برده‌دارى در قزاقستان
۱۳۸۴ شهریور ۳۰, چهارشنبه
كارشناس امور مهاجرت سازمان غيردولتى تونگ Tong والنتينا چوپيك Walentina Tschupik به صداى آلمان گفت كه در يكى از موارد ۵۰ نفر از ساكنان منطقه نامانگن Namangen بودند. چوپيك مى‌گويد: ”انسانهايى را كه برده مى‌كنند، داغ مى‌زنند. اين كار را مى‌كنند تا اگر كسى فرار كرد بتوانند راحت‌تر پيدايش كنند.“
داغ را در نزديك قوزك پا مى‌زنند. شكل داغ براى برخى مى‌تواند يادآور مارك ماشين اپل Opel باشد. به گفته والنتينا چوپيك ۵۳ تن از ۱۰۲ نفرى كه توانسته بودند از دست برده‌داران فرار كنند، چنين داغى بر تن داشتند. قربانيان در بخش شاندار Schandar در منطقه جنوب قزاقستان زندانى نگاه داشته مى‌شوند. در اينجا آنها را مجبور به كار در مزارع پنبه مى‌كنند.
باتير Batyr نوجوان ۱۴ ساله‌اي است اهل روستاى جانگى كورگان Jangi-Kurgan واقع در منطقه نامانگن Namangen. باتير شرح مى‌دهد كه چگونه او را دزديده و مجبور به كار كردند: ”طبيعى است كه خيلى سخت بود. به ما درست غذا نمى‌دادند. پاى مرا با آهن سرخ شده داغ كردند.“
باتير و چند نفر ديگر را قاچاقچى انسانى به نام آچات پاشايف Achat Paschajew به تاشكند برده بود. به آنها گفته بودند كه قرار است در تاشكند كار كنند. قول داده بودند كه مزدى حدود ۶۰ دلار در ماه به آنان بپردازند. اما در قزاقستان به بردگى كشاندن‌شان. باتير از خاطرات خود مى‌گويد: ”ما را مى‌زدند و مسخره مى‌كردند. ما مى‌خواستيم به خانه‌هايما‘ برگرديم، اما به ما مى‌گفتند: "شما را به ما فروخته‌اند و بايد تا آخر عمرتان برايمان كار كنيد." ما سعى كرديم فرار كنيم. اما كسانى كه ما را تعقيب مى‌كردند، سوار اسب بودند. به سرعت ما را گرفتند و براى تنبيه با شلاق كتك‌مان زدند.“
كسانى كه در جانگى كورگان اسير بودند در خانه‌اى چوبى زندگى مى‌كردند و روى حصير مى‌خوابيدند. كار آنها از ساعت پنج صبح آغاز مى‌شد و تا شش عصر ادامه داشت. اين افراد هميشه از گرسنگى در رنج بودند. پس از آنكه به روستاى مادرى باتير خبر رسيد كه كسانى را كه براى كار به تاشكند رفته‌اند به بردگى گرفته‌اند، خويشاوندان باتير همه تلاش خود را به كار گرفتند تا او را بيابند. خانواده باتير سرانجام توانست با پرداخت حدود ۳۵ دلار باتير را آزاد كند و همراه خود ببرد.
در اين ميان نمايندگى وزارت كشور در منطقه نامانگن اين موضوع را بررسى مى‌كند. يكى از متهمان به قاچاق و ربودن انسانها آچات پاشايف هم اكنون در زندان است. كارمندان وزارت كشور در بخش جانگى كورگان انكار مى‌كنند كه هم‌وطنان‌شان كه توانستند از دست برده‌داران بگريزند، داغى بر بدن دارند. آنها مايل نيستند در باره وضعيت موجود در نمايندگى وزارت كشور در منطقه نامانگن سخن بگويند.
در اين مدت اما همچنين روشن شده است كه دادگاهى در اين رابطه تشكيل خواهد شد. والنتينا چوپيك بر اين نظر است كه در نمايندگى وزارت كشور در منطقه نامانگن انسانهاى خردمندى كار مى‌كنند كه مى‌خواهند به اين مسأله رسيدگى بشود. چوپيك مى‌گويد: ”اميدوارم كه آنها سعى كنند كه سركردگان و مسؤولان قاچاق انسان واقعا مجازات شوند.“