1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ترکیه یا آلمان؟ کدام یک وطن من است؟

۱۳۸۷ آبان ۱۶, پنجشنبه

بسیاری از جوانان ترک ‌که در آلمان زاده شده‌اند و اینجا زندگی می‌کنند، بر سر دوراهی قرار دارند؛ دوراهی انتخاب تابعیت. این معظل برای ورزشکاران اما جدی‌تر است، به‌خصوص برای آنهائی که باید یک تیم ملی را انتخاب کنند.

https://p.dw.com/p/FokQ
عکس: AP

کلاودیا روت رهبر حزب سبزها از این معضل جوانان ترک تبار در جامعه آلمان مطلع است و می گوید:«فوتبالیست‌هائی که اینجا متولد و بزرگ شده‌اند و گرانی‌گاه زندگی‌شان این‌جاست، در تیم ملی فوتبال آلمان بازی نمی کنند، بلکه ناگهان به عضویت تیم ملی ترکیه درمی‌آیند. من از خودم می‌پرسم، چرا آلتین‌تووپ و برادرش که هر دو از بازی‌کنان عالی در بوندس لیگا هستند و هر دو در گیلزن‌کیرشن متولد شده‌اند، نباید در تیم ملی آلمان بازی کنند».

Türkei Fußball EM 2008 Hamit Altintop
حمید آلتین توپعکس: AP

اما نمونه‌های دیگری نیز وجود دارند. عمر توپراک، فرزند یک مهاجر ترک که در راونس‌بورگ متولد شده و برای تیم دسته دومی فرایبورگ توپ می‌زند، در تابستان سال جاری با تیم ملی نوجوانان زیر نوزده سال آلمان به عنوان قهرمانی اروپا دست یافت. او در این زمینه می‌گوید:« این سئوالی است که هر کسی باید جواب خودش را به آن بدهد. این‌که چقدر خود را ترک و یا آلمانی احساس می‌کند. اما برای من هم تصمیم بسیار دشواری بود. من باید از یک سو تصمیم می‌گرفتم که آیا می‌خواهم برای ترکیه بازی کنم، که رابطه قلبی با آن دارم و یا این‌که بعنوان یک بازیکن جوان به آینده خودم فکر کنم و این‌که چطور پیشرفت داشته باشم».

لیست بازی‌کنانی که در آلمان متولد شده‌اند ولی برای تیم ملی ترکیه وارد میدان می‌شوند، بسیار طولانی است. برای نمونه: امید دولت، ایلهان مانیش و یولداری باش‌تورک بازی‌کنانی بودند که در تصاحب عنوان سومی رقابت های جام جهانی برای ترکیه در سال۲۰۰۲ نقش بسزائی ایفا کردند. تیم ملی ترکیه در رقابت های قهرمانی اروپا، که تابستان امسال برگزار شد نیز، با بازی‌کنانی چون حمید آلتین‌توپ و یا هاکان بالتا که در آلمان متولد شده‌اند به مرحله نیمه نهائی راه یافت.

اما این یک واقعیت است که تعداد کمی از جوانان ترک برای تیم ملی آلمان وارد میدان می‌شوند. دلیل آن هم این است که روند همگرائی در میادین فوتبال آلمان به کندی پیش می‌رود. با این‌همه، باید گفت که موارد مثبتی هم وجود دارند: مثلا وقتی تیم های ملی فوتبال آلمان و ترکیه در مرحله نیمه نهائی رقابت های قهرمانی اروپا به مصاف هم رفتند، همه چیز مسالمت آمیز برگزار شد و یا این‌که هنوز هم مربیان آلمانی چون یوپ دروال و یا کریستف داوم که در توسعه ورزش فوتبال در ترکیه سهیم بودند، از محبوبیت بی‌نظیری در این کشور برخوردارند.

از سوی دیگر، روندی نیز دیده می‌شود که در آن هرچه بیشتر جوانان ترک تصمیم به بازی برای تیم ملی آلمان می‌گیرند. در کنار سردار تاچی که در تابستان برای اولین بار با پیراهن تیم ملی آلمان وارد میدان شد، مسعود اوزیل از وردر برمن نیز چند گام بیشتر برای حضور در جمع شاگردان یواخیم لوو که خود نیز زمانی در ترکیه مربی بوده، فاصله ندارد.

Arne Lichtenberg/ محمود صالحی