1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

تايمز مالى آلمان: شارون با اظهارات خود پا از حد فراتر گذاشته است

۱۳۸۳ تیر ۲۲, دوشنبه

روز گذشته در پى سوقصدى انفجارى در تل آويو يك زن كشته و دست كم ۲۰ نفر ديگر مجروح شدند. آريل شارون نخست وزير اسرائيل اين سو قصد را، نخستين حمله “تحت حمايت” ديوان عالى بين المللى لاهه ناميد. شارون، همچنين حكم قضات دادگاه لاهه عليه ديوار حائل اسرائيل را “پيامى كشنده” توصيف كرد كه به گفته وى، تروريسم را تقويت ميكند. اين اظهارات و همچنين حكم ديوان عالى لاهه مورد توجه مفسران روزنامه هاى آلمان و جهان قرار داشته است.

https://p.dw.com/p/A5s6
عکس: AP

روزنامه Financial Times Deutschland كه در هامبورگ انتشار ميابد، در تفسيرى بلند به اظهارات و انتقادات شارون پرداخته و از جمله مينويسد: ”شارون در مبارزه با سوقصدهاى تروريستى فلسطينيان هم به شيوه هاى افراطگرايانه متوسل ميشود و هم به سخنانى افراطگرايانه، اما وى در گفته هاى ديروز خود، پا از حد فراتر گذاشته است. وى سازمان ملل را مسئول سوقصد ديروز تل آويو ميخواند، چرا كه ديوان عالى بين المللى در لاهه، مسير احداث ديوار حائل به منظور در انزوا نگاه داشتن فلسطينيان را مغاير با حقوق بين الملل دانسته است. به گفته شارون، اين نخستين سوقصد تحت حمايت ديوان عالى لاهه بوده است. اين ادعاها و اتهامات شارون، مبنى بر اينكه حكم ديوان عالى بين المللى تنها بدلايل سياسى و از روى انگيزه هاى سياسى صادر شده است، شرم آور و تأسف آور است، چرا كه شارون با اين كار، كسانى را كه از خط مشى وى پيروى نميكنند، به مشاركت در اين سوقصد متهم ميكند. اتهامات شارون از اين رو تأسف بار است كه نشان ميدهد، وى حاضر نيست بپذيرد كه هدف واقعى ديوان عالى لاهه چه بوده است: حفظ حقوق اساسى دهها هزار فلسطينى.”

روزنامه نروژى Aftenposten منتشره در اسلو، در تفسير خود در اينباره، جنبه اى ديگر از سوقصد روز گذشته در تل آويو و بحث درباره ديوار حائل را مورد بررسى قرار داده و متذكر ميشود: “اين نخستين سوقصد در تل آويو در طى چهار ماه گذشته بوده و تفسير و تعبيرهاى گوناگونى از آن مطرح است. دولت اسرائيل اين سوقصد انفجارى را گواهى بر اين امر ميداند كه احداث ديوار حائل، اقدامى است ضرورى براى حفظ امنيت و جان شهروندان اسرائيل. از سوى ديگر افراطگرايان مسلح فلسطينى كه دست به اين سوقصد زده اند، اين عمليات را نمونه اى بارز و شاهدى بر اين امر ميدانند كه عليرغم تمامى تدابير امنيتى اسرائيل قادرند، به هدفهائى ديگر در اين كشور حمله برند و ضربه زنند. اين نخستين بار در عرصه تاريخ نيست كه كشورى ميكوشد با ايجاد موانع فيزيكى، جلوى حملات دشمن را بگيريد. اين تلاشها يك نقطه مشترك دارند و آن اينكه هرگز نتوانسته اند، در درازمدت انتظارات را برآورده سازند.”