بهبود روابط ايران و آمريكا قبل از انتخابات رياست جمهورى

رفسنجانى اعلام كرده است كه به خاطر تجربيات وسيع ديپلماتيك در سطح جهانى قادر به حل اين معضل خواهد بود. اما مسئله اتمى ايران بدون مذاكره با آمريكا ناممكن به نظر مى رسد و رفسنجانى هم خود اين را به خوبى مى داند.

اما امكان بهبود روابط با آمريكا فقط از ايران به گوش نمى رسد، در عرصه ى جهانى نيز آمريكا مخالفت هاى چندين ساله ى خود را با عضويت ايران در سازمان تجارت جهانى پايان داده و گويا جرج بوش، رئيس جمهور آمريكا، حتى با غنى سازى محدود اورانيوم از طرف ايران نيز موافقت كرده است. اين خبر گرچه از طرف مقامات آمريكايى تكذيب شده است، اما هيچ كس گفته هاى پاتريك كلوسون، معاون انستيتوى سياست خاورميانه در واشنگتن را تكذيب نكرد كه گفته بود، مسئله اتمى ايران بايد در مذاكراتى دو گانه با آمريكا حل شود و پايه هاى همكارى هاى مستمر نظامى ميان دو كشور نيز در همين گفتگوها ريخته شود. گفته مى شود كه در صورت نزديكى دو كشور، ايران بار ديگر مى تواند مقامى را در منطقه و جهان به دست آورد كه در دوران شاه داشت.

چند سالى ست ايران خود را در همسايگى آمريكا مى بيند. نيروهاى نظامى آمريكا در عراق ، افغانستان، جمهورى هاى آسيايى اتحاد شوروى سابق مستقرند و همكارى هاى وسيع آمريكا با پاكستان هم در سال هاى اخير ابعاد وسيعى يافته است. در ابتدا بسيارى بر اين باور بودند كه ايران مى تواند هدف بعدى نيروهاى آمريكايى باشد، اما به تدريج بسيارى از مقامات ايرانى به اين نتيجه رسيدند كه همكارى با ايالات متحده ى آمريكا مى تواند اين نقشه را نقش بر آب كند، بخصوص وقتى ايران و آمريكا هر دو موافق برقرارى امنيت و آرامش در عراق هستند.

با برقرارى امنيت در عراق، آمريكا اين امكان را مى يابد تا به جهانيان اعلام كند كه حمله اش به عراق درست بوده و سبب گشته تا آرامش در اين كشور و منطقه حكمفرما شود. اما برقرارى آرامش در عراق به نفع شيعيان اين كشور نيز خواهد بود و ايران از اين موضوع خوشنود است. در افغانستان هم وضع بر همين منوال است. ايران در گذشته به مخالفان طالبان كمك مى كرد تا رژيم اين كشور را براندازند. ايران همچنين به همراه پاكستان بيشترين پناهندگان افغانى را پذيرفته بود. نه ايران و نه ايالات متحده ى آمريكا به رژيم افراط گرا در افغانستان علاقه اى ندارند و تحكيم صلح در افغانستان را مى طلبند.