خرابه‌های بابل به لیست میراث فرهنگ جهانی وارد شد

کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو، بازوی فرهنگی سازمان ملل طی نشستی در باکو، پایتخت آذربایجان، ویرانه‌های بابل را بخشی از میراث فرهنگ جهانی دانست.

از خرابه‌های بابل امروزه تنها دیوارهایی مخروبه و جاده‌هایی سنگفرش باقی مانده که یادآور شکوه و جلال این کلان‌شهر دوران باستان است. از باغ‌های افسانه‌ای اثری نیست و از کاخ‌های پرشکوه، معابد عظیم و برج‌های رفیع تنها بقایایی مخروبه باقی مانده است.

بابل بی‌گمان مهمترین شهر دوران باستان بود و زادگاه بسیاری از دستاوردهای مهم بشری شناخته می‌شود: از حقوق تا ریاضیات، از کتابت تا نجوم. 

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

بابل میان ۱۸۰۰ قبل از میلاد مسیح تا حدود صد سال پس از میلاد مسیح، از مهمترین مراکز فرهنگی و اقتصادی دنیای باستان بود. فرمانروایان بزرگی مانند حمورابی (۱۷۹۲ تا ۱۷۵۰ قبل از میلاد)، نبوخذنصر دوم (حدود ۶۰۴ تا ۵۶۲ پیش از میلاد)، کوروش هخامنشی و اسکندر کبیر بر این شهر حکومت کردند.

در عین حال بابل، ، از نمادهای شور و شرارت بشری در دنیای باستان شناخته می‌شد: ولنگاری و شهوت‌رانی و خشونت وحشیانه در این شهر بیداد می‌کرد.

بابل امروز

بابل که بر کناره رود فرات قرار گرفته و امروزه ۸۰ کیلومتر تا بغداد فاصله دارد، در دوران معاصر، به ویژه در دهه ۱۹۹۰ میلادی، نیز آماج تخریب و تاراج بوده است.

از آوریل ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۰۴ نیروهای مهاجم آمریکایی و لهستانی خرابه‌های بابل را پایگاهی برای عملیات نظامی خود کرده بودند. در همین دوران هم آسیب‌های زیادی به شهر باستانی وارد آمد و هم آثار آن بیرحمانه غارت شد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در برابر آثاری که در طول قرن نوزدهم از منطقه خارج و به موزه‌های جهانی منتقل شدند، خوشبختانه صحیح و سالم مانده‌اند. برای نمونه دروازه پرآوازه و زیبای ایشتر، کمابیش با همان شکوه دیرین، در موزه شرق‌شناسی برلین سرپا مانده است.

در سال ۱۸۹۹ حفاری‌های باستان‌شناسان آلمانی در ویرانه‌های بابل شروع شد. پس از چندین سال کار و تلاش سرسختانه در سال ۲۰۱۷ آنها توانستند عمارت‌های اصلی شهر باستانی را شناسایی کنند. سنگ‌های درخشان و کاشی‌های آبی دروازه ایشتر در سال ۱۹۲۷ در صندوق‌هایی محکم و مطمئن به برلین رسیدند.