روزنامه‌نگار زن انگلیسی در جستوجوی پدر ایرانی
۱۳۸۷ اسفند ۱۴, چهارشنبه
هنگامی که در سال‌های دهه‌ی ۶۰ میلادی (۱۳۳۸ هجری) افسران نیروی دریایی ایران به انگلیس فرستاده شدند، بعضی از آنها با زنان انگلیسی رابطه برقرار کردند. برخی از آنها هنگام بازگشت، فقط دوست‌دخترهای انگلیسی خود را تنها نمی‌گذاشتند، بلکه فرزندانی نیز از خود به‌جا گذاشته بودند. کاترین کوارمبی، دختر یکی از همین افسران سابق نیروی دریایی ایران و زنی انگلیسی است. او در سال ۲۰۰۷ جستوجوی خود را آغاز کرد و با پدر تنی خود در ایران تماس گرفت.
وی در هفته‌نامه‌ی انگلیسی "پروسپکت" درباره‌ی تجربه‌های خود در دوران فرزندخواندگی و جستوجوی پدرش می‌نویسد. پدر او در سال ۱۹۶۷ به‌عنوان افسر نیروی دریایی برای آموزش کار با رادار به انگلیس فرستاده می‌شود. او پدرش را جوانی شجاع توصیف می‌کند که مادر او را با یونیفرم شیک و ماشین اسپرت خود شگفت‌زده کرده است. پس از آن که آنها یکدیگر را در حین رقص شناختند، زمانی را با یکدیگر سپری کردند و زن جوان انگلیسی از این مرد ایرانی باردار شد.
بعد از این ماجرا، مشکلات دو طرف آغاز می‌شود. افسر ایرانی می‌خواهد با این زن ازدواج کند و او را با خود به ایران ببرد، اما زن قصد دارد در یک دانشگاه انگلیسی ادامه‌ی تحصیل دهد. هنگامی که زن انگلیسی بر واگذار کردن فرزند خود به خانواده‌ای دیگر پافشاری می‌کند، افسر ایرانی، انگلیس را ترک می‌کند. این تنها چیزی بود که کاترین کوارمبی از پدر خود به یاد می‌آورد.
درد مشترک
کوارمبی در تحقیقات خود درمی‌یابد که سرنوشت او و مادرش استثنا نبوده است. او با خواندن مقاله‌ای از سال ۱۹۷۷ پی‌می‌برد که نزدیک به ۱۰۰ دختر انگلیسی، هنگام خداحافظی افسران نیروی دریایی ایران در بندر حاضر بوده و از دوست‌پسرهای ایرانی خود خداحافظی کرده‌اند. از دید والدین دختران انگلیسی، این افسران جوان بسیار مودب بوده‌اند.
در همان مقاله آمده است که از میان این ۱۰۰ دختر، بعضی نیز باردار بوده‌اند؛ اما ازدواج با این دختران انگلیسی برای افسران نظامی ایران در حین آموزش ممنوع بوده است.
خانواده‌ای انگلیسی، کاترین کوارمبی را به فرزندی می‌پذیرد و او دوران خوشی را با این خانواده می‌گذراند. با وجود این، او در میان خانواده‌های اشرافی نورفولک در شمال انگلیس، همیشه کمی احساس غربت می‌کرده و نمی‌توانسته به دانشگاه برود. به‌گفته‌ی کوارمبی او در کودکی خواب پدرش را می‌دیده که سوار بر قالیچه‌ای پرنده او را از فراز منظره‌های انگلیس و کشوری که در آن بزرگ شده، با خود می‌برد.
جوینده یابنده است
کوارمبی در جستوجوی پدر خود بسیار تحقیق کرد؛ زیرا می‌خواست دریابد که چه بر سر او آمده است. سرانجام در سال ۲۰۰۷ تلاش‌های او نتیجه داد و او با کمک دوستی ایرانی و یاری افرادی از نیروی دریایی ایران پدر خود را یافت.
پس از آن او به ایران سفر کرد تا پدر واقعی خود، همسر او و خواهران و برادران ناتنی و فرزندان آنها را ببیند. ظرف زمانی کوتاه ۵ نفر به خانواده‌ی او اضافه شدند.
زندگی پدرش با وقوع انقلاب زیر و رو شده بود. او به‌دلیل عضویت در گروهی چپ‌گرا، دستگیر و به مرگ محکوم شده بود. اما پس ۴ سال حبس او را آزاد کرده بودند. برادر او که عموی کاترین کوارمبی باشد، از این سرنوشت جان سالم بدر نبرده و اعدام شده بود.
از سال ۲۰۰۷ این روزنامه‌نگار انگلیسی-ایرانی ریشه‌های خود را در ایران یافته است. هنگامی که او درباره‌ی این ماجرا نوشت، پیام‌هایی از افراد دیگری با سرنوشت مشابه نیز دریافت کرد.
برای نمونه زن دیگری نیز در نامه‌ای به کوارمبی، شرح داده که فرزند خود را نگه داشته است. این زن روزنامه‌نگار قصد دارد با انسان‌هایی که سرنوشتی شبیه او داشته‌اند، ارتباط داشته باشد و به آنها کمک کند.