سراينده گمنام سروده‌‌‌‌های نامدار

بخشی از ديوان غربی‌شرقی گوته به قلم اوست.

ماريانه فُن ويلِمِر Marianne von Willemer در لينس در شمال غربی اتريش زاده شد.

پدرش ناشناس و مادرش هنرپيشه تنگدست تئاتر بود.

كودک بود كه مادرش برای كسب درآمد به وين رفت. او در آنجا نزد كشيشی درس می‌‌‌‌‌‌خواند و همزمان باله و هنرپيشگی می‌آموخت.

۸ ساله بود كه برای نخستين بار روی صحنه رفت.

۱۴ ساله بود كه با مادرش به هوای كار بهتر به فرانكفورت آلمان مهاجرت كرد. هرچند به مادرش تنها كارهای دون‌‌پايه پشت صحنه را وامی‌‌‌گذاشتند او از همان آغاز كار به روی صحنه می‌‌‌رفت و نقش‌‌هايی در تئاترها، اپراها و باله‌‌ها می‌‌‌‌گرفت.

۱۶ ساله بود كه يوهان ويلِمِر از توانگران و نمايشنامه‌‌نويسان محل شيفته او شد و نخست او را فرزند خود قلمداد كرد ولی ديری نپاييد كه با او پيوند زناشويی بست و سراينده بنام كلِمِنس برِنتانو را به آموزگاری موسيقی و شعر او گماشت.

زندگی با ويلِمِر او را خرسند نمی‌‌كرد، پس نخست با آموزگار موسيقی‌اش چندی رابطه داشت.

۳۲ ساله بود كه در خانه‌‌‌‌اش با سراينده بلندآوازه، گوته آشنا شد. آتش عشق در آن دو چنان شعله زد كه افزون بر عشق زمينی، كار به نامه‌‌نگاری شاعرانه كشيد. گوته او را زليخا و خود را حاتم ناميد و گفت:

"موقعيت نيافريند دزد

دزد، خود موقعيت است ای دوست

عشق، پنهان درون دل شده بود

آنكه دزديده است كيست هم خود اوست".

و ماريانه پاسخ میدهد:

"موقعيت اگر چنين دزدی است

چه ملامت به ضد او دارم؟

او كه عشق ترا به من بسپرد

من ز مهر تو شاد و سرشارم".

پس از چهار سال در ۱۸۱۹ "ديوان غربی‌شرقی" به دست ماريانه رسيد و او ديد كه شاعر سروده‌های او را هم در آن جا داده و به عنوان شعرهای خودش جا زده است.

ماريانه تنها در بستر مرگ سخن پژوهشگر ادبيات آلمانی هرمان گريم را كه پرده از اين راز برداشته بود، تأييد كرد وگرنه هرگز كسی درنمی‌‌‌‌يافت كه او تنها زنی است كه هم‌‌آفرين اثری از گوته بوده است.

ماريانه فن ويلمر در ۷۶ سالگی در فرانكفورت درگذشت.