زنان آمريکايی در سياست

ايالت لوييزيانا، که معروف ترين شهر آن نيواورلينز (يا نيواورلئان) است، از جمله ايالت های محافظه کارِ آمريکا است که از آنها زير عنوان “ايالت های اعماقِ جنوب” (Deep South ) نام برده می شود. اين ايالت ها در تاريخ آمريکا به نگام جنگ های داخلی مدافع نظام برده داری بوده اند. در فرهنگ عوام و در ادبيات مردم پسند و رُمانهای جيبی، لوييزيانا به نحوی ترسيم می شود که در آن مقامات حکومتی فاسد و خطرناک اند و پنهانی با سرانِ نژاد پرستِ سازمان “کوکلز کلان” بند و بست دارند.

اين تصوير چندان بی ارتباط با واقعيـت نيست و پيش آمده است که حتا اعضای سابق تشکيلاتِ نژادگرای کوکلزکلان هم در انتخابات شرکت کرده اند! شهرت نيواورلئان همينطور به موسيقی جاز سياهان فقير و فرهنگ فرانسویِ اقليت های “کی جون” (Cajun) و مراسم مذهبیِ شبه جادوباورانهء آنهاست که رقص های خلسه آور و قربانی کردن حيوانات از ضمايم آنهاست.

هفتهء پيش، پس از 130 سال حکومتِ مردان سفيد پوست بر اين ايالت، زنی شصت ساله از حزب دموکرات به نام کاتلين بلانکو، که از لحاظ نژادی وابسته به اقليت “کی جون” است، توانست به فرمانداری برگزيده شود. بيشترين تعداد رأی را او از سوی زنان و اقليت های سياهپوست و “کی جون” دريافت کرد.

خانم بلانکو نوزدهمين زنی است که در تاريخ آمريکا به مقام فرمانداریِ ايالت می رسد. نقش زنان در سياست، و نيز در زمينهء قانونگذاری، در آمريکا، در سالهای اخير رو به افزايش گذاشته است. در حيطهء قانونگذاری، يا “قوهء مقننه”، در مجلس سنای آمريکا که صد عضو دارد، هم اکنون چهارده سناتور زن و در مجلس نمايندگان 59 نمايندهء زن حضور دارند. از اين ميان 18 نفر سياهپوست اند.

در سطوح ايالتی، آمار سال 2003 نشان می دهد که بيش از 22 درصد قانونگذاران ايالتی زن بوده اند. در حيطهء قضاوت، يا “قوهء قضاييه”، در آمريکا نزديک به سه هزار قاضی زن وجود دارد؛ از جمله در بالاترين مرجع قضايی کشور که دادگاه عالی باشد دو زن عضويت دارند.

شهرت سينمايی آرنولد شواتزنگر باعث شد که رسانه های جهان، از جمله در ايران، بيشتر دربارهء انتخابات کاليفرنيا قلم فرسايی کنند. روزنامه های ايرانی نيز گزارش های مفصلی دربارهء ورود او به عرصهء سياست داشتند در حاليکه هيچ اشاره ای به انتخابات لوييزيانا و فرماندار زن آن نشد. در کشوری که مقاماتش مدام از “بی بند باری” در غرب شکوه دارند و آمريکا را متهم می کنند که از زنان استفادهء “ابزاری” می کند و آنها فقط تصويرگر سکس و وسيلهء لذت اند، حضور زنان آمريکايی در پهنه های سياست يا قضاوت همواره با سکوت برگزار می شود.