تابلوی یک ایرانی در "حراج هنری" برای کمک به پناهجویان
۱۳۹۵ دی ۱۳, دوشنبه
پناهجویی و مهاجرت، موضوعی است که اغلب هنرمندان آلمان را درسال گذشته به خود مشغول کرده است. در این سال بسیاری از نویسندگان، نمایشنامه‌‌نویسان، نقاشان و کارگردانان این کشور به نوعی سرگذشت‌های تلخ وشیرین این گروه را دستمایه‌ی کارهای خود قرار دادند و حاصل آن‌ها را به نمایش عمومی گذاشتند.
هنر برای جامعه
"کشتی رویاها" نمایشنامه‌ای که به کارگردانی خانم کارین بایر، مدیر هنری تئاتر ملی هامبورگ، در این خانه به اجرا در آورد، از جمله‌ی این کارها است. سیمون فرهوفن، کارگردان آلمانی، با فیلم تلویزیونی "به خانواده‌ی هارت‌من خوش‌آمدید" پرداخت سینمایی مسئله‌ی پناهجویی و تاثیر آن بر جامعه‌ی آلمان را در این "رسانه‌ی توده‌ای" مطرح کرد.
جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم برلین، نخستین فستیوالی بود که در سال ۲۰۱۶ با اهدای جایزه‌ی خرس طلایی به فرانکو روزی، کارگردان ایتالیایی، برای فیلم "لامپه‌دوزا" سرنوشت پرفراز ونشیب پناهجویان ومهاجران را در عرصه‌ی بین‌المللی به نمایش گذاشت و به گونه‌ای بر سیاست "ما از عهده‌ی این مهم برمی‌آئیم" صدراعظم این کشور، آنگلا مرکل، مهر تایید کوبید.
در این راستا پتر کوکولا اشمال، هنرمند آرشیتکتی که مسئولیت تزیین پاویلون آلمان را در سال ۲۰۱۷ در بیناله‌ی ونیز به‌عهده‌دارد، نیز تصمیم گرفته آن را به صورت "خانه‌ای باز با پنجره‌های بی‌شمار" بنا کند. او می‌گوید که با این طرح می‌خواهد درک زیبایی‌شناسانه‌ی خود را از پدیده‌ای جهانی (پناهجویی و مهاجرت) در پیوند با سیاست روز آلمان در آن "خانه‌ی‌باز" به نمایش بگذارد.
سهم ایرانی‌ها
در این میان صحنه‌ی هنر‌های تجسمی آلمان نیز با برپایی نمایشگاه‌ها و برگزاری مراسم "حراج" آثار هنرمندان این کشور، یک گام فراتر گذاشته و با گردآوری پول از راه فروش تابلوها‌ی هنرمندان برای کمک به بهبود شرایط جنگ‌زدگان و آوارگان وارد عرصه‌ی عملی شده است. یکی از این "حراجی‌ها" ماه گذشته به همت نایک زایفرت و نیکول مالمده، دو تن از نقاشان معروف آلمانی ساکن کلن، برگزار شد.
سینا مصطفوی، نقاش ایرانی، از جمله کسانی بود که با تابلوی "قایق‌سواران" در این "حراج" هنری شرکت کرد و عایدی آن را در اختیار بنیاد "فرهنگ و یاری آویسینا Avicenna" گذاشت. این بنیاد علاوه بر تلاش در راستای تامین هزینه‌ی لوازم و وسایل زندگی جنگ‌زدگان در اردوگاه‌ها و اقامت‌گاه‌های موقت آنان در یونان، ترکیه، لبنان، کاله و دیگر کانون‌های بحرانی، کمک‌های پزشکی نیز در اختیار آنان می‌گذارد. بنیاد آویسینا به همت دو پزشک ایرانی، بیتا و خلیل کرمانی پایه‌گذاری شده است.
سینا مصطفوی در رابطه با انگیزه‌ی خود برای همکاری با این بنیاد خیریه به دویچه وله می‌گوید: «ابزار من نقاشی است. من تنها از این راه می‌توانم به پناهجویان و مهاجران کمک کنم.»
"قایق‌سواران"
سینا مصطفوی در تابلوی "قایق‌سواران"، حادترین پدیده‌ی دنیای کنونی را که بخشی از سرنوشت بیش از ۶۵ میلیون مهاجر در سال ۲۰۱۵ را تشکیل می‌داد، دستمایه قرار داده است. عدم وجود کانونی که در مرکز تابلو نگاه را جلب کند، هم‌چنین زاویه‌ی پرداخت آن از بالا، بر جهان‌شمولی و گسترش این پدیده تاکید دارد. در "قایق‌سواران" بُعد به سطح و خط به رنگ تبدیل می‌شود تا "قایق‌سوارانی" که در شک، انتظار و اضطراب به‌سر می‌برند، به شکل توده‌ای پرانرژی جلوه کنند؛ توده‌ای که از زبان رنگ‌های گرم مصطفوی می‌گوید که تنها با امیدی مبهم به حرکت درآمده است. دریا و بیکرانی آب در این تابلو غایب است، ولی لرزش امواج آن زیر تخته‌های کف قایق احساس می‌شود.
تابلوی "قایق‌سواران" درحراجی نایک زایفرت و نیکول مالمده به بهای ۳۸۰۰ یورو به فروش رسید. سینا مصطفوی در رابطه با برنامه‌هایی که بنیاد آویسینا با پول فروش تابلو پیاده می‌کند، به دویچه وله می‌گوید: «من از ابتدا نمی‌خواستم پول فروش این کار را برای مصارف شخصی یا زندگی خودم خرج کنم. این تابلویی است از پناهجویان و عایدی آن هم می‌بایست برای کمک به آنان مصرف شود.»
کارهای جدید و کمتر تازه‌ی سینا مصطفوی را در گالری زیر ببینید: