بازگشت به میهن یا ماندن و تن دادن به روسپیگری؟

در آلمان ده هزار زن جوان خارجی تحت فشار مجبور شده‌اند به روسپیگری روی بیاورند. این آمار از تعداد مراجعه این زنان و شکایت آن‌ها نزد پلیس فدرال آلمان به دست آمده است.

از سوی دیگر تنها تعداد کمی از این افراد موفق می‌شوند، خود را از چنگ قاچاقچیان انسان که آن‌ها را با وعده‌های بی‌اساس به آلمان آورده‌اند، رها کنند.

اما چرا این سرنوشت تلخ شامل حال این زنان می‌شود؟ این‌ها افرادی هستند که غالبا به طور غیرقانونی در آلمان زندگی می‌کنند. اکثر این زنان از کشورهای روسیه، اوکراین و نیجریه به آلمان آمده‌اند. آنا هل‌مان، از بنیاد دفاع از حقوق زنان Terre des Femmes می‌گوید، این زنان با وعده‌های دروغینی چون کار در رستوران و هتل قربانی قاچاق انسان می‌شوند.

به گفته این فعال حقوق زنان، گذرنامه این افراد پس از ورود به آلمان از سوی قاچاقچیان گرفته می‌شود. قربانیان مجبور می‌شوند تحت فشارهای روحی و جسمی به روسپیگری روی آورند و مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند.

مشکل دیگر مسئله اقامت این زنان است. اگر آن‌ها برای رهایی از دست قاچاقچیان به پلیس مراجعه کنند، اولین نکته‌ای که مطرح می‌شود اقامت غیرقانونی آن‌ها در آلمان است. در این صورت این افراد باید از آلمان اخراج شوند.

درخواست از دولت آلمان برای تغییر قانون اقامت

بنیاد دفاع از حقوق زنان از دولت آلمان خواسته است، با تصویب قانونی برای زنانی که قربانی روسپیگری اجباری شده‌اند، اقامت دائم صادر کند تا از این طریق امکان رهایی آن‌ها از دست قاچاقچیان انسان فراهم شود.

این بنیاد می‌گوید، تعداد قابل توجهی از این زنان از ترس بازگردانده‌شدن به کشورشان سال‌ها به روسپیگری مشغول می‌شوند و به خواسته‌های افرادی تن می‌دهند که با نیرنگ و وعده‌های بی‌اساس آن‌ها را به آلمان آورده‌اند.

بنیاد Terre des Femmes می‌گوید، اغلب قربانیان ۱۸ یا ۱۹ ساله هستند و به زبان آلمانی تسلط ندارند. آن‌ها حتی پس از رهایی یا فرار، از آدرس محل نگهداری‌شان در گذشته اطلاعی ندارند و نه حاضرند و نه می‌توانند درباره آن‌چه برایشان اتفاق افتاده‌است، سخنی بگویند.

موفقیت نسبی ایتالیا در مبارزه با روسپیگری اجباری

این بنیاد به راه‌کاری که در همین زمینه در ایتالیا اتخاذ شده است، اشاره می‌کند: در ایتالیا با تصویب قانونی جدید امکان دریافت اقامت دائم برای زنانی که قربانی روسپیگری شده‌اند، فراهم شده است.

این تصمیم کمک بزرگی به سازمان‌های مسئول در این کشور کرده است، زیرا که قربانیان به محض دریافت اقامت و اطمینان از عدم وابستگی‌شان به قاچاقچیان برای ادامه زندگی در ایتالیا، در دادگاه حاضر شده‌اند و علیه آن‌ها شهادت داده و اقامه دعوا کرده‌اند.

بنیاد دفاع از حقوق زنان می‌گوید، اگر این اطمینان به قربانیان در آلمان داده نشود که برای اقامت در این کشور مشکلی ندارند، آن‌ها حاضر به گفت‌وگو و شهادت در دادگاه نیستند.

به گفته‌ی مسئولان این بنیاد، زنان قربانی در صورت عدم امکان اقامت قانونی در آلمان مجبور می‌شوند به خواسته‌های قاچاقچیان تن دهند و وضعیت نامطلوب خود را تحمل کنند. مسئولان بنیاد Terre des Femmes با فاجعه ‌خواندن وضعیت این زنان می‌گویند: «برخی از این قربانیان دو تا سه سال در طول روز در یک اتاق حبس و مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند، شب‌ها هم که بیرون می‌آیند نوبت سرویس به مشتریان خصوصی در خانه‌هاست.»