«تمامی اوزان کشتی فرنگی و آزاد ایران بخت مدال دارند»
۱۳۸۹ آبان ۲۰, پنجشنبه
دویچه وله: آقای لواسانی در آستانه‌ی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانجو، وضعیت کشتی ملی ایران را چه طور می‌بینید، اگر نخست به کشتی آزاد کار ایران بپردازیم؟
امیر لواسانی: بعد از ناکامی در مسابقات جهانی مسکو که تیم کشتی آزاد ایران فقط توانست دو مدال کسب کند، یک مدال برنز در ۶۰ کیلوگرم توسط آقای مراد محمدی و یک مقام نایب‌قهرمانی توسط آقای صادق گودرزی در وزن ۷۴ کیلوگرم، به نظر من کادر فنی تیم ملی و فدراسیون خیلی سعی دارند که حالا نتیجه‌ی خوب و مطلوبی در بازی‌های آسیایی کسب کنند. به نظر من مردم و جامعه‌ی ورزش توقع زیادی از ورزش اول ایران دارند. بسیاری از کارشناسان حتی موفقیت کشتی را موفقیت کاروان ایران می‌دانند و همین طور شکست کشتی را ناکامی این کاروان. کشتی آزاد ایران در طول بازی‌های آسیایی می‌توان گفت بیشترین مدال‌ها را به دست آورده است و گل سرسبد کاروان ورزشی ایران همیشه به‌حساب می‌آید. و در دور قبلی مسابقات آسیایی که به میزبانی قطر بود، چهارسال پیش، تیم کشتی آزاد ایران با سرمربی آقای برزگر موفق شد چهار مدال طلا و یک مدال نقره کسب کند که حالا باید منتظر بود و دید که این موفقیت در چین تکرار خواهد شد یا خیر.
نگاهی کنیم به تک تک کشتی‌گیران آزاد کار ایران در بازی‌های آسیایی گوانجو. معیار انتخاب این کشتی‌گیران چه بوده و بخت هر کدام چگونه است؟
اگر بخواهیم مرور کوتاهی داشته باشیم بر نفرات اعزامی کشتی آزاد به بازی‌های آسیایی در وزن ۵۵ کیلوگرم نماینده‌ی ایران آقای حسن رحیمی است که آخرین نفری بودند که به عضویت تیم ملی درآمدند. آقای حسن رحیمی قهرمان جوانان در سال ۲۰۰۹ مسابقات جهانی جوانان در آنکارا هستند و همین طور نماینده‌ی ایران در مسابقات بزرگسالان جهانی دانمارک در سال ۲۰۰۹ و آخرین مسابقات بزرگسالان جهان در مسکو که چند وقت پیش انجام شد که ایشان موفق به کسب مدال نشدند.
در وزن ۶۰ کیلوگرم عضو جدید تیم ملی آقای سعید احمدی هستند که اولین حضور بین‌المللی‌شان را تجربه می‌کنند. ایشان جایگزین مراد محمدی شده‌اند، آقای مراد محمدی که تا چند وقت پیش غیرمنتظره از دنیای کشتی خداحافظی کردند و این اولین حضور سعید احمدی در صحنه‌ی بین‌المللی است.
ما در وزن ۶۶ کیلوگرم آقای مهدی تقوی را داریم که در سال ۲۰۰۹ قهرمان جهان شدند و امیدواریم که ایشان بتوانند شکست مسابقات جهانی مسکو را جبران کنند. نماینده‌ی ایران در وزن ۷۴ کیلوگرم آقای صادق گودرزی است که در مسابقات جهانی مسکو موفق شد مقام نایب قهرمانی را کسب کند. در وزن ۸۴ کیلوگرم جمال میرزایی است که بعد از مسابقات انتخابی، ۲۰ روز، پیش با نظر کادرفنی و مربیان تیم تمام مدعیان این وزن را شکست داد و به عضویت تیم ملی درآمد. جمال میرزایی سابقه‌ی حضور در مسابقات جهانی ۲۰۰۰ دانمارک را در تیم ایران دارد. در وزن ۹۶ کیلوگرم آقای رضا یزدانی است، دارنده‌ی دو مدال برنز جهان در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، که بعد از بحث و حدیث‌های زیادی به عضویت تیم ملی درآمدند. او نیز بعد از مسابقات انتخابی و شکست سعید ابراهیمی، که یکی از سرسخت‌ترین رقیب‌های‌شان هستند، به عضویت تیم ملی درآمدند.
در اینجا باید به این نکته اشاره کنم که رضا یزدانی مسابقات جهانی مسکو را تقریباً یکی دو هفته قبل از مسابقات جهانی از دست داد، به خاطر مسئله‌ای که در ایران مطرح شد. ایشان به خاطر مسئله‌ی انضباطی از اردو اخراج شدند. دلیلش هم نرفتن به تئاتر با دیگر اعضای تیم کشتی اعلام کردند. در ۱۲۰ کیلوگرم، در آخرین وزن، آقای فردین معصومی را داریم که چندین مدال آسیایی و جهانی را در کارنامه‌ی‌شان دارند و نماینده‌ی ایران در چین خواهند بود. اگر بخواهیم یک جمع‌بندی کلی داشته باشیم، باید گفت که کشتی ایران فراتر از کشتی آسیاست و ما در هر هفت وزن شانس مدال را خواهیم داشت. حریفان اصلی ایران در سبک وزن‌ها ژاپن و کره و مغول هستند و در سنگین‌وزن‌ها می‌شود به قزاق‌ها و ازبک‌ها اشاره کرد.
حال نوبت به بررسی وضعیت کشتی‌گیران فرنگی کار ایران می‌رسد که در سال‌های اخیر روی هم رفته کارنامه‌ی بهتری را در مقایسه با آزارکارها داشته‌اند.
اگر بخواهیم به کشتی فرنگی بپردازیم، باید اول اشاره کرد به پیشرفت چشمگیر و بی‌سابقه‌ی این رشته در دو سه اخیر، همان طور که شما اشاره کردید. کسب مقام نایب قهرمانی در مسابقات جهانی دانمارک سال ۲۰۰۹ و قهرمانی در جام جهانی ارمنستان که نتیجه‌ی بی‌سابقه‌ای در کشتی فرنگی ایران بود. در آخرین تورنمنت هم که مسابقات جهانی مسکو بود، اگر طالب نعمت‌پور قرعه‌اش به حریف اسراییلی نمی‌خورد و شانس مدال از دست می‌رفت، حتما تیم ایران یکی از سکوها را تصاحب می‌کرد. ولی باید اینجا به این مسئله اشاره کرد که تیم کشتی فرنگی ایران بعد از انقلاب فقط دو مدال طلا در مسابقات آسیایی کسب کرده است و من در این دوره می‌توانم با جرأت بگویم که هیچ کشوری از نظر تیمی اندازه‌ی تیم ایران کامل نیست. حالا باید منتظر بود و دید که بچه‌ها و آقای محمد بنا رکورد جدیدی را برای کشتی فرنگی ثبت خواهند کرد یا خیر!
حال نگاهی تحلیلی بیندازید به تک تک فرنگی‌کارهای ایرانی.
در وزن ۵۵ کیلوگرم حمید سوریان را داریم که فکر نمی‌کنم احتیاج به تعریف داشته باشد. حمید پنج مدال طلای جهانی را در کارنامه‌ی خودش دارد و بخت نخست کسب مدال طلا در آسیاست. در وزن ۶۰ کیلوگرم ما آقای امید نوروزی را داریم که چندین بار سابقه‌ی عضویت تیم ملی را در بزرگسالان دارند، هم در جهانی دانمارک و هم روسیه، که متأسفانه نتوانستند مدالی کسب کنند. اما آقای بنا باز به ایشان فرصتی داده است که عضویت تیم ملی را داشته باشند تا بتوانند این مدال را کسب کنند.
در ۶۶ کیلوگرم ما آقای سعید عبدولی را داریم که دو بار قهرمان جوانان جهان شده است و به نظر من نابرابرانه در مسکو از کسب موفقیت جهانی باز ماند و حالا خیلی امیدوار هستیم به ایشان که بتوانند در بازی‌های آسیایی مدال کسب کنند. در وزن ۷۴ کیلوگرم آقای فرشاد علیزاده را داریم که دارنده‌ی مدال برنز جهان در مسابقات جهانی دانمارک هستند و به خاطر مصدومیت مسابقات جهانی مسکو را از دست دادند. در وزن ۸۴ کیلوگرم آقای طالب نعمت پور را داریم که به نظر من بخت نخست کسب طلای آسیا به‌شمار می‌رود.
در وزن ۹۶ کیلوگرم آقای بابک قربانی را داریم که ایشان مدال طلای آسیا را دارند و در بازی‌های آسیایی هم شانس کسب مدال توسط ایشان و روی سکو رفتن خیلی زیاد است. در ۱۲۰ کیلوگرم آقای امیر علی‌اکبری را داریم که در مقایسه با مسابقات جهانی مسکو یک وزن بالاتر آمده‌اند. آقای امیر علی‌اکبری با این که می‌شود گفت ۱۵ـ ۱۰ کیلو از بقیه‌ی حریفان‌شان سبک‌ترهستند، اما من شک ندارم که ایشان روی سکو خواهند رفت.
آقای لواسانی در پایان یک سئوال کلی. همه می‌گویند که محمد بنا علت اصلی بلندپروازی کشتی‌گیران فرنگی‌کار ایران در عرصه‌ی بین‌المللی بوده در سال‌های اخیر و جلوزدن این رشته از کشتی آزاد. به نظر شما چه علل دیگری باعث شده است که کشتی فرنگی این قدر از کشتی آزاد سبقت گیرد؟
به نظر من همان طور که شما اشاره کردید، ورود آقای محمد بنا تأثیر بسیار بزرگی در کشتی فرنگی و در تیم ملی کشتی فرنگی ایران داشته است. یک مقایسه خیلی ساده می‌توانیم بزنیم، این که ایشان در مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن حضور نداشتند و کشتی فرنگی ایران هم نتیجه‌ی خوبی نگرفت و دوباره بعد از این که ایشان به تیم ملی اضافه شدند، به کادر فنی و سرمربی را قبول کردند، می‌بینیم که بعد از سال ۲۰۰۸ نتایج دارد روز به روز بهتر و بهتر می‌شود.
به نظر من مدیریت ایشان خیلی خوب بوده است. اما مسئله‌ای که به نظر من خیلی مهم است، که ایشان هم روی آن خیلی تأکید دارد، این است که نمی‌گذارد هیچ کشتی‌گیریی در تیم ملی احساس امنیت کند. حتی حمید سوریان که پنج مدال طلای جهانی را دارد. همین باعث می‌شود که رقابت سالمی به نظر من بین کشتی‌گیرها به‌وجود آید.
نکته‌ی دیگر هم این است که ایشان به پشتوانه‌سازی خیلی اهمیت می‌دهد و میدان دادن به جوانان. و به این صورت است که ما در هر وزن دو یا سه کشتی گیر خیلی خوب داریم و خلائی به آن صورت وجود ندارد و یا خیلی کم است. ایشان کاملاً به کشتی روز دنیا آشنا هستند و بدون این که به دنبال منافع شخصی باشند، خیلی قاطعانه دارند کارشان را ادامه می‌دهند.