با چهره و لبخند معصومش سینما را فتح کرد

آدری هِپبورن (Audrey Hepburn) نخست در ناز و نعمت زیست اما شش ساله بود که پدرش خانواده را ترک کرد. بعدها می‌گفت: "پدرم را می‌پرستیدم. تعادلم را با جدایی از او یک عمر از دست دادم".

نخست در انگلیس به مدرسه رفت ولی با آغاز جنگ دوم جهانی مادرش او را به هلند برد.

۱۰ ساله بود که به یک آموزشگاه باله رفت ولی از آنجا که در دوران جنگ و قحطی تغذیه خوبی نداشت، بدنش مقاومت لازم برای این رقص را پیدا نکرد. درباره این دوره می‌نویسد: "چیزهای وحشتناکی که درباره نازی‌ها شنیدید را کنار بگذارید. قضیه خیلی وحشتناک‌تر از این حرف‌ها بود".

۱۶ ساله بود که برای گذران زندگی در چند فیلم نقش سیاهی لشکر داشت. به هنگام بازی در یکی از این فیلم‌ها توسط نویسندهای کشف شد و به نیویورک رفت و یک سال در تئاتر سرشناس برادوِی بازی کرد.

۲۵ ساله بود که کارگردان هالیوودی ویلیام وایلِر او را در نیویورک دید و در فیلم کمِدی "یک قلب و یک تاج" به عنوان هنرپیشه اصلی شرکت داد. این فیلم یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کمدیعشقی هالیوود به شمار آمد و برای هنرپیشه اصلیاش جایزه اوسکار آورد.

طراح لباس‌های او اوبِر ژیوانشی می‌گفت: "او بر عکس قیافههای آراسته و هوسانگیزی مانند مارلین مونرو با سینههای برآمده، با ظاهری بی‌پیرایه به صحنه می‌آمد و رفته رفته تصویر و تصور از یک زن زیبا را به سود شیوه خود تغییر داد".

هنوز وقتی در آمریکا می‌خواهند بگویند "چه لباس زیبایی"، می‌گویند: its so Audrey "چه آدری است".

او جزو اندک هنرپیشگانی است که هر چهار جایزه بزرگ اوسکار، تونی، اِمی و گرامی را نصیب خود ساخته است.

۵۰ ساله بود که به عنوان فرستاده ویژه یونیسِف کمیسیون عالی سازمان ملل ویژه کمک به کودکان، به منطقه های محروم جهان سفر کرد و تا پایان عمر شخصا به درمان کودکان پرداخت و با وجود ابتلا به سرطان از درمان بیماری‌های مسری پرهیز نمی‌کرد.

۶۱ ساله بود که در آخرین فیلمش نقش یک فرشته را بازی کرد.

آدری هِپبورن در ۶۳ سالگی در روستایی در کنار دریاچه لِمان در سوئیس درگذشت.