سندرم "خستگی پس از ویروس" چیست؟

بسیاری از افرادی که عفونت کووید ۱۹ را از سر می‌گذرانند، با عارضه بهداشتی طولانی‌مدتی به نام سندرم "خستگی پس از ویروس" مواجه خواهند شد. این را دکتر آنتونی فاوچی، مدیر موسسه آلرژی و بیماری‌‌های عفونی آمریکا و از مقامات ارشد ستاد مبارزه با کرونای کاخ سفید می‌گوید.

به گزارش هلث لاین؛ این سندرم که علائم آن شامل خستگی و مه‌مغزی است، ممکن است مربوط به سایتوکین‌هایی باشد که از سد خونی مغزی عبور کرده و منجر به ناهنجاری‌های چرخه خواب و بیداری، ناهنجاری‌های شناختی و خستگی شدید می‌شود. سایتوکین‌ها، ترکیبات پروتئینی یا گلیکوپروتئینی هستند که در ایجاد التهاب و تنظیم آن نقش مهمی ایفا می‌کنند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سندرم خستگی پس از ویروس که به نام "آنسفالومیلیت میالژیک" نیز شناخته می‌شود، می تواند در هر سنی روی افراد تأثیر بگذارد، اما روی زنان، افراد بزرگسال و کسانی که مشکلات بهداشتی دیگری دارند، ماندگارتر است. این نوع خستگی ارتباطی با کار زیاد، اضطراب یا بی‌خوابی ندارد، بلکه از نوع شدید و خطرناک بوده و حتی با استراحت از بین نمی‌‌رود. هیچ درمان تأیید شده‌ای برای سندرم خستگی پس از ویروس وجود ندارد، اما متخصصان می‌گویند بیماران مبتلا با گذشت زمان، به تدریج بهبود می‌یابند. برای بهبودی هرچه سریعتر این سندرم، متخصصان بر اهمیت بهداشت خواب تاکید می‌کنند. بعضی اوقات مصرف داروهای خواب‌آور یا حتی ضد‌افسردگی با دوز کم برای بهبود کیفیت خواب توصیه می‌شود. مراقبه و یوگا، درمان‌های رفتارشناختی و ورزش درمانی نیز برای بهبود این سندرم ضروری است.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

گفتنی است پس از شیوع عفونت سارس در سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳، برخی افراد بهبودیافته از این بیماری، تا سه سال بعد، خستگی، ضعف عضلانی و مشکلات خواب را تجربه می‌کردند.

افزایش خطر ابتلا به کووید ۱۹ با مصرف داروهای کاهنده اسید معده

تحقیقات جدید نشان می‌دهد آن دسته از داروهای کاهنده اسید معده تحت عنوان مهارکننده‌های پمپ پروتن (PPI)، مانند امپرازول، پنتوپرازول و استروژنول ممکن است شانس ابتلا به کووید ۱۹ را افزایش دهند.

به گزارش مدیسین‌نت؛ در یک نظرسنجی آنلاین که توسط محققان مرکز پزشکی سیدرز-ساینای در لس‌آنجلس بر روی بیش از ۵۳ هزار آمریکایی صورت گرفته، مشخص شد خطر ابتلا به عفونت کووید ۱۹ در کسانی که یک بار در روز از PPI استفاده می‌کردند، دو برابر و در کسانی که دو بار در روز از این دسته داروها استفاده می کردند، ۴ برابر بیش از سایرین بوده است.

دکتر کریستوفر آلماریو، نویسنده  و استادیار مرکز پزشکی سیدرز-ساینای توضیح داده: «جدی‌ترین مسئله که باعث بستری مبتلایان به کووید ۱۹ در بیمارستان می‌شود، علائم تنفسی است، اما این بیماری همچنین باعث ایجاد علائم گوارشی در نیمی از مبتلایان می‌شود. در این میان اگرچه اسید معده به از بین بردن باکتری‌‌ها و ویروس‌‌ها کمک می‌کند، اما PPI باعث کاهش اسید معده شده و احتمال ابتلای فرد به کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد.»

البته محققان تاکید می‌کنند در آن دسته از افرادی که از آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ‌های ﮔﯿﺮﻧﺪه H2 از قبیل فاموتیدین، سایمیتیدین، راینیتیدین و ... برای کاهش اسید معده استفاده می‌کنند، این خطر وجود ندارد زیرا این داروها اسید معده را به اندازه PPI، سرکوب نمی‌کنند. همچنین مطالعات جدید نشان داده که آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ‌های گیرنده H2 ممکن است به رفع برخی علائم کووید ۱۹ از قبیل سرفه و تنگی نفس کمک کند.

دکتر آلماریو تاکید می‌کند: «مصرف‌کنندگان داروهای PPI نباید با شنیدن این خبر به یکباره مصرف داروی خود را قطع کنند. بلکه این کار باید زیر نظر پزشک و به تدریج، با کاهش دوز دارو انجام شود.»

استرس اکسیداتیو چگونه بر بدن تأثیر می‌گذارد؟

استرس اکسیداتیو نتیجه عدم تعادل بین رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن شماست که می‌تواند باعث آسیب سلولی شود.

به گزارش مدیکال نیوز تودی؛ رادیکال‌های آزاد می‌توانند واکنش‌های شیمیایی زنجیره‌ای بی‌شماری در بدن ایجاد کنند. واکنش آنها با مولکول‌های دیگر، اکسیداسیون نامیده می‌شود. اکسیداسیون یک فرایند طبیعی و ضروری است اما عدم تعادل بین آنتی‌اکسیدان‌ها و رادیکال‌های آزاد، منجر به افزایش خطر تعداد زیادی از بیماری‌ها در طول زمان می‌شود از جمله: دیابت، آترواسکلروز یا سخت شدن رگ‌‌های خونی، شرایط التهابی، فشار خون بالا، بیماری قلبی، پارکینسون و آلزایمر، سرطان و افزایش سرعت پیری.

قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات، دود سیگار، اشعه ماوراء بنفش خورشید، آلودگی هوا، رژیم‌های غذایی پرقند و چربی و نوشیدن بیش از حد الکل باعث افزایش تولید رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود.

جلوگیری از قرار گرفتن در معرض رادیکال آزاد و استرس اکسیداتیو به طور کامل غیرممکن است. با این وجود شما می‌توانید برای به حداقل رساندن تأثیر آنها بر روی بدن، کارهایی انجام دهید. مهمترین اقدام، افزایش مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق خوردن پنج وعده میوه و سبزی در روز است.

خوراکی‌هایی مانند انواع توت‌ها، گیلاس، مرکبات، آلو، سبزیجات تیره‌رنگ، کلم بروکلی، هویج، گوجه‌فرنگی، زیتون، ماهی و آجیل، ویتامین E، ویتامین C، زردچوبه، چای سبز، ملاتونین، پیاز، سیر، دارچین از بهترین منابع آنتی‌اکسیدان‌ها هستند.

با این حال انجام برخی تغییرات کوچک در سبک زندگی، باعث کاهش تولید رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود.

فعالیت بدنی منظم داشته باشید. سیگار نکشید و همچنین از قرار گرفتن در معرض دود دست دوم خودداری کنید. در استفاده از شوینده‌های شیمیایی و سموم دفع آفات احتیاط کنید. از ضد‌آفتاب استفاده کنید. میزان مصرف الکل را کاهش دهید. به اندازه کافی بخوابید. از پرخوری خودداری کنید. فراموش نکنید که سلول‌های اضافی چربی، مواد التهابی تولید می‌کنند که باعث افزایش تولید رادیکال‌های آزاد می‌شود.

کنترل سطح آهن خون؛ کلید جلوگیری از پیری زودرس

محققان دانشگاه ادینبورگ بریتانیا می‌گویند مقادیر زیاد آهن در خون باعث تسریع روند پیری و کاهش طول عمر می‌شود. در عوض کنترل سطح آهن می‌تواند از بسیاری بیماری‌های ناشی از افزایش سن جلوگیری کند.

به گزارش ساینس آلرت، نتایج این مطالعه بین‌المللی که با همکاری موسسه ماکس پلانک آلمان و با استفاده از داده‌های ژنتیکی بیش از یک میلیون نفر به دست آمده، نشان می‌دهد که نگه داشتن سطح آهن خون در محدوده سالم، کلیدی برای پیری سالم‌تر و طول عمر بیشتر است.

میزان آهن خون تحت تأثیر رژیم غذایی قرار دارد و سطح غیر طبیعی بالا یا پایین آن با شرایط پزشکی وابسته به سن مانند بیماری پارکینسون، بیماری کبدی و کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت در سنین بالاتر، ایجاد استرس اکسیداتیو و اختلال در میتوکندری مرتبط است. مشاهدات اخیر همچنین تجمع آهن در بافت‌ها و اندام‌های بدن را با مرگ زودرس، استئوآرتریت و التهاب سیستمیک مرتبط کرده است.

به گفته محققان اکنون می‌توان توضیح داد که چرا مصرف بیش از حد گوشت قرمز می‌‌تواند موجب پیری زودرس و بروز بیماری‌‌های مرتبط با پیری مانند بیماری‌‌های قلبی شود.

اگر مستعد ابتلا به عارضه افزایش ذخیره آهن هستید، مصرف غذاهای سرشار از آهن مانند گوشت قرمز را کمتر کنید. خون خود را به طور منظم اهدا کرده و از مصرف ویتامین C با غذاهای سرشار از آهن خودداری کنید.