1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

بحث احزاب سياسى درباره تغيير قانون اجازه اقامت موقت در آلمان

ميترا شجاعى۱۳۸۵ آبان ۲۴, چهارشنبه

نمايندگان حزب سوسيال دموكرات آلمان و سبزها، شب گذشته در نشستی در كلن به بررسی قانون اعطای اقامت به دارندگان اقامت موقت معروف به Duldung پرداختند.

https://p.dw.com/p/A4xL
عکس: dpa

كمتر از يكروز به برپايى نشست وزراى كشور ايالت هاى آلمان باقى مانده است. در اين جلسه قرار است عاليترين مقامات ايالتى درباره سرنوشت خارجياني كه سالهاست اقامت آنان در آلمان ”تحمل“ شده، تصميم بگيرند.

بيش از ۱۹۰ هزار نفر در آلمان اقامتى به نام ”دولدونگ“ يا اقامت تحمل شده دارند. اين خارجيان كه تقاضاى پناهندگى آنان رد شده تنها به اين دليل در آلمان مانده اند كه براى اخراج آنها گذرنامه يا مدارك لازم وجود ندارد و به همين دليل اقامت آنان موقتن تحمل مى شود. اين افراد حق كاركردن و استفاده از تسهيلات آموزشى را نيز ندارند.

شب گذشته ميزگردى با حضور نمايندگان احزاب مختلف پيرامون همين موضوع در كلن برگزار شد. ”كارگاه آموزش كاتوليكها“، ”مركز دفاع از كودكان و نوجوانان در معرض اخراج“ و ”انجمن مشاوره براى پناهندگان كلن“ كه برگزاركننده اين ميزگرد بودند، از احزاب دموكرات مسيحى و سوسيال مسيحى، سوسيال دموكرات و حزب سبزها، نمايندگانى را براى شركت در اين جلسه دعوت كرده بود ولى نماينده مشترك دموكرات مسيحى ها و سوسيال مسيحى ها در اين جلسه شركت نكرد.

ديتر ويفل اشپوتز، سخنگوى حزب سوسيال دمكرات در امور داخلى كه مستقيمن از برلين به اين جلسه آمده بود، در ابتداى سخنانش گفت: مى توانم بگويم فرد مجردى كه ۵/۵ سال است در آلمان با اقامت دولدونگ زندگى مى كند شانسى براى ماندن ندارد اما تقريبن مطمئنم اغلب خانواده هايى كه ۶سال يا بيشتر در آلمان بوده اند اقامت آلمان را مى گيرند.

اشپوتز در ادامه سخنانش گفت: طبق قانونى كه قرار است در نشست مشترك وزراى كشور ايالتهاى آلمان بررسى شود، خانواده هايى كه صاحب بچه هستند و ۶ سال است در آلمان اقامت دارند، همچنين مجردهايى كه ۸ سال از ورودشان به آلمان مى گذرد تحت شرايطى مى توانند اقامت دوساله آلمان را بگيرند. وى در مورد چگونگى اين شرايط گفت: افرادى كه شامل اين قانون مى شوند همراه با گرفتن اجازه اقامت، اجازه كار نيز دريافت مى كنند ولى بايد در طول مدت دو سال كار پيدا كنند بطوريكه به كمك هاى دولتى نياز نداشته باشند. شرط دوم مورد بحث، توانايى صحبت روزمره به زبان آلمانى است.

جوزف وينكلر نماينده حزب سبزها در مخالفت با اين شرط گفت: وقتى در طول اقامت اين افراد هيچ كمك هزينه اى براى يادگيرى زبان آلمانى به آنان داده نشده و اجازه كار هم نداشته اند چطور انتظار داريم كه بتوانند به زبان آلمانى صحبت كنند.اما نماينده سوسيال دموكراتها تأكيد كرد كه عليرغم اين مسئله،كمى دانستن زبان آلمانى به نظر من لازم است.

نكته قابل توجه اين است كه افرادى كه مشمول اين قانون شوند ديگر به كشور مبدأ بازگردانده نمى شوند و در حقيقت جلوى اخراج آنها از آلمان گرفته مى شود.

در مورد كاركردن، اشپوتز اظهار داشت كه مسلمن اين شرط براى كسانى كه قادر به كار كردن نيستند مثل ضربه خوردگان روحى يا بيماران، ضرورت ندارد.

اشپوتز همچنين يادآور شد كه اين قانون شامل كسانى كه از عراق آمده اند نمى شود. به گفته او بر سر عراق و افغانستان بحث بوده ولى فعلن عراق از اين قانون خارج شده است. همچنين كسانى كه در آلمان مرتكب جرمى شده باشند، مشمول اين قانون نمى شوند.