که استقلال یارگیری خیلی بهتری نسبت به سایر تیم‌ها انجام داده و تقریباً برای پست‌های بسیار کلید‌ی‌اش بهترین بازیکنان ایران را می‌گیرد. بقیه تیم‌ها مثل داماش هم همین‌طور. حتی خود سپاهان هم آن قدر بازیکن دارد که با رفتن دو یا سه بازیکن خیلی به مشکل برنخورد. شما می‌دانید که وضعیت نیمکت سپاهان طوری بود که می‌توانست یک تیم را در لیگ برتر در چهار تا تیم بیآورد. سپاهان خیلی غنی‌ست از نظر بازیکن و الان هم خیلی با مشکل مواجه نمی‌شوند.
ضمن این که ذوب آهن، تا جایی که من شنیده‌ام، حدوداً ترکیب‌اش را حفظ کرده و تراکتورسازی هم دارد یارهای جدیدی را جذب می‌کند. شاید این‌ها تیم‌هایی باشند که نسبت به بقیه وضعیت بهتری دارند. منتهی آنچه تجربه ثابت کرده، سر و صداهای زیاد در فصل نقل و انتقالات می‌تواند فقط در هفته‌های آغازین کمک یک تیم باشد و بعد از آن، آن چینشی که بازیکنان دارند کنارهم و همگونی و هماهنگی‌ای که می‌توانند داشته باشند، تعیین‌کننده‌ی جایگاه یک تیم است.
مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان
تحریریه: پارسا بیات