ترس دولت چین از برگزاری تظاهرات

در ماه مارس امسال، تبت دستخوش ناآرامی‌های سختی شد. دولت چین به شدت با تظاهرکنندگان مقابله کرد. جهان از این رویداد در آستانه‌ی برگزاری بازی‌های المپیک شوکه شده بود. تظاهرات گوناگونی علیه دولت چین در سراسر جهان برگزار شد. جریان حمل مشعل المپیک در بسیاری از کشورهای جهان با مانع روبرو گردید. برای بسیاری روشن شد که دریافت دولت چین از مفاهیم „حقوق بشر“ و „آزادی مطبوعات“، با درکی که از این مفاهیم در کشورهای دمکراتیک غرب وجود دارد، متفاوت است.

مدت کوتاهی پیش از آغاز بازی‌های المپیک، تدابیر امنیتی در چین افزایش یافت. دولت چین دستورالعملی صادر کرد که معین می‌کرد در جریان بازی‌های المپیک چه رفتاری مجاز است. طبق این قواعد رفتاری، در طول بازی‌ها، تظاهرات در محل‌هایی معین ـ به شرط آنکه قبلا به مقامات مسئول اطلاع داده شود ـ مجاز می‌بود. اکنون مقامات رسمی چین می‌گویند که بیش از ۷۰ متقاضی برگزاری تظاهرات، درخواست‌های خود را داوطلبانه پس گرفته‌اند. ولی بسیاری، این مساله را گونه‌ی دیگری می‌بینند.

ماموران مخفی

"ریتان پارک“ گردشگاهی در قلب پکن است. قرار بود در این پارک تظاهرات آزاد باشد. چند مردی که در کنار میزهای سنگی این پارک نشسته و چای می‌نوشند و ورق بازی می‌کنند، همه را زیر نظر می‌گیرند. آنان برای گردش و تفریح به این محل نیامده‌اند، بلکه ماموران سازمان امنیت چین در لباس شخصی هستند. در طول بازی‌های المپیک، هیچ تظاهراتی در این محل برگزار نشده است، حتا تظاهراتی که رسما درخواست شده بودند.

"فقط نمایش بود"

"شان چون“، زن ۳۶ ساله‌ای از شمال چین است و قبلا به عنوان پزشک برای ارتش کار می‌کرد. وی را در سال ۲۰۰۱ بی‌دلیل اخراج کردند. وی پس از اخراج نه پولی بابت بازخرید به دست آورد و نه بازنشستگی. „شان چون“ تصمیم گرفت اعتراض کند. دست‌کم به نام ۲۰۰۰ سربازی که سرنوشت مشابهی داشتند و بعضی از آن‌ها امروز گدایی می‌کنند. این پزشک پیشین، سال‌هاست که برای عدالت در چین مبارزه می‌کند.

وی می‌گوید: «من در تاریخ ۷ و ۸ اوت نزد مقامات امنیتی رفتم و درخواست تظاهرات کردم. برگ تقاضا و یک کپی از گذرنامه‌ام را هم تحویل دادم. ماموران به من شفاهی گفتند که با درخواست من موافقت نخواهد شد. پاسخ کتبی هم به من ندادند. بار دیگر مراجعه کردم و به من گفتند که تو مساله‌ی شخصی داری. چهار ساعت نزد مقامات امنیتی منتظر بودم و دیدم که ده‌ها درخواست تظاهرات را رد کردند. دولت نمی‌خواست اجازه‌ی تظاهرات بدهد. همه این‌ها فقط نمایش بود».

"شان چون“ تا کنون دوبار بازداشت شده و تلفن او ۲۴ ساعته شنود می‌شود. او وقتی به کافه‌های اینترنتی می‌رود، ماموران امنیتی او را تعقیب می‌کنند و در کنارش می‌نشینند.

علیرغم همه‌ی این فشارها، فعالان تبتی در جریان بازی‌های المپیک موفق شدند با اقدامات گوناگون توجه جهانیان را جلب کنند. بسیاری بازداشت و از کشور اخراج شدند. در رسانه‌های چین، این گونه خبرها سانسور می‌شوند. به گفته‌ی فعالان حقوق بشر، دولت چین از مردم خود می‌ترسد. اگر کشاورزان ناراضی، فعالان حقوق بشر و کسانی که خواهان آزادی‌های بیشتر هستند، در چین حق تظاهرات داشتند، ابعاد نارضایتی‌ها آشکار می‌گشت.