دادگاه حقوق بشر اروپا، پنجاه سال پس از تاسیس
۱۳۸۷ اسفند ۵, دوشنبهموفقیت بعضی اوقات میتواند مشکلآفرین شود. در حال حاضر در دادگاه عالی اروپا برای حقوق بشر ۱۰۰ هزار دادخواست از ۴۷ کشور برای رسیدگی وجود دارند. خانم رناته یِگر، قاضی آلمانی در مورد انبوه دادخواست ِ موجود نظری مثبت دارد و میگوید: «اگرچه رسیدگی به این همه دادخواست، از نظر زمانی مشکلآفرین است، اما نشانیست جالب. نمیتوان شهروندان اروپایی را متهم کرد که چرا احقاق حق میکنند و به نقض حقوق بشر اعتراض میکنند.»
هر یک از ۸۰۰ میلیون شهروند کشورهای اروپایی این حق را دارد تا در صورتی که در کشور خود راهی برای احقاق حق نیابد، به دادگاه عالی اروپا برای حقوق بشر مراجعه کند.
در حال حاضر شمار پروندههای شهروندان اوستیای جنوبی فراوان است که به خاطر جنگ ِ سال گذشته علیه گرجستان شکایت کردهاند. اما بسیارند پروندههای دیگری در ارتباط با آسیبدیدگان ِ جنگ چچن، ترکهای مخالف دولت، که بدون تشکیل پرونده به زندان افتادهاند، افرادی که در زندان شکنجه شدهاند، یا ژورنالیستهایی که زیر فشار دستگاه دولتی قرار دارند و نمیتوانند نظرشان را منعکس کنند.
ژان پاول کوستا، رئیس دادگاه عالی اروپا برای حقوق بشر، بر این نظر است که تصمیمات سیاسی برای جنگ و صلح به عهدهی این دادگاه نیست. او میگوید: «دادگاه عالی اروپا برای حقوق بشر نمیتواند به سوالاتی در مورد برقراری جنگ یا صلح پاسخ دهد. البته مشخص است که رابطهای مستقیم میان صلح و رعایت حقوق بشر وجود دارد، اما صدور احکام سیاسی به عهدهی این دادگاه نیست.»
۶۰۰ کارمند این دادگاه از تقریبا همهی کشورهای اروپایی در ۴۰۰ دفتر به پروندههای وارده رسیدگی میکنند. این دادگاه حتا به پرونده افرادی رسیدگی میکند که خود حقوق بشر را نقض کردهاند. افرادی چون اوجالان، رئیس حزب کارگران کردستان (پ کا کا) و یا کارلوس، تروریست مشهور نیز از این دادگاه بهخاطر شرایط غیرانسانی ِ زندان شکایت کردهاند.
ماگنوس گِفگن، قاتل یک کودک آلمانی تا کنون دو بار به نقض قوانین شکنجه در آلمان به دادگاه عالی اروپا برای حقوق بشر شکایت کرده است. و خانم رناته یِگر، قاضی آلمانی این عمل او را بهحق میداند: «این دادگاه بوجود آمده تا کار دادگاههای کشورهای مختلف را نظارت کند و مشخص سازد که آیا آنها موازین حقوق بشر را در کشورشان رعایت میکنند یا نه. در این راستا حتا یک قاتل هم حق دارد، خواستار برخوردی عادلانه باشد.»