جشن تولد بر روی صحنه
۱۳۸۶ تیر ۲۷, چهارشنبه
در حالی که دیگران جشن تولد خود را در آرامش برگزار می‌کنند، مازور حتی در این روز هم به چیز دیگری می‌اندیشد. او سال‌روز ۸۰ سالگی‌اش را در حال اجرا سمفونی هفتم بروکنر (Bruckner) و سرناد چایکوفسکی (Tschaikowsky) و رهبری ارکستر فیلارمونیک لندن (London Philarmonic Orchestra) و ارکستر ملی فرانسه (Orchestre National de France) در رویال آلبرت هال (Royal Albert Hall) لندن جشن می‌گیرد. این حادثه هنری برای اولین‌بار است که در تاریخ موسیقی رخ می‌دهد. شاید جشنی که شایسته یک هنرمند است.
حدود ۸۰۰۰ نفر از تمام دنیا در این کنسرت شرکت خواهند کرد تا ۸۰سالگی مازور را به او تبریک بگویند.
بی‌راه‌‌ای به‌سوی هدف
کورت مازور در شلزیشن بریگ (Schlesischen Brieg)، که در آلمان شرقی قرار دارد، به عنوان فرزند یک مهندس به‌دنیا آمد. او برای رسیدن به مقام رهبری ارکستر مسیر غیر عادی را طی کرده است. مازور در ابتدا برقکار بود، اما همشه آرزو داشت، پیانیست شود. انقباض عضلانی انگشتانش، این رویا را از او گرفت. در ۱۷سالگی به جبهه‌های جنگ جهانی دوم فرستاده شد و پس از پایان جنگ در دانشگاه شهر لایپزیگ به تحصیل رشته رهبری ارکستر پرداخت، اما درسش را به پایان نرساند. با این حال به عنوان رهبر ارکستر در شهر‌های مختلفی چون برلین، ارفورت، درسدن و هم‌چنین شهر‌های اروپایی مشغول به‌کار شد.
مازور از سال ۱۹۷۰ به مدت ۲۶ سال رهبری ارکستر فلارمونیک لایپزیگ را در گواندهاوس (Gewandhaus) عهده‌دار بود. او به این "خانه موسیقی کلاسیک" شخصیتی جدید بخشید، چیزی که به "نوای گواندهاوس" شهرت یافت.
سیاست‌ورزی، اما با اکراه
مازور در اکتبر ۱۹۸۹، مدت کوتاهی پیش از فروپاشی دیوار برلین، از امضاء‌کنندگان فراخوان تظاهرات بزرگ در آلمان شرقی بود. این تظاهرات هر دوشنبه روبروی کلیسای نیکولا (Nikolakirsche) در شهر لایپزیگ برای کسب آزادی بیان و علیه خشونت دولت دموکراتیک آلملن شرقی برپا می‌شد. بسیاری او را قهرمان می‌دانند، اما مازور در این باره می‌گوید: «من تنها یکی از تمام انسان‌هایی بودم که توانسته بودند بر ترسشان غلبه کنند.»
اما سیاست برای مازور فقط در راستای احقاق اهداف انسانی او بود، نه مشغولیت دائمی. او به‌پاس تلاش‌های ۲۶ساله‌اش در گواندهاوس لایپزیگ و کوشش برای کسب آزادی‌های اجتماعی به لقب "شهروند افتخاری" شهر لایپزیگ نائل آمد.
«موسیقی موتور حرکت من است»
با وجود سیاست‌ورزی، مازور به موسیقی وفادار ماند.
او از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۰۲ رهبری ارکستر فلارمونیک نیویورک را بر عهده داشت.
مازور هم‌اکنون رهبر ارکستر ملی فرانسه (Orchestre National de France) و دبیراول موسسه جهانی فلیکس مندل‌سن بارتلدی (Felix-Mandelssohn-Bartholdy) است.
او خیال بازنشسته شدن ندارد و می‌گوید: « موسیقی موتور حرکت من است. انتظار دارید بازنشسته شوم و منتظر مرگ بمانم؟ »
شکوفه