"جای شاعر زندان نیست"
۱۳۹۸ خرداد ۱۶, پنجشنبه
" دین اگر مرا ز غم رها نمی‌کند، چه می‌کند؟
بند اگر زپای بسته وانمی‌کند، چه می‌کند؟
دین چه می‌کند که دزد و شحنه پای سفره‌ی هم‌اند؟
باد اگر که کاه را سوا نمی‌کند، چه می‌کند؟"
این تکه‌ای است از سروده‌ی حسین جنتی، سروده‌ای که گفته می‌شود، دلیل بازداشت این شاعر جوان ساکن ورامین باشد. برپایه خبرهای منتشر شده، حسین جنتی روز یکشنبه (۱۲خرداد)، با شکایت اطلاعات سپاه اصفهان در ورامین دستگیر و به اصفهان فرستاده شده است. گفته می‌شود که شکایت از حسین جنتی به دلیل خواندن سروده‌ای در دانشگاه اصفهان بوده است.
اتهام او، تبلیغ علیه نظام عنوان شده است.
کاربران شبکه‌های اجتماعی به خبر دستگیری این شاعر واکنش‌های متفاوتی نشان داده‌اند.
برخی تکه‌هایی از شعر او را که می‌گویند، دلیل بازداشتش بوده است، منتشر کرده‌اند.
گروهی از کاربران هم در اینستاگرام و توییتر، با هشتگ، "حسین جنتی" یا "جای شاعر زندان نیست"، خواستار آزادی او شده‌اند.
در این میان، واکنش دسته‌ای از کاربران توییتر که در رابطه با این دستگیری، به گفته‌های رهبر جمهوری اسلامی ایران استناد کرده‌اند، هم جلب توجه می‌کند. رهبر جمهوری‌اسلامی ایران پیش‌تر گفته بود که "مردم برای اظهار نظر تحت تعقیب قرار نمی‌گیرند."
در شبکه‌های اجتماعی همچنین ویدیویی دست به دست می‌شود که حسین جنتی را در حضور رهبر انقلاب اسلامی در حال شعرخوانی نشان می‌دهد. موضوع همان شعر هم که با استقبال و تشویق رهبر ایران روبرو می‌شود، سیاسی-اجتماعی است.
از حسین جنتی تاکنون چند کتاب به چاپ رسیده است. با نگاهی به گوشه‌ای از سروده‌های این شاعر، می‌توان به نگاه انتقادی او به مسائل سیاسی و اجتماعی پی برد.
حسین جنتی، با هر گرایش، سروده یا اتهامی، نخستین شاعری نیست که در ایران "زبان سرخ" گشوده است. کم نبوده‌اند شاعرانی در تاریخ معاصر ایران که دغدغه‌ها و رنج‌های سیاسی و اجتماعی را در قالب شعر فریاد کرده‌اند و قدرتمدارانی که این زبان و انتقاد را تاب نیاورده‌اند.
ارمغان این نجواها و فریادها برای شاعران منتقد، زندان بوده و شکنجه و گاه "سر سبزی" که بر باد رفته است. کاربری در توییتر می‌نویسد: «چه بسیار حکومت‌هایی که به خاطر آزار شاعران و زندانی‌کردن‌شون،در تاریخ بدنام و بی‌اعتبار شدند.»