«رضایی با مربی بهتر جزو ۱۰ تنیس‌باز برتر جهان می‌شود»
۱۳۸۹ آذر ۲۴, چهارشنبه
دویچه وله: آقای بهرامی کم و کیف تنیس جهان را در سال ۲۰۱۰ چطور دیدید و چطور ارزیابی می‌کنید؟
منصور بهرامی: من فکر میکنم برای تنیس سال خیلی خوبی بود. بعد از سه، چهار سال رافائل نادال عنوان اول دنیا را از راجر فدرر گرفت و فکر میکنم که رویهم‌رفته بازی‌های خیلی خوبی انجام شده است. مسابقات "دیویس کاپ" شگفتی‌های زیادی در بر داشت؛ تیم فرانسه شگفتی آفرید با بردن از تیم اسپانیا و از تیم آرژانتین و به فینال رسید.
در فینال هم برای اولین بار کشوری مثل صربستان که اصولا سابقه چندانی در تنیس ندارد، برای اولین بار در مسابقات دیویس کاپ اول شدند. مسابقات خانم‌ها هم که به نظر من کیک کرایشتر (تنیس‌باز زن بلژیکی) واقعا امسال کارش بی‌نظیر بود. او بعد از سه سال و نیم دوری از تنیس و مادرشدن بار دیگر کار خود را آغاز کرد و الان نفر سوم دنیاست.
آقای بهرامی شما در گفت‌وگوهای پیشین‌مان همیشه به این نکته اشاره می‌کردید که فدرر کامل‌ترین تنیس‌باز تاریخ تنیس جهان است. چه دلیلی باعث شد که رافائل نادال از فدرر سبقت بگیرد؟
نادال روی هم رفته بازیکن خیلی قوی‌ای است. از سوی دیگر فدرر چون دو، سه بار در مسابقاتی که واقعا فکر می‌کرد، ببرد، مثل مسابقات ویمبلدون، بازی را به رافائل نادال باخت، از نظر روحی خیلی به او لطمه خورد.
ولی همان طور که قبلا هم گفتم، فدرر باز هم به نظر من کامل‌ترین تنیس‌باز تاریخ تنیس است. یعنی هیچ کس آن استعداد و راحت‌بازی کردن فدرر را تا به‌حال نداشته است. اگر نگاه کنید، فدرر تنها بازیکنی‌ست که هر زمان عکس‌اش در روزنامه چاپ می‌شود، مثلا وقتی یک فوردهند یا بَک‌هند یا سرویس می‌زند، اصلا حالت صورتش عوض نمی‌شود. شما اگر به بقیه بازیکن‌ها نگاه کنید، می‌بینید که این‌ها صورت‌شان را به اشکالی درمی‌آورند، که گاهی اوقات برای بیننده زننده است. ولی فدرر راحت بازی می‌کند و اصلا فشاری روی بازیش نیست، برای این که اصلا استعدادی خدادادی در بازی تنیس دارد.
فکر میکنم باز در سال ۲۰۱۱ شاهد بازی‌های خیلی خوبی از این دو نفر باشیم.
در تنیس زنان ارغوان رضایی، تنیس‌باز ایرانی‌تبار فرانسوی، توانست در تابستان سال ۲۰۱۰ نخستین عنوان قهرمانی را در یک تورنمنت جایزه‌ی بزرگ برنده شود. پس از آن سطح انتظارات از رضایی خیلی بالا رفت، اما او نتوانست این انتظارات را برآورده کند. حتی صحبت از این بود که ارغوان رضایی به‌زودی جزو ۱۰ تنیس‌باز برتر زن جهان شود. چرا این تنیس‌باز نتوانست پس از کامیابی در رقابت‌های مادرید، به بلندپروازی در عرصه‌ی بین‌المللی تنیس ادامه دهد؟
مسابقات "گرند اسلم" با مسابقات دیگر کاملا فرق می‌کند. به نظر من ارغوان رضایی هنوز شانس این را دارد که، همان طور که شما گفتید، به یکی از ۱۰ تنیس‌باز برتر تبدیل شود.
ولی امسال سال خیلی خوبی برای ارغوان رضایی بود، برای این که او برای اولین‌بار یک مسابقه‌ی بزرگ را برد. این موضوع می‌تواند در مسابقات آینده به دلیل اعتماد به نفسی که به او می‌دهد، خیلی مؤثر باشد. و دلیل عدم درخشش او در مسابقات گرند اسلم، البته آن‌طور که ما انتظار داشتیم، شاید این باشد که هنوز مربی شایسته ندارد و این به نظر من خیلی مسئله‌ی مهمی‌ست.
لطفا این نکته را بیشتر توضیح دهید. یک مربی شایسته چه چیزهایی را باید به یک تنیس‌باز حرفه‌ای انتقال دهد؟
یکی اعتماد به نفس است که روی هم رفته ارغوان آن را دارد. ولی ارغوان رضایی می‌تواند بازیش را خیلی بهتر از این کند. مثلا ضربه‌هایی که ارغوان می‌زند، من دختر دیگری را در دنیا نمی‌بینم که آن ضربه‌ها را بزند. شاید سرینا ویلیامز و ونوس ویلیامز کمی در آن حد توپ را محکم می‌زنند، ولی فقط توپ محکم زدن کافی نیست.
فکر میکنم می‌تواند کمی بازیش را در روی تور بهتر کند. او بازیکنی‌ست که حمله می‌کند، ولی از انتهای زمین. یعنی باید بیشتر نزدیک تور بیاید، برای این که توپ‌های خیلی با قدرتی می‌زند و تمام مدت اگر شما نگاه کنید، حریفانش در عذاب هستند.
منتهی کافی‌ست که دو سه قدم جلو بیاید و امتیازی که مثلا با ۱۰ بار زدن راکت به دست می‌آورد، شاید بتواند مثلا با سه بار توپ زدن کسب کند. یعنی نباید خودش را خسته کند. ولی وقتی شما این‌چنین بازی کنید، به یک‌چهارم نهایی که می‌رسید، بدن‌تان کمی خسته است و به همین دلیل بازی گاهی اوقات به شکست ختم می‌شود.
آقای بهرامی در حال حاضر چه وضعیتی و چه چشم‌اندازی را برای تنیس ملی ایران می‌بینید؟
من چشم‌انداز خاصی برای تنیس ایران به هیچ وجه نمی‌بینم. ما متأسفانه بازیکنی نداریم و آخرین باری که من ایران بودم به من گفتند بودجه‌ی سالانه‌ی تنیس ایران ۴۰ هزار دلار است. با ۴۰ هزار دلار کاری نمی‌شود کرد.
آقای بهرامی در پایان از برنامه‌های خودتان برایمان بگویید. چه برنامه‌هایی در ماه‌ها و هفته‌های آینده دارید و کلا تا چه مقدار خودتان هنوز در جهان تنیس فعال هستید و در تورنمنت‌های نمایشی و غیره شرکت می‌کنید.
من به بازی‌های خودم ادامه می‌دهم در مسابقات مختلف و سالی ۳۰ـ ۴۰ هفته مسافر هستم. من هفته‌ی پیش در شهر لیژ در بلژیک بازی کردم و قبل از آن در لندن بودم، هفته‌ی قبل از آن در قطر بودم و هفته‌ی قبلش هم در تونس.
آخر همین هفته هم در شهر بوردو (فرانسه) بازی دارم و پس از آن، آخر سال ۲۰۱۰ در مراکش بازی دارم و سوم ژانویه هم بازی‌ام تمام می‌شود و هفتم ژانویه هم می‌روم به شهر "آدلِید" در استرالیا و بعد هم یک سری بازی‌های نمایشی خواهم داشت در استادیوم "کویونگ"، ورزشگاه سابقی که رقابت‌های آزاد استرالیا در آن‌جا انجام می‌شد، و بعد هم با مسابقات آزاد استرالیا بازی‌هایم تمام می‌شود و در ماه فوریه به پاریس برمی‌گردم.
برای شنیدن فایل صوتی گفت‌وگو با منصور بهرامی، لینک پایین صفحه را کلیک کنید.