سرمربی‌گری تیم ملی آرژانتین، هدیه‌ی تولد مارادونا
۱۳۸۷ آبان ۸, چهارشنبه
حدس و گمانه‌زنی‌ها درمورد سرمربی جدید تیم ملی آرژانتین سرانجام به پایان رسیده و فدراسیون فوتبال این کشور، هدایت ملی‌پوشان را به دیه گو آرماندو مارادونا سپرده که در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ مکزیک، عنوان قهرمانی جهان را برای آرژانتینی‌ها به ارمغان آورده بود.
فدراسیون فوتبال آرژانتین قصد دارد، تصمیم خود را روز پنجشنبه (۳۰ اکتبر) رسما اعلام کند. همچنین قرار است که دستیاران متعددی مارادونا را در پیشبرد کار همراهی کنند، از جمله کارلوس بیلاردو، سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال آرژانتین که در سال ۱۹۸۶ خود مربی مارادونا بوده است. بیلاردو از این پس به عنوان مدیر ورزشی تیم ملی فعالیت خواهد کرد.
تشکیل تیمی منسجم
مارادونا در گفت‌وگویی با شبکه آمریکایی «فوکس اسپرت» اظهار داشت که با یکایک ملی‌پوشان آرژانتین صحبت خواهد کرد و به همراهی بیلاردو تیمی منسجم تشکیل خواهد داد.» این ستاره ۴۸ ساله افزود که انتخابش به عنوان سرمربی جدید تیم ملی آرژانتین برای او به همان اندازه اهمیت دارد که تولد دو دخترش، دالما و جانینا.
مارادونا اگر چه به عنوان فوتبالیست حرفه‌ای، موفقیت‌های بزرگی را جشن گرفته و یکی از نابغه‌های عالم فوتبال به شمار می‌رود، اما به عنوان مربی درخششی نداشته است. او در سالهای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ سرمربی‌گری دو باشگاه دسته دومی آرژانتین را برعهده داشت، اما هر دو بار قراردادش را با مسئولان این باشگاه‌ها، پیش از موعد فسخ کرد.
در یک دهه اخیر ماردونا بیش از همه به خاطر رسوایی‌ها و جنجال‌های گوناگون بر سر زبان‌ها بود تا به خاطر نبوغش در ارائه فوتبالی جذاب. نخستین دیدار ملی‌پوشان آرژانتین تحت سرمربی‌گری مارادونا، بازی دوستانه‌ی آنان در برابر تیم ملی اسکاتلند در تاریخ ۱۹ نوامبر خواهد بود.
«کارگردانی نابغه» در میانه‌ی میدان
دیه گو آرماندو مارادونا، ستاره‌ای است که شاید بتوان او را جنجالی‌ترین چهره‌ی فوتبال دنیا دانست؛ چهره‌ای که به عقیده برخی از کارشناسان، نمی‌توان به او بی‌اعتنا و بی‌تفاوت بود؛ انسان یا از او خوشش می‌‌آید و یا بدش. مارادونا در دهه هشتاد و نود میلادی ستاره شماره ۱۰ آرژانتین بود، اما هنوز هم آرژانتینی‌ها او را می‌پرستند.
مارادونا در روز سی‌ام اکتبر سال ۱۹۶۰ در ویلا فیوریتو در محله‌ای فقیر نشین به دنیا آمد و از همان دوران کودکی شیفته و عاشق توپ و فوتبال بود. در اواسط دهه هفتاد میلادی به باشگاه Argentinos Juniors محلق شد و در روز بیستم اکتبر سال ۱۹۷۶، یعنی در سن ۱۶ سالگی اولین بازیش را برای این تیم در لیگ دسته اول آرژانتین انجام داد.
این بازی سرآغاز پرواز مارادونا و فعالیتی فراموش نشدنی بود که در تاریخ ۲۹ اکتبر سال ۱۹۹۷، یعنی حدود ۲۱ سال بعد، با پیروزی ۲ بر ۱ بوکا جونیروز در مقابل ریور پلاته به پایان رسید. تکنیک، سرعت، شوت‌های دقیق و محکم و همچنین نبوغ و خلاقیتش در گرداندن بازی از جمله قابلیت‌هایی بود که مارادونا را به ستاره‌ای درخشان در باشگاه‌هایی چون بوکا جونیروز آرژانتین، اف ث بارسلونا اسپانیا و ناپل ایتالیا بدل کرد، اگر چه باید گفت که مارادونا بزرگترین موفقیت‌هاش در پیراهن سفید و آبی تیم ملی آرژانتین جشن گرفت و در ۹۱ بازی‌ای که برای کشورش انجام داد، مجموعا ۳۴ گل هم به ثمر رساند.
مارادونا در روز سوم آوریل ۱۹۷۷، در سن ۱۷ سالگی اولین بازیش را برای تیم ملی جوانان آرژانتین انجام داد و اگر چه یک سال بعد هم یکی از بهترین بازیکنان این کشور محسوب می‌شد، اما سزار لویس منوتی سرمربی تیم ملی فوتبال این کشور مارادونا را به تیم ملی دعوت نکرد و این ستاره جوان از حضور در جام جهانی ۱۹۷۸ که در خود آرژانیتن برگزار می‌شد، محروم ماند.
منوتی معتقد بود که مارادونا برای برداشتن چنین قدمی هنوز جوان است و شکی نیست که این محرومیت، یکی از ضربه‌هایی بود که در همان سالهای اول، دست کم از لحاظ روحی بر مارادونا تاثیر گذاشت. جالب توجه اینکه مارادونا یک سال بعد با تیم ملی جوانان آرژانتین به عنوان قهرمانی جهان دست پیدا کرد و به گفته خودش، در آن دوران بیشترین لذت را از حضور در میدان فوتبال برد.
«شیرین‌کاری با پرتقال»
مارادونا اگر چه جثه چندان بزرگ و ورزشکارانه‌ای نداشت، اما با توپ دست به حرکاتی می‌زد که در آن زمان همگی را شگفت‌زده می‌کرد.
میشل پلاتینی بزرگ ستاره فوتبال فرانسه که در سالهای ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ دوبار پیاپی به عنوان بهترین فوتبالیست جهان انتخاب شد، در همان دوران می‌گفت: «مارادونا با یک پرتقال کارهایی را می‌کند که من با توپ می‌کنم.»
ضربه‌های آزاد مارادونا از پشت محوطه جریمه به اندازه‌ای خطرناک بود که هوادارانش پیش از زدن ضربه، فریاد گل و شادی سر می‌دادند.
اولین حضور مارادونا در جام جهانی در سال ۱۹۸۲ در اسپانیا بود، حضوری تلخ که با شکست ۳ بر ۱ آرژانتین در مقابل برزیل در دور دوم و اخراج مارادونا از زمین در پی دریافت کارت قرمز خاتمه پیدا کرد.
«دست خدا»
چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک، مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین نه تنها سهمی بسزا در کسب عنوان قهرمانی داشت، بلکه خود نیز گل‌هایی تماشایی و سرنوشت ساز به ثمر رساند، از جمله گلی که این ستاره محبوب با دست در دیدار یک چهارم نهایی آرژانتین درمقابل انگلیس وارد دروازه حریف کرد و باعث صعود تیمش به دور نیمه نهایی شد.
مارادونا بعدها در مصاحبه‌های مختلف اگر چه به زدن این گل با دست اعتراف کرد، اما دراین رابطه همیشه از «دست خدا» یاد می‌کند. ناگفته نماند که مارادونا در همان سال نه تنها به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی مکزیک که از طرف فیفا به عنوان بهترین فوتبالیست جهان انتخاب شد.
افول یک ستاره‌ی بزرگ
آرژانتینی‌ها که در دیدار فینال آلمان‌ها را ۳ بر ۲ شکست داده بودند، چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۹۰ در ایتالیا، تیم میزبان را در مرحله نیمه نهایی، در ضربات پنالتی مغلوب کردند و در دیدار پایانی دوباره رویاروی تیم ملی فوتبال آلمان قرار گرفتند، اما این بار ۱ بر صفر از حریف شکست خوردند و نتوانستند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند.
مارادونا در جام جهانی ۱۹۹۴ در آمریکا هم تیم ملی فوتبال آرژانتین را همراهی کرد، اما این دوره، دوره‌ای سیاه برای این ستاره بزرگ بود. در روز بیست و پنج ماه ژوئن، بعد از پیروزی ۲ بر ۱ آرژانتین در مقابل نیجریه در دور اول بود که خبر نتیجه مثبت آزمایش دوپینگی که روی مارادونا انجام شده بود، همه را شوکه کرد.
فدراسیون فوتبال آرژانتین هم در پی این رسوایی چاره‌ای جز این نداشت که مارادونا را بلافاصله از کادر تیم حذف کند. مارادونا در پی این تجربه دردناک در گفتگویی مطبوعاتی، با چشم‌های گریان گفت که حس می‌کند، دوتا پاهایش را قطع کردند.
مارادونا که در سال ۱۹۹۷ به فعالیتهای حرفه‌ایش خاتمه داد، با باشگاه‌های بزرگی چون اف ث بارسلونا و ناپل عنوان‌های زیادی را کسب کرد، اما در همان دوران هم به خاطر زندگی کم و بیش بی‌بندوباری که داشت و همچنین به خاطر مصرف مواد مخدر بارها رسوایی آفرین شد و به دلایل غیرورزشی تیترهای خبری را به خود اختصاص داد.
با پذیرش مسئولیت سرمربی‌گری تیم ملی فوتبال آرژانتین فصل تازه‌ای در زندگی ورزشی مارادونا آغاز شده و حال باید دید که آیا او انتظارات فدراسیون فوتبال آرژانتین و مردم کشورش را برآورده خواهد ساخت یا خیر.