ده نکته در مورد فرهنگ و سنن هند؛ از خال تاهل تا گاو مقدس

نام هند برگرفته از رود سند است که تمدن هند بیش از ۵ هزار سال پیش بر بستر آن شکل گرفت. بومیان به آن رود Sinduh می‌گفتند. این رود یکی از سه رود بزرگ شبه‌قاره هند است. ایرانیان پس از تسخیر این منطقه نام آن را به Indus ایندوس تغییر دادند. نام هندوستان نیز برای سرزمین هندوها به کار می‌رود و ترکیبی است از Hindu و Sinduh. در زبان هندی لفظ "بهارت" Bharat برای این سرزمین به کار می‌رود.

هند مهد چهار دین بزرگ جهان است، از جمله آیین هندو (هندوئیسم) و آیین بودایی (بودیسم). حدود ۸۴ درصد از مردم هند خود را هندو می‌دانند. در عین حال یکی از بزرگ‌ترین جماعت‌های مسلمان جهان در هند ساکن است. در این کشور همچنین بیش از ۲ هزار سال است که مسیحیان و یهودیان نیز زندگی می‌کنند. اقلیت‌های دینی و مذهبی با توجه به رشد ملی‌گرایی هندوها خود را بیش از پیش تحت فشار می‌بینند.

هندوها زن را بر عرش قرار داده و حتی زن را به عنوان خدا می‌ستایند. البته رفتار و برخورد روزمره کنونی با دختران و زنان در هند نشانی از چنین احترامی ندارد. هند یکی از خطرناک‌ترین کشوها برای زنان است. طبق اعلام دولت هر بیست دقیقه یک زن در این کشور مورد تجاوز قرار می‌گیرد. هند بیش از یک میلیارد و ۳۵۳ میلیون نفر جمعیت دارد و حدود ۴۸ درصد از جمعیت آن را زنان تشکیل می‌دهند.

گاو در آیین هندو مقدس است، اما ایزد پنداشته نمی‌شود. گاو در اسطوره‌شناسی هندو با شماری از خدایان از جمله کریشنا خویشاوندی دارد. به باور هندوها کریشنا یکی از مظاهر خداوند روی زمین و نماد حاصلخیزی است. هندوها گوشت گاو نمی‌خورند، اما از فرآورده‌های لبنی چون شیر و کره استفاده می‌کنند.

اینکه هند پر است از انسان‌های گیاه‌خوار، افسانه و خیالی بیش نیست. طبق نظرسنجی‌ها بیش از یک سوم مردم هند از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند و به باور برخی کارشناسان مرئم به خاطر فشارهای فرهنگی و سیاسی است که گوشت‌خواری را کتمان می‌کنند. شمار واقعی افراد گیاه‌خوار در هند به مراتب کمتر از برداشت رایج است.

روزه گرفتن بخشی مهم و ثابت از آیین هندوهاست. به باور هندوها روزه‌گرفتن به معنای چشم‌پوشی از خوردن غذا نیست. از دید آنان کافی است که گاهی از خوردن چیزهایی خاص پرهیز کرد، میزان مصرف آن‌ها را کاهش داد و یا با خوراک دیگر جایگزین کرد. مهاتما گاندی یکی از طرفداران پروپاقرص روزه‌گرفتن بود.

"ناماسته" رایج‌ترین لفظی است که در هند برای سلام و خوش‌آمدگویی به کار می‌رود. این واژه در زبان سانسکریت تقریبا به این معنی است: «آن ذره خدایی که در من است به آن ذره خدایی که در توست تکریم می‌کند». لفظ ناماسته هم برای سلام و هم برای خداحافظی استفاده می‌شود. برای بیان ناماسته معمولا کف دست را به هم‌ می‌چسبانند و جلوی سینه قرار می‌دهند.

اخترشناسی و طالع‌بینی، بالیوود و کریکت در هند از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. کارشناسان بر این باورند که مذهب، فیلم‌های هندی و ورزش کریکت تثلیث یا سه‌گانه‌باوری واقعی در هند است که قلب مرئم را به طپش می‌آورد. بیشترین مطالب در اینترنت در هند به این سه موضوع اختصاص دارد و غول‌های رسانه‌ای و رایانه‌ای در هند نیز نهایت تلاش را دارند که از این موضوعات به سود خود استفاده کنند.

بیندی یا خال هندو، النگو و دستنبد و پودر شنگرف نمادهایی هستند که زنان متأهل هندی معمولا از آنها استفاده می‌کنند. اعتقاد بر این است که پودر اخرایی رنگ شنگرف (سولفید جیوه) اثرات شگرفی روی بئن دارد از جمله آن که فشار خون را تنظیم می‌کند و باعث تقویت قوای جنسی می‌شود.

تعیین روز ازدواج معمولا به عهده راهبان، اختربینان و طالع‌بینان گذاشته می‌شود تا وصلت در روزی خوش‌یمن انجام گیرد. خانواده‌ها همچنین سبک سنگین می‌کنند که آیا شخصیت و طالع زن و شوهر آینده از نظر ستاره شناسی با یکدیگر جور در می‌آید یا نه. مراسم ازدواج هندوها معمولا طولانی است و آیین‌های زیادی را شامل می‌شود.