سیر فزاینده شمار بلایای طبیعی در اثر تغییرات جوی

چگونگی مبارزه با بلایای طبیعی، موضوع اصلی کنفرانس جهانی "شهرهای انعطاف‌پذیر" است که بین ۱۲ تا ۱۵ ماه مه از سوی اتحادیه‌ی بین‌المللی شهرها (ICLEI) در شهر بن آلمان برگزار می‌شود.

در کنار برنامه‌های متعدد این کنفرانس، قرار است "هیات تدارکی توافقنامه‌های سازمان ملل" اجلاس جهانی آتی این سازمان را نیز برنامه‌ریزی ‌کند؛ اجلاسی که تا پایان امسال در قطر برگزار خواهد شد.

همایش بزرگ سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ، پایتخت دانمارک، نشان داد که راه رسیدن به توافقی مشترک بر سر میزان تولید گازهای گلخانه‌ای و جلوگیری از افزایش دمای زمین آسان نیست.

روندهای فاجعه‌بار
 
با این حال، کارشناسان بین‌المللی معتقدند که اگر اقداماتی جدی در این زمینه صورت نگیرد، از افزایش گرمای زمین که قرار بود به تا ۲ درجه محدود شود، نمی‌توان جلوگیری کرد. به نظر این متخصصان، دمای زمین تا پایان قرن به‌خاطر افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای ۴ تا ۶ درجه افزایش خواهد یافت. این امر نه تنها باعث وقوع اجتناب‌ناپذیر بلایای طبیعی مثل توفان‌های سهمگین و خشکسالی می‌شود، بلکه بر افزایش سطح آب‌های آزاد نیز تأثیر می‌گذارد.

دیوید کادمن، رییس اتحادیه "ICLEI" این تغییرات را ناشی از ذوب بی‌رویه‌ی یخ‌های قطب شمال و کوه‌های یخی گرونلند می‌داند. او در این رابطه می‌گوید: «دو سوم جمعیت جهان نزدیک اقیانوس‌ها و دریاها زندگی می‌کند. افزایش میزان سطح‌ آب دریاها‌، تهدیدی جدی برای این مردم است.»

جورن بیرکمن، کارشناس ارشد "شورای بین‌المللی بررسی تغییرات جوی" (IPCC) نیز در این راستا پیش‌بینی می‌کند: «این که بر سطح آب دریاها تا چه اندازه افزوده می‌شود، هنوز مشخص نیست. با این حال این افزایش بیش از میزانی است که تصور می‌شد.» این کارشناس معتقد است که افزایش سطح آب‌های آزاد تا سال ۲۱۰۰ بیش از ۲ متر خواهد بود.

بنای سد و دیوارهای عظیم حفاظتی

پرسش اصلی، به نظر بیرکمن، نقل و انتقال و تأمین نیازهای مردمی است که در این نواحی زندگی می‌کنند: «چون افزایش سطح دریا مدت‌ها به همان اندازه باقی خواهد ماند و در دو روز کاهش نمی‌یابد.»

از این رو سرمایه‌گذاری برای حفظ انسان‌ها از پیامدهای ناگوار وقوع حوادث طبیعی، در کنار حفظ محیط زیست، در برنامه‌ی مقابله با بلایای طبیعی بیرکمن جایگاه ویژه‌ای دارد. بنای سدها، یا دیوارهای عظیم حفاظتی از جمله‌ی این اقدامات است.

بیرکمن در رابطه با مدیریت شهرها می‌گوید که دست‌اندرکاران باید برنامه‌های خود را متناسب و هماهنگ با تغییرات جوی مثل خشکسالی و توفان‌های گرم طرح‌ریزی کنند. وقوع فاجعه‌های طبیعی در آینده محدود به حوزه‌ی جغرافیایی خاصی نیست و می‌تواند هر زمان جابه‌جا شود: «در گذشته لندن می‌بایست خود را در برابر سیلاب مجهز می‌کرد. حالا بزرگترین خطر برای پایتخت بریتانیا، خشکسالی است.»