رسانه‌ای آلمانی با طعم فارسی
۱۳۸۹ شهریور ۱۲, جمعه
از ابتدای ورود به آلمان می‌شد تفاوت این جامعه را با جامعه ایران احساس کرد. حتی اگر با یک سفر چند ساعته از مرز آلمان عبور کنید متوجه می‌شود که این کشور شرایطی را دارد که با دیگر کشورها قابل مقایسه نیست. همیشه از نظم آلمانی شنیده بودم. فوتبال مکانیکی دهه نود آلمان نیز شاید بازتابی از این نظم بود.
قبل از ورود به دویچه‌وله، نزدیک به شش ماه اقامت در آلمان شرایطی را رقم زده بود که دیگر نسبت به این‌همه قاعده‌مندی بیگانه نباشم. اما شاید به علت عدم وجود پیش زمینه‌ای از شیوه و ساختار کار در یک رسانه آلمانی، در شرایطی قرار گرفتم که پیش از آن تجربه نکرده بودم.
این حس که شما جزیی از یک سیستم کاملا از پیش تعریف شده هستید. سیستمی که برای اجزایش اهمیت و جایگاهی مشخص در نظر دارد.
در اولین نگاه شما با ساختمان بزرگ و زیبایی روبرو می‌شوید که تصور آن برای هیچ رسانه‌ای در ایران قابل باور نیست. ساختمان دویچه‌وله، محل پیشین مجلس آلمان غربی است و این خود به خود به این مکان اهمیت ویژه می‌دهد.
بخش فارسی، در کنار بخش آلمانی، انگلیسی و روسی یکی از قسمت‌های مهم این رسانه است. و ورود من به عنوان یک خبرنگار تقریبا همزمان بود با اعتراضات مردم ایران و این رخداد جنب و جوشی خاص در این بخش ایجاد کرده بود.
در ابتدای کار همچون هر رسانه‌ی معتبر دیگری ابتدا باید با قواعد کار آشنا بشوید. حساسیت‌ها و خطوط قرمز رسانه را دریابید و آموزش‌های لازم برای کار با سیستم نرم‌افزاری و سخت افزاری آن را یاد بگیرید.
واقعیت آنست که بر خلاف روح محافظه‌کار رسانه‌های آلمانی فضا برای طرح ایده‌های نو و پرداختن به آن برای شما وجود دارد. تا زمانی که حساسیت‌ها را مورد توجه قرار دهید. حقوق بشر، نفی نژادپرستی و احترام به ارزش‌های انسانی از مهمترین این موارد است.
شما به راحتی می‌توانید معایب و کمبودها را ببینید و در مورد آن انتقاد کنید. گرچه تغییرات در این رسانه با بیش از سی زبان مختلف، زمان و انرژی زیادی خواهد گرفت.
پیش از این استودیوهای چند کانال و رادیوی مهم آلمان از جمله ZDF، تحریریه‌ی اشپیگل آنلاین، مجله استار و چند روزنامه معتبر دیگر را دیده بودم. به نظر می‌رسد اینجا نیز از همان روح حاکم بر رسانه‌های آلمانی بهره می‌برد. اما در ابعادی متفاوت.
جدای از این موارد، این رسانه جذابیت‌های خاص خودش را هم دارد. نزدیکی به رودخانه راین و فضای شاد و سرسبز آن، رستوران و کافه‌ی زیبا و همچنین جشن‌های فصلی و دوره‌ای که به همه کارکنان این رسانه اجازه می‌دهد ساعات خوشی را دور از کار تجربه کنند. در مورد جذابیت‌های پنهان این رسانه بیشتر هم می‌شود نوشت.
مهدی محسنی