شرکت پیمان عارفی در خاکسپاری مادر و همسرش پس از تودیع وثیقه میلیاردی
۱۳۹۲ دی ۱, یکشنبه
به گزارش وبسایت "کلمه"، پیمان عارفی، زندانی سیاسی‌ای که در زندان مسجد سلیمان در حبس و تبعید به سر می‌برد، با سپردن یک میلیارد تومان وثیقه‌ای که دادستانی تعیین کرده بود، به مدت یک هفته به مرخصی آمد تا در مراسم خاکسپاری همسر و مادرش شرکت کند.
زیبا صادق‌زاده، همسر پیمان (امیر رضا) عارفی، و ناهید رحمانی، مادر پیمان، روز چهارشنبه گذشته (۲۷ آذر / ۱۸ دسامبر) هنگام بازگشت از مسجد سلیمان، محل تبعید پیمان عارفی، در سانحه رانندگی جان خود را از دست دادند.
پیمان عارفی دو ماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ به اتهام عضویت در "انجمن پادشاهی ایران" در سال ۱۳۸۸ دستگیر شد. او در دادگاه بدوی به اعدام محکوم شد، اما حکم او در دادگاه تجدید نظر به ۱۵ سال حبس در تبعید تغییر کرد. زینب (زیبا) صادق‌زاده، همسر پیمان عارفی، به همراه او از ۲۸ فروردین ۸۸ بازداشت بود و در نهایت در مردادماه همان سال آزاد شد.
پیمان عارفی در سال ۱۳۸۹ به زندان مسجد سلیمان تبعید شد. او در این مدت از حق مرخصی محروم بود و همسر و مادرش هر بار برای ملاقات با او مسافت ۸۰۰ کیلومتری تهران تا مسجد سلیمان را با اتوبوس و قطار طی می‌کردند.
تبعید به مثابه مجازات زندانی و خانواده‌ها
طبق گزارش‌ها ده‌ها نفر از زندانیان سیاسی در ایران در تبعید به سر می‌برند. حبس در تبعید به معنای آن است که امکان دیدار زندانیان با خانواده‌هایشان بسیار محدود می‌شود. خانواده‌ها مجبور به تحمل هزینه‌های سنگین برای رفت و آمد و اقامت در شهری دیگر می‌شوند. افزون بر این، با توجه به آمار بالای تصادف‌ها در جاده‌های ایران، همواره خطر روبرویی با سانحه حین سفر برای خانواده‌ها موجود است.
سالهاست که فعالان حقوق بشر در ایران به مجازات تبعید برای زندانیان سیاسی اعتراض می‌کنند. در سال ۱۳۸۶ که هیئت وزیران جمهوری اسلامی تصمیم به انتقال زندانها به بیرون شهرها گرفت، بسیاری بر این گمان بودند که با توجه به اینکه بارها در برابر زندان‌هایی چون اوین در تهران تظاهرات خانواده‌های زندانیان سیاسی شکل گرفته است، دولت می‌خواهد بر سر راه دیدار خانواده‌ها و دوستان زندانیان با آنان سنگ‌اندازی کند.
در آن زمان محمدعلی دادخواه در مصاحبه با دویچه وله گفت که احتمالا مسئولان درصددند دیدار خانواده‌ها و عزیزان زندانی خود را دشوارتر کنند. دادخواه در این باره گفت: «خانواده‌های زندانیان به زندان مراجعه می‌کنند. مردم برای دیدن عزیزانشان و بسیاری از اوقات دوستانشان و بسیاری که برایشان ارزشمند هستند به زندان می‌روند.»
به گفته خانواده پیمان عارفی، شادمانی مادر و همسر آقای عارفی از تبدیل حکم اعدام او به زندان و تبعید مانع از آن بود که گلایه‌ای از مسافت طولانی کنند که هر بار برای ملاقات با او باید طی می‌کردند. ناهید رحمانی، مادر پیمان عارفی به خبرگزاری "هرانا" گفته بود که هر بار به دیدن پسرش می‌رفته او را نگران می‌دیده است. با وجود این او و عروسش هر چهار، پنج ماه یک بار برای یک ساعت به دیدار پیمان می‌روند.
محمدعلی دادخواه تاکید کرده است که سیاست انتقال زندانیان به نقاط دوردست بر زحمت و رنج خانواده‌ها می‌افزاید. در مورد دو خویشاوند نزدیک پیمان عارفی، این زحمت و رنج به معنای نقطه پایان زندگی‌شان بود.