برلیناله ۲۰۰۶: خرس‌های طلایی و نقرهای نصیب چه کسانی شدند؟
۱۳۸۷ دی ۳۰, دوشنبه
خرس طلایی برای بهترین فیلم
فیلم ضدجنگ "گرباویچا" از بوسنی، دفاعیه محکمی برای بازنگری و بررسی آسیب‌های روحی در جنگ بالکان است. نام فیلم برگرفته شده از محله‌ای در شهر سارایوو است. این فیلم شرح درد و رنج ۲۰ هزار زندانی زن در اردوگاه صربهاست، که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند. پیش از این نیز، خانم یاسمیلا زبانیچ، کارگردان فیلم، در مستندهای متعددی این آسیب‌های روحی را به تصویر کشیده بود.
خرس نقرهای، جایزه بزرگ هیئت داوران
این جایزه بطور مشترک به این فیلم‌ها تعلق گرفت:
"ان ساپ" En Soap (محصول مشترک دانمارک و سوئد) به کارگردانی پرنیله فیشر کریستنسن و فیلم "آفساید" از ایران به کارگردانی جعفر پناهی.
فیشر کریستنسن در فیلم "ان ساپ" به رابطه کمدی- تراژیک میان دو انسان می‌پردازد. یکی از این دو، زنی است که صاحب یک کلینیک زیبایی است و فرد دیگر شخصی است که تغییر جنسیت داده است.
این فیلم همچنین در "بخش نخستین فیلم‌ها" از سینماگران تازه وارد، جایزه اول را به خود اختصاص دارد. اهدای دو جایزه به این فیلم رازی است که تنها هیئت داوران به آن آگاهی دارد.
"آفساید" یک سیاسی کمدی است که فوتبال محور آن است، در حالی که "ان ساپ" فیلمی کمدی و حزن‌انگیز است.
خرس نقرهای برای بهترین کارگردان
فیلم نیمه مستند "راهی به گوانتانامو"، ساخته مایکل وینترباتوم، این جایز را برد. "راهی به گوانتانامو" زندگی سه جوان مسلمان از انگلستان را ترسیم می‌کند که بدون هیچ گونه اتهامی، مجبور به تحمل دوسال حبس در اردوگاه زندانیان می‌شوند. این اردوگاه آمریکایی در کنار خلیج گوانتانامو و مستقر در خاک کوبا است. "راهی به گوانتانامو" سهم سیاسی و جنجال‌برانگیز برلیناله در این دوره از جشنواره بود.
خرس نقرهای برای بهترین بازیگر زن
این خرس به ساندرا هولر، هنرپیشه ۲۷ ساله آلمانی، برای ایفای نقش در فیلم "مرثیه" اهدا شد. هولر در نخستین فیلم خود نقش اصلی در "مرثیه" را ایفا می‌کند. این فیلم پراحساس درباره جن‌گیری در جنوب آلمان در سال ۱۹۷۰ میلادی است. برای بسیاری از بازیگران زن، این دوره از برلیناله پایانی غم‌انگیز داشت، زیرا آنها در اوج فعالیت‌های هنری خود موفق به کسب جایزه‌ای به عنوان بهترین بازیگر زن نشدند.
عدم اهدای خرس طلایی یا حتا خرس نقرهای به فیلم "مرثیه" از سوی هیئت داوران نیز مایوس‌کننده و غیرقابل فهم بود.
خرس نقرهای برای بهترین بازیگر مرد
"موریتس بلایب‌تروی" برای بازی در فیلم آلمانی "ذره بنیادین" به این جایزه دست یافت.
شگفتی موریتس بلایب‌تروی در زمان اهدای جایزه مصنوعی و ساختگی نبود. بلایب‌تروی، به عنوان بازیگری جوان، تاکنون در فیلم‌های بهتری از این فیلم نقش‌آفرینی داشته است. فیلم "ذره بنیادین" توسط اسکار روهلر و بر اساس رمانی فرانسوی (به همین نام) ساخته شده است.
خرس نقرهای برای بهترین فیلم هنری
این خرس به "یورگن فوگل" برای هنرنمایی‌اش در فیلم آلمانی "اراده آزاد" رسید. "اراده آزاد" فیلمی درباره یک مجرم جنسی و محکوم به چندین فقره تجاوز است. در این فیلم سه ساعته، این مجرم جنسی در آپارتمان‌های به هم‌ریخته در زیر چراغ‌های نئونی به تصویر کشیده می‌شود. او قادر نیست که جملات خود را به پایان برد. پیرامون دلایل، روند و کارکرد خشونت جنسی چیزی گفته نمی‌شود. حتا درباره شرایط روحی مجرم نیز سخنی به میان نمی‌آید. یورگن فوگل این جایزه را برای مجموع فعالیت‌های خود در این فیلم، یعنی به عنوان یکی از نویسندگان، بازیگر اصلی و تهیه‌کننده کسب کرد.
البته اهدای این جایزه به فیلم آلمانی "اشتیاق" به کارگردانی "والسکا گریس‌باخ" یا به رابرت آلتمن با فیلم تماشایی‌اش به نام "همنشین چمنزار" می‌توانست به مراتب شایسته‌تر باشد. هر دو فیلم، عرضه‌کننده کار برجسته گروهی هستند. اما تصمیم هیئت داوران به ریاست شارلوت رامپلینگ، بازیگر زن انگلیسی، در این مورد نیز به گونه‌ای دیگر بود.
خرس نقرهای برای بهترین موسیقی فیلم
"پیتر کام" برای فیلم "ایزابلا" از چین/هنگ‌کنگ برنده‌ی خوشبخت این جایزه بود.
جایزه آلفرد باوئر برای نوآوری در فیلم
این جایزه به فیلم "ال کوستودیو" به کارگردانی "رودریگو مورنو" محصول مشترکی از آرژانتین، فرانسه و آلمان اهدا شد.
در این فیلم زندگی روزمره غم‌انگیز یک محافظ به نام "ال کوستودیو" (به معنای "سایه") به نمایش گذاشته می‌شود. او محافظ وزیر برنامه‌ریزی است و در همه جا این وزیر را همراهی می‌کند، اما زندگی وی، مملو از سردی و بی‌روحی است. البته برای تماشای ماشین‌سواری، رفت وآمدهای طولانی، باز و بسته شدن مکرر درها و پاره گفت‌وگوها در این فیلم باید صبر و حوصله داشت.
بهترین فیلم نخستین
فیلم "ان ساپ" به کارگردانی پرنیله فیشر کریستنسن این جایزه را که بالغ بر ۲۵ هزار یورو است به خود اختصاص داد. این فیلم محصول مشترکی از دانمارک و سوئد است.
"دیتر کاسلیک" رییس برلیناله پیش از همه نخستین "خرس" را به پسر کوچک خود تقدیم کرد. کاسلیک که در مدت برگزاری جشنواره وقت کمی را با فرزند خود سپری کرده بود، با خرید یک خرس اسباب بازی، یعنی یک "تدی" کوچک، از پسرش دلجویی کرد.
برای نخستین بار درجشنواره ۲۰۰۶ امکاناتی برای نگهداری از فرزندان بازدیدکنندگان حرفه‌ای نیز در نظر گرفته شده بود.