تظاهرات وسیع بروکسل: فریاد آزادی برای ایران
۱۳۸۸ تیر ۱۳, شنبه
این تظاهرات به دعوت جامعه‌ی ایرانیان مقیم بلژیک و با همکاری انجمن‌های فرهنگی و فعالان مدنی کشورهای اطراف انجام گرفت.
یکی از تظاهرکنندگان خانمی است که برادرزاده‌اش در ناآرامی‌های اخیر کشته شده است. وی می‌گوید، «آنقدر فریاد می‌زنم تا ملت ایران آزاد شود.»
با جواد طالعی، خبرنگار دویچه‌وله، که در این تظاهرات شرکت کرده مصاحبه‌ای انجام شده است.
دویچه‌وله: هدف از برگزاری این تظاهرات چیست؟
جواد طالعی: هدف اعلام شده اعلام همبستگی با جنبش مردم ایران در داخل کشور هست و مبارزه با دستگیری افراد مختلف و اتفاقات مختلف که در این چند روزه در ایران افتاده.
ممکن است در مورد محل برگزاری این تظاهرات توضیح بدهید ؟
اسم این میدانی که مرکزیت تظاهرات در آن هست، شومن است. این میدان بین ساختمان‌های اتحادیهی اروپا قرار گرفته و مهم‌ترین این ساختمان‌ها مرکز کمیساریاهای اتحادیهی اروپا و همین‌طور مقر نمایندگان هیأت‌های نمایندگی ۲۷ کشور عضو اتحادیهی اروپا است.
شرکت‌کنندگان بیشتر از چه طیف‌هایی هستند؟
از طیف‌هایی کاملا متفاوت‌هستند. من پیرمردی را می‌بینم که همین الان از کنار من عصازنان عبور کرد. از پیرزن‌ها و پیرمردها گرفته تا جوانان ۲۰ یا ۱۸ ساله و دانشجو و تمام تیپ‌ها در این تظاهرات شرکت دارند. از بین روشنفکران و اهل فرهنگ من الان آقای رضا علامه‌زاده، فیلمساز، را می‌بینم. صدایی هم که اکنون می‌شنوید، صدای نسیم خاکسار، از نویسندگان قدیمی ایران، است که مشغول سخنرانی است. من جلال سرفراز و تعداد دیگری از روشنفکران و اهل قلم که برای اعلام همبستگی با مردم ایران در اینجا جمع شده‌اند را هم می‌بینم.
آیا می‌شود با یکی از این شخصیت‌ها صحبت کرد؟
بله. آقای رضا علامه‌زاده، فیلمساز معروف، الان اینجا است. آقای علامه‌زاده شما جزو کسانی بودید که فراخوان دادید و از مردم خواستید که در این مراسم شرکت کنند. خواهش می‌کنم بگویید که الان چه احساسی دارید و انگیزه‌تان از بودن در اینجا چیست؟
رضا علامه‌زاده: «انگیزهی من انگیزهی همه‌ی کسانی است که اینجا جمع هستند و با تمام وجود سعی می‌کنند، حمایتشان را از جنبش مردم در داخل کشور نشان بدهند. طبیعتا ما هم مثل اعضای دیگر جامعه‌ی بزرگ ایرانی به راحتی نمی‌توانیم بنشینیم، وقتی شرایط در ایران به این سختی است و مردم زیر این همه فشار حماسه آفرید‌ه‌اند و الان حتی با سکوتشان دارند حماسه می‌‌آفرینند ناچاریم که کاری کنیم.»
نسیم خاکسار: «من به این دلیل آمدم اینجا چون فکر می‌کردم باید در قبال تظاهراتی که مردم در ایران انجام می‌دهند ما که در تبعید و خارج از کشور زندگی می‌کنیم با گردهمایی‌های بزرگ خودمان از آنها دفاع کرده و افکار عمومی بسازیم و با این افکار عمومی به دولت‌های اینجا فشار بیاوریم که این دولت کودتایی را به رسمیت نشناسند و فشار و سرکوب از روی مردم ما کنار برود. الان بیش از ۲ هزار نفر در زندان هستند. این خبرها باید به گوش مردم جهان برسد. شرکت در این گردهمایی‌ها به ما این امکان را می‌دهد که با استفاده از این تریبون‌های گسترده این خبرها را به گوش مردم جهان برسانیم.»
فریبا، کسی که برادرزاده‌اش (آقای جنابی، ۲۰ ساله) در تهران کشته شد: «برادرزاده‌ی من را در تهران بعد از سخنرانی آقای خامنه‌ای کشتند و حتی جناز‌ه‌اش را به زور به خانواده‌اش دادند و متأسفانه از ایشان امضا گرفتند که حتی برای بچه‌شان تشییع جنازه نگیرند و هیچ کاری نکنند و صدای آنها را در گلو خفه کردند. من همیشه می‌آیم اینجا و آنقدر فریاد می‌زنم، مرگ بر دیکتاتور تا زمانی که ملت ایران به آزادی مطلق برسد.»
مصاحبه‌کننده: فریبا والیات
تحریریه: شیرین جزایری
برای شنیدین این گزارش به فایل صوتی زیر مراجعه کنید.