زبالهی اتمی، مسئله‌ی اصلی انتخابات آلمان
۱۳۸۸ تیر ۲۵, پنجشنبه
آسه از اوائل دهه نخست سده بیستم میلادی تا سال ۱۹۶۶، معدن نمک بود. این معدن از سال ۱۹۶۷ به محل انبار کردن زبالههای اتمی تبدیل شد. از این سال تا سال ۱۹۷۸ بیش از ۱۲۶ هزار بشکه حاوی زبالهی اتمی (با درجه‌ی رادیواکتیو ضعیف و متوسط) در این انبار مدفون شده‌اند؛ بشکه‌های ۲۰۰ لیتری که زیر تلی از نمک جاسازی شده‌اند. بشکه‌های حاوی زبالهی اتمی با درجه رادیو اکتیو متوسط، در عمق ۵۱۱ متری مدفون‌اند.
زبالهی اتمی، خطری ابدی
نابسامانی‌های انبار آسه در ماه‌های گذشته، یکی از موضوع‌های محوری گزارش سالانه‌ای است که "اداره‌ی فدرال مصونیت در برابر پی‌آمدهای تشعشعات اتمی آلمان"، روز چهارشنبه (۱۵ ژوئیه) در باره‌ی وضعیت نیروگاههای اتمی این کشور منتشر کرده است. مخالفان انرژی هسته‌ای، بروز اختلال‌های پی‌درپی در انبار زبالههای آسه را نمونه‌‌ای از خطراتی می‌دانند که این نوع انرژی برای طبیعت و انسان ایجاد می‌کند. تشعشات این زباله‌ها تا میلیون‌ها سال باقی می‌مانند. تا کنون زبالههای اتمی را یا در قعر زمین، یا در بستر اقیانوس‌ها یا در صخره‌های نمکی دفن کرده‌اند، اما بروز برخی ناکارایی‌ها در کاربرد این شیوه‌ها نشان داده است که تضمین چندانی در مورد بی‌خطربودن آن‌ها وجود ندارد.
زیگمار گابریل، وزیر حفظ محیط زیست آلمان، که به حزب سوسیال دموکرات تعلق دارد، از این‌رو خواهان پایان دادن به کار هشت نیروگاه قدیمی اتمی این کشور شده است. نمایندگان احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی با این طرح مخالفند. در حال حاضر بحث درباره‌ی آینده‌ی نیروگاههای اتمی در آلمان به یافتن راه‌حلی برای انبار کردن نهایی زبالههای اتمی موکول شده است. هنوز برای آشغال‌های اتمی با درجه‌ی رادیواکتیو بالا در این کشور انباری درنظر گرفته نشده است. "اداره‌ی فدرال مصونیت در برابر پی‌آمدهای تشعشعات اتمی آلمان"، چندی پیش موازین تازه‌ای برای یافتن چنین انبارهایی تعیین کرده است. یکی از محل‌هایی که احتمالاً برای انبار آشغال‌های اتمی درنظر گرفته شده، ناحیه‌ی نمکی گورلبن (Gorleben) در ایالت نیدرزاکسن است.
"گروگان‌گیرپی سیاسی"
از سوی دیگر، طبق برنامه‌ی "بستن گام به گام نیروگاههای هسته‌ای موجود" که درسال ۲۰۰۰ به تصویب رسیده، پیاده‌کردن طرح‌های تحقیقی در گورلبن مجاز نیست. این ممنوعیت، حداقل تا پایان امسال اعتبار دارد. سخنگوی فراکسیون دو حزب مسیحی در مجلس فدرال آلمان، یوآخیم فایفر، توقف تحقیق درباره‌ی مناسب بودن این محل به عنوان پیش‌شرط بررسی کار نیروگاههای اتمی را "گروگان‌گیری سیاسی" می‌داند و در این رابطه می‌گوید: «در حال حاضر ما مجاز نیستیم در گورلبن تحقیق کنیم که آیا این محل به عنوان انبارمناسب است یا نه. به این ترتیب مسئله یافتن انبار اصلی برای زبالههای اتمی از نظر سیاسی گروگان گرفته می‌شود تا نتوان درباره‌ی نیروگاه اتمی حرفی‌زد و پیشرفتی کرد.» فایفر معتقد است که مسئله‌ی انبارکردن زبالههای اتمی از نظر تکنیکی حل شده است.
هزینه‌ی نوسازی
یکی دیگر از مسائل به‌ظاهر لاینحل در رابطه با نیروگاههای اتمی و چگونگی انبارکردن زبالههای آن در آلمان، مسئله‌ی مرمت و نوسازی مخازن آشغال‌های هسته‌ای است. انبار زبالهی اتمی آسه، نمونه‌ی بارز و پرخرج این انبارهاست که هزینه‌ی نوسازی آن تا ۴ میلیارد یورو تخمین زده شده است. زیگمار گابریل، معتقد است که صاحبان این صنعت، باید خود از عهده‌ی مخارج بازسازی آن برآیند. او‌می‌گوید: «در آینده باید مدیران اقتصاد هسته‌ای آلمان، هزینه‌ی برخورد غیر‌مسئولانه‌ی خود با زبالههای اتمی را، خود بپردازند.»
کارزار انتخاباتی
بنا به نظر کارشناسان، وزیر حفظ محیط زیست آلمان با این مواضع سرسختانه بیشتر هدف کسب رأی در انتخابات آینده را دنبال می‌کند. این انتخابات روز ۲۷ سپتامبر امسال برگزار می‌شود. ولفرام کونیک، رئیس "اداره‌ی فدرال مصونیت در برابر پی‌آمدهای تشعشعات اتمی آلمان"، معتقد است که موضوع انبار کردن زبالههای اتمی، بر نتیجه‌ی انتخابات آتی بی‌تأثیر نیست: «به‌ویژه هنگامی که دولت منتخب جدید، مصوبه‌ی سال ۲۰۰۰ در مورد "بستن گام به گام نیروگاههای هسته‌ای موجود" را ملغی اعلام کند.» این احتمال در صورت پیروزی حزب دموکرات مسیحی و ائتلاف آن با لیبرال‌های آزاد منتفی نیست.