بحث در مورد تحریم المپیک به‌خاطر ناآرامی‌های تبت

رولاند کخ، نخست‌وزیر ایالت هسن آلمان، تحریم المپیک را به‌عنوان آخرین حربه‌ی جامعه‌ی جهانی در برابر اوضاع ناآرام تبت اعلام کرده است. صدراعظم آلمان اما معتقد است که کار هنوز به استفاده از حربه‌ی آخر نرسیده است. به اعتقاد کخ، دولت چین باید توجیه شود که قوانینی در تعامل با انسان‌ها وجود دارد که در یک کشور دموکراتیک نمی‌توان از آنها چشم‌پوشی کرد.

سوسیال‌دموکرات‌های آلمان (SPD) نیز فریاد تحریم المپیک را سر داده‌اند. سبزها هم در صورت تشدید ناآرامی‌ها در تبت، با تحریم موافقند. در پایان هفته‌ی گذشته، ناآرامی‌ها در لهاسا، پایتخت تبت، با وجود تدابیر امنیتی شدید دولت چین گسترش یافتند.

فرانک والتر اشتاین‌مایر، وزیر امور خارجه‌ی آلمان، در گفتگوی تلفنی با همتای چینی خود، خواستار روشن‌تر شدن اوضاع در تبت از سوی دولت چین شد. وی از دولت این کشور خواست تا تمام تلاش خود را به‌کار گیرد تا از گسترش ناآرامی‌ها جلوگیری شود و اوضاع به پایانی خوش بیانجامد.

گیدو وستروِله، رئیس لیبرال‌های آلمان نیز هم‌چون گونتر نوک، با تحریم مخالفت کرد. نوک، مسئول حقوق بشر دولت آلمان، تأکید کرد که البته هیچ رویداد ورزشی نباید هم‌چون ماسکی باشد که در پس آن حقوق انسان‌ها پایمال شود. وی وظیفه‌ی آلمان را در شرایط کنونی پیشگیری از وخیم‌تر شدن اوضاع دانست. اوضاعی که در آن امکان برگزاری المپیک وجود نداشته باشد.

کمیسیون ورزشی مجلس آلمان هم تحریم را زمانی ضروری می‌داند که درگیری‌ها شدت بیشتری یابند. به اعتقاد این کمیسیون شرایط کنونی را بدون تحریم هم می‌توان سامان داد.

توماس باخ، نایب رئیس آلمانی کمیته‌ی بین‌المللی المپیک، هم کمک به حل قضیه را بهتر از تحریم آن می‌داند. به اعتقاد وی همکاری در چنین وضعی، تأثیر مثبتی در افکار عمومی می‌گذارد و مقدمات بهبود شرایط را فراهم می‌کند.