1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

سازمان انرژی اتمی: خرابکاری در مرکز اتمی اراک را خنثی کردیم

FS۱۳۹۲ اسفند ۲۴, شنبه

یک مقام سازمان انرژی اتمی می‌گوید تاسیسات آب سنگین اراک مورد حملات خرابکارانه قرار گرفته و با کمک وزارت اطلاعات این اقدام خنثی شده است. این اولین‌بار نیست که تاسیسات اتمی ایران مورد حمله خراب‌کارانه قرار می‌گیرند.

https://p.dw.com/p/1BQKY
عکس: picture-alliance/dpa

اصغر زارعان، معاون حفاظت و امنیت سازمان انرژی اتمی اعلام کرد که در چند ماه گذشته چندین مورد خرابکاری صنعتی علیه تاسیسات آب سنگین اراک شناسایی و خنثی شده است.


زارعان می‌گوید بخشی از این حملات خرابکارانه علیه سایت "آی آر ۴۰" در خنداب اراک صورت گرفته است. این مقام مسئول در سازمان انرژی اتمی مدعی است که همه‌ی حملات پیش از این که به نتیجه ‌برسند شناسایی و دفع شده‌اند.

زارعان جزئیات دقیق‌تری از چگونگی این حملات علیه تاسیسات اراک ارائه نکرد. با این‌حال گفت که حملات با کمک وزارت اطلاعات و دیگر مراجع امنیتی کشور شناسایی و خنثی شد. او گفت:« خرابکاری صنعتی جزئی از تاکتیک‌ها و رویکردهای قدیمی دولت‌های قدرتمند است.»


این اظهارات اصغر زارعان در حاشیه‌ی مراسم افتتاح "آزمایشگاه‌های تخصصی مقابله با خرابکاری صنعتی" و در حضور علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی کشور مطرح شد.


سابقه خرابکاری در مراکز اتمی ایران


این اولین‌بار نیست که بخشی از تاسیسات اتمی ایران مورد حمله ‌و اقدامات خرابکارانه قرار می‌گیرد.


در سال ۲۰۱۰ میلادی مرکز غنی‌سازی اورانیوم نطنز مورد حمله‌ی ویروس "استاکس نت" قرار گرفت. حمله به شکل موقت سانتریفیوژهای نطنز را از کار انداخت و برخی از کامپیوترهای تاسیسات اتمی ایران نیز به ویروس آلوده شدند.
مقامات ایران اسرائیل را متهم کردند که پشت این حمله و ویروس استاکس نت است. تحقیقات بعدی نشان داد که رد پای حضور آمریکا و سازمان سیا در این حمله‌ی سازمان‌یافته سایبری به نطنز پررنگ‌تر است.


روزنامه "دیلی تلگراف" یک سال بعد از حمله در گزارشی تحقیقی به نقل از چندین متخصص سایبری نوشت که طراحی استاکس نت بدون حمایت و اطلاع سازمان سیا ممکن نبوده است.


چندین ماه طول کشید تا متخصصان ایرانی توانستند اثرات مخرب حمله سایبری استاکس نت را خنثی کنند. موفقیت عجیب استاکس‌نت٬ ورود فیزیکی به سیستم بسته‌ای بود که هیچ‌یک از اجزای آن به اینترنت متصل نبود. به‌همین خاطر متخصصان اعلام کرده بودند که این کد مخرب حاصل پروژه‌ای عظیم است و مغزهای متفکر بسیاری در پس آن حضور داشته‌اند.


گفته می‌شود این کد از طریق حافظه‌های فلش کارکنان تاسیسات غنی‌سازی ایران منتقل شده، در فاصله‌ای کوتاه بخش بزرگی از کنترل‌گرهای تولید کمپانی زیمنس آلمان را آلوده کرده و از طریق آنها سانتریفیوژهای پرسرعت را تحت تاثیر قرار داده است.

پرش از قسمت در همین زمینه

در همین زمینه

نمایش مطالب بیشتر